Romanistan
Romanistan, Romastan lub Romanestan – nazwa proponowanego państwa dla Romów[1][2][3].
Józef Kwiek w 1934 zwrócił się do Ligi Narodów z prośbą o przyznanie Romom terenów na południu Afryki, na obszarze dzisiejszej Namibii[4]. Michał II proponował utworzenie takiego organizmu w Indiach[5][6], które uznawał za właściwą ojczyznę ruchu cygańskiego[7]. Również Michał II poszukiwał dla Romów miejsca w Afryce[8], za szczególnie korzystną dla akcji osadniczej uznając Ugandę[8][9]. Janusz Kwiek widział z kolei możliwość państwowotwórczej aktywności Romów na terytorium podbitej przez wojska faszystowskich Włoch Etiopii[10][11]. Wzywał też do przyznania Romom reprezentacji w Lidze Narodów[12]. Zdarzały się także projekty umiejscawiające proponowane państwo romskie w Europie, chociażby na Polesiu[13].
We wczesnych latach pięćdziesiątych przywódcy romscy wystąpili do Organizacji Narodów Zjednoczonych o utworzenie własnego państwa w Bir Tawil, ale ich petycja została odrzucona[1]. Stworzenie takiego państwa zasugerowali także przywódcy Partii na rzecz całkowitej emancypacji Romów Macedonii (mac. Партија за целосна еманципација на Ромите од Македонија, Partija za Celosna Emancipacija na Romite od Makedonija, PCERM) w marcu 1993 roku[14][15][16].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Król cygański, oficjalny mediator oraz reprezentant społeczności romskiej przed władzami danego państwa bądź terytorium
- Syjonizm, ruch który doprowadził do powstania państwa żydowskiego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b James Minahan, Nations Without States: A Historical Dictionary of Contemporary National Movements, Greenwood Press, 1996, ISBN 978-0-313-28354-3 [dostęp 2021-04-02], Cytat: Romanistan – cygańskie państwo, nie powstało nigdy. (ang.).
- ↑ Małgorzata Kiełtyka, Romowie. Bliscy czy dalecy? : realizacja zadań w ramach Rządowego Programu na Rzecz Społeczności Romskiej w Polsce = Roma people. Close or distant? : conducting tasks within the governmental Programme for Roma Community in Poland, Kraków: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, 2009, ISBN 978-83-7571-010-6, OCLC 589490013 [dostęp 2021-04-02] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-02] (pol.).
- ↑ Paola Toninato: The political use of writing among Romani activists, academics and writers. [w:] RomArchive [on-line]. romarchive.eu. [dostęp 2023-09-29]. (ang.).
- ↑ Verneuil de 2016 ↓, s. 2.
- ↑ Marushiakova i Popov 2021 ↓, s. 639.
- ↑ Fosztó 2003 ↓, s. 111.
- ↑ Gontarek 2021b ↓, s. 72.
- ↑ a b Marushiakova i Popov 2021 ↓, s. 645.
- ↑ Adamczyk 2014 ↓, s. 25–26.
- ↑ Ficowski 1985 ↓, s. 100.
- ↑ Kapralski 2008 ↓, s. 252.
- ↑ Toninato 2009 ↓, s. 6.
- ↑ Ficowski 1985 ↓, s. 99.
- ↑ Hugh Poulton, The Roma in Macedonia: A Balkan Success Story?, „RFE/RL Research Report”, RFE/RL, Incorporated, 11 czerwca 1993 [dostęp 2021-04-02] (ang.).
- ↑ Charles Vance, Yongsun Paik, Managing a Global Workforce: Challenges and Opportunities in International Human Resource Management, M.E. Sharpe, 2006, ISBN 978-0-7656-2016-3 [dostęp 2021-04-02] (ang.).
- ↑ Janusz Bugajski, Political Parties of Eastern Europe: A Guide to Politics in the Post-communist Era: A Guide to Politics in the Post-communist Era, Routledge, 10 września 2020, ISBN 978-1-000-16135-9 [dostęp 2021-04-02] (ang.).