Romane Miradoli
 Romane Miradoli (2017) | ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub |
CS Flaine | |||||||||||||||
| Debiut w PŚ |
7.12 2012, Sankt Moritz (DNF1 - superkomb.) | |||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ |
12.01 2014, Altenmarkt (24. miejsce – superkomb.) | |||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ |
5.03 2022, Lenzerheide (1. miejsce – super G) | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||||||||
Romane Miradoli (ur. 10 marca 1994 w Bonneville) – francuska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Romane Miradoli pojawiła się 23 listopada 2009 roku w Val Thorens, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 21. miejsce w gigancie. W 2011 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montanie, gdzie jej najlepszym wynikiem było trzynaste miejsce w slalomie. Jeszcze czterokrotnie startowała na imprezach tego cyklu, największy sukces osiągając podczas mistrzostw świata juniorów w Hafjell w 2015 roku, gdzie wywalczyła srebrny medal w kombinacji. W zawodach tych rozdzieliła na podium Rahel Kopp ze Szwajcarii oraz Norweżkę Minę Fürst Holtmann. Miradoli zdobyła także dwa brązowe medale na rozgrywanych dwa lata wcześniej mistrzostwach świata juniorów w Québecu. Najpierw zajęła tam trzecie miejsce w zjeździe, ustępując tylko swej rodaczce Jennifer Piot i Austriaczce Stephanie Venier. Następnie na najniższym stopniu podium stanęła także w gigancie, plasując się tym razem za Austriaczką Lisą-Marią Zeller i Ragnhild Mowinckel z Norwegii.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 7 grudnia 2012 roku w Sankt Moritz, gdzie nie ukończyła rywalizacji w superkombinacji. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 12 stycznia 2014 roku w Altenmarkt, gdzie w tej samej konkurencji zajęła 24. miejsce. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanęła 5 marca 2022 roku w Lenzerheide, gdzie wygrała rywalizację w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziła Mikaelę Shiffrin z USA i Larę Gut-Behrami Szwajcarii.
Wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku, gdzie zajęła 11. miejsce w supergigancie i 13. w zjeździe. Na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w Saalbach była między innymi jedenasta w kombinacji drużynowej oraz piętnasta w supergigancie.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 11. | 11 lutego | 2022 |  Pekin
|
Supergigant | 1:13,51 | +0,90 |  Lara Gut-Behrami
|
| 13. | 15 lutego | 2022 | Pekin
|
Zjazd | 1:31,87 | +2,06 | Corinne Suter
|
| DNF2 | 17 lutego | 2022 | Pekin
|
Superkombinacja | 2:25,67 | – | Michelle Gisin
|
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 16. | 7 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Supergigant | 1:21,34 | +1,80 |  Nicole Schmidhofer
|
| 16. | 10 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Superkombinacja | 1:58,88 | +2,76 | Wendy Holdener
|
| 31. | 12 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Zjazd | 1:32,85 | +2,99 |  Ilka Štuhec
|
| 17. | 5 lutego | 2019 |  Åre
|
Supergigant | 1:04,89 | +1,64 |  Mikaela Shiffrin
|
| 20. | 10 lutego | 2019 | Åre
|
Zjazd | 1:01,74 | +1,36 | Ilka Štuhec
|
| 25. | 14 lutego | 2019 | Åre
|
Gigant | 2:01,97 | +3,42 |  Petra Vlhová
|
| DNF2 | 6 lutego | 2023 |  Courchevel/Méribel
|
Kombinacja | 1:57,47 | – |  Federica Brignone
|
| 16. | 8 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel
|
Supergigant | 1:28,06 | +1,04 | Marta Bassino
|
| 15. | 11 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel
|
Zjazd | 1:28,03 | +1,07 | Jasmine Flury
|
| DNF2 | 17 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel
|
Gigant | 2:07,13 | – | Mikaela Shiffrin
|
| 15. | 6 lutego | 2025 | Saalbach
|
Supergigant | 1:20,47 | +1,59 | Stephanie Venier
|
| 23. | 6 lutego | 2025 | Saalbach
|
Zjazd | 1:41,29 | +3,38 | Breezy Johnson
|
| 11. | 11 lutego | 2025 | Saalbach
|
Kombinacja drużynowa | 2:40,89 | +1,60 | Stany Zjednoczone
|
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 21. | 1 lutego | 2011 | Crans-Montana
|
Zjazd | 1:32,11 min | +2,79 s |  Lotte Smiseth Sejersted
|
| DNF1 | 2 lutego | 2011 | Crans-Montana
|
Gigant | 2:28,27 min | - | Sara Hector
|
| 13. | 3 lutego | 2011 | Crans-Montana
|
Slalom | 1:40,32 min | +4,43 s | Jessica Depauli
|
| DNF | 5 lutego | 2011 | Crans-Montana
|
Supergigant | 1:28,23 min | - | Elena Curtoni
|
| DNF1 | 1 marca | 2012 | Roccaraso
|
Slalom | 1:42,69 min | - | Stephanie Brunner
|
| 10. | 3 marca | 2012 | Roccaraso
|
Gigant | 2:45,02 min | +1,39 s | Ragnhild Mowinckel
|
| DNF | 5 marca | 2012 | Roccaraso
|
Supergigant | - | +0,88 s | Annie Winquist
|
| DNF1 | 21 lutego | 2013 |  Québec
|
Slalom | 1:52,10 min | - | Magdalena Fjällström
|
3.
|
22 lutego | 2013 | Québec
|
Gigant | 2:22,23 min | +0,62 s | Lisa-Maria Zeller
|
| 4. | 24 lutego | 2013 | Québec
|
Supergigant | 1:00,89 min | +1,04 s | Stephanie Venier
|
| 3.
|
26 lutego | 2013 | Québec
|
Zjazd | 1:11,18 min | +0,24 s | Jennifer Piot
|
| 11. | 27 lutego | 2014 | Jasná
|
Gigant | 1:52,86 min | +3,14 s | Marta Bassino
|
| DNF2 | 28 lutego | 2014 | Jasná
|
Slalom | 1:36,09 min | - | Petra Vlhová
|
| 16. | 3 marca | 2014 | Jasná
|
Supergigant | 1:14,71 min | +1,60 s | Corinne Suter
|
| 15. | 3 marca | 2014 | Jasná
|
Superkombinacja | 2:11,34 min | +2,54 s | Elisabeth Kappauer
|
| 4. | 10 marca | 2015 | Hafjell
|
Supergigant | 1:23,81 min | +0,57 s | Federica Sosio
|
2.
|
10 marca | 2015 | Hafjell
|
Superkombinacja | 2:08,54 min | +0,36 s | Rahel Kopp
|
| 22. | 13 marca | 2015 | Hafjell
|
Zjazd | 2:25,14 min | +2,25 s | Mina Fürst Holtmann
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 2013/2014: 112.
- sezon 2014/2015: 75.
- sezon 2015/2016: 51.
- sezon 2016/2017: 78.
- sezon 2017/2018: 59.
- sezon 2018/2019: 23.
- sezon 2019/2020: 17.
- sezon 2020/2021: 98.
- sezon 2021/2022: 18.
- sezon 2022/2023: 37.
- sezon 2023/2024: 34.
- sezon 2023/2024:
Miejsca na podium w zawodach
[edytuj | edytuj kod]
Lenzerheide – 5 marca 2022 (supergigant) – 1. miejsce- Sankt Moritz – 18 grudnia 2022 (supergigant) – 3. miejsce
Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2024 (supergigant) – 3. miejsce- La Thuile – 14 marca 2025 (supergigant) – 3. miejsce
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (ang.)
- Profil na Ski Alpine Database (ang.)