Romolo Carboni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Romolo Carboni
Ilustracja
Abp Carboni (L) z Sandro Pertinim
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1911
Fano

Data śmierci

2 września 1999

Nuncjusz apostolski w Peru
Okres sprawowania

1959–1969

Nuncjusz apostolski we Włoszech
Okres sprawowania

1969–1986

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

31 marca 1934

Nominacja biskupia

28 września 1953

Sakra biskupia

25 października 1953

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 października 1953

Konsekrator

kard. Pietro Fumasoni Biondi

Współkonsekratorzy

Antonio Samorè,
Salvatore Baccarini CR

Romolo Carboni (ur. 9 maja 1911 w Fano, zm. 2 września 1999) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup tytularny, dyplomata papieski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

31 marca 1934 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Fano.

28 września 1953 papież Pius XII mianował go delegatem apostolskim w Australii, Nowej Zelandii i Oceanii oraz arcybiskupem tytularnym sidońskim. 25 października 1953 przyjął sakrę biskupią z rąk prefekta Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary kard. Pietro Fumasoniego Biondiego. Współkonsekratorami byli sekretarz Świętej Kongregacji Nadzwyczajnych Spraw Kościelnych abp Antonio Samorè oraz biskup Fano Vincenzo Del Signore.

2 września 1959 papież Jan XXIII przeniósł go na urząd nuncjusza apostolskiego w Peru. Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim II.

26 kwietnia 1969 papież Paweł VI mianował go nuncjuszem apostolskim we Włoszech. Funkcję tę pełnił do osiągnięcia wieku emerytalnego i przejścia na emeryturę 19 kwietnia 1986. Jako pierwszy były nuncjusz apostolski we Włoszech[a] nie został po opuszczeniu tego urzędu mianowany kardynałem.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. i jeden z dwóch w historii razem z wciąż żyjącym abp Adriano Bernardinim

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]