Romanowce (Polska)
Wygląd
Na mapach: 54°09′22″N 23°15′33″E/54,156111 23,259167
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
87 |
Kod pocztowy |
16-503[4] |
Tablice rejestracyjne |
BSE |
SIMC |
0761271[5] |
Położenie na mapie gminy Krasnopol | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |
Położenie na mapie powiatu sejneńskiego | |
54°09′22″N 23°15′33″E/54,156111 23,259167[1] | |
Strona internetowa |
Romanowce – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Krasnopol[5][6].
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0761288 | Pasznia | część wsi |
0761294 | Szejpiszki | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
W Romanowcach mieszka ok. 200 osób, głównie są to Polacy i Litwini. Pośród około 50 domów znajduje się również tzw. klub (swojego rodzaju świetlica wiejska) oraz budynek szkoły podstawowej, która została zamknięta ze względu na niską liczbę dzieci w wieku szkolnym w tej okolicy. Wieś jest atrakcyjna turystycznie ze względu na okoliczne jeziora i malowniczy Rezerwat Przyrody "Ostoja bobrów Marycha".
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 116397
- ↑ Wieś Romanowce w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-11-02] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1082 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Romanowce 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 723 .