Romuald Zabielski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Romuald Zabielski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

1960
Warszawa

Profesor
Alma Mater

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Habilitacja

1995

Profesura

2008

Polska Akademia Nauk
Status

członek korespondent

Odznaczenia
Medal Komisji Edukacji Narodowej Medal Srebrny za Długoletnią Służbę

Romuald Zabielski (ur. 1960 w Warszawie) – polski naukowiec specjalizujący się w weterynarii, członek korespondent PAN[1], wiceprezes PAN w kadencji 2019–2022, profesor zwyczajny w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1984 r. otrzymał tytuł lekarza weterynarii w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Tytuł doktora nauk weterynaryjnych uzyskał na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej SGGW 4 lata później. W 1995 roku został doktorem habilitowanym, a w 1998 profesorem nadzwyczajnym nauk weterynaryjnych. Tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w roku 2008.

W latach 1999–2004 był docentem w Instytucie Fizjologii i Żywienia Zwierząt im. Jana Kielanowskiego PAN w Jabłonnie w Jabłonnie. Od 2013 roku jest członkiem korespondentem PAN.

Był stypendystą wielu zagranicznych uczelni, głównie japońskich, w tym Monbusho i JSPS (Rakuno Gakuen University oraz National Institute for Physiological Sciences, Japonia, 1991–1994), MESR (Institut national de la recherche agronomique, Rennes, Francja, 1996–1997) czy STINT (Uniwersytet w Lund, Szwecja, 1997–1998)

Pełnił funkcję profesora wizytującego na uczelniach Rakuno Gakuen University, Macquarie University, Uniwersytet Hokkaido, University of Shizuoka, Nihon University.

Pełnione ważniejsze funkcje[edytuj | edytuj kod]

  • Wiceprezes PAN (2019–2022)[2]
  • Przewodniczący Rady Kuratorów Wydziału II Nauk Biologicznych i Rolniczych PAN (2015–2018)[3] ;
  • prodziekan ds. studiów obcojęzycznych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie[4] (2007–2016);
  • Przewodniczący Senackiej Komisji Oceny Pracowników Jednostek Międzywydziałowych SGGW (2008–2016)
  • dyrektor Instytutu Fizjologii i Żywienia Zwierząt im. Jana Kielanowskiego PAN w Jabłonnie w Jabłonnie (1999–2003)
  • wiceprezes Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego (2008–2014)
  • członek Komisji Ewaluacji Jednostek Naukowych[5] (2013–2016)

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał następujące nagrody i wyróżnienia:

  • Nagroda Premiera RP za pracę habilitacyjną (1996)[6]
  • Nagroda Przewodniczącego Wydziału V PAN (1999, 2004)
  • Nagrody Rektora SGGW (1989, 1990, 2004, 2007, 2008, 2009, 2012)
  • Nagroda Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych (1990, 2008)
  • Srebrny Medal za Długoletnią Służbę (2008)
  • Medal KEN (2009)
  • Zasłużony dla SGGW (2008)
  • Srebrny medal za innowacje (Seul 2009)
  • Nagroda MNiSW (2012)
  • Medal Napoleona Cybulskiego Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego (2014)

Dokonania naukowe[edytuj | edytuj kod]

Promotor 10 przewodów doktorskich: 2 doktorantów było stypendystami Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, jeden stypendystą rządu Rzeczypospolitej Polskiej z Chin, a jeden bronił pracę w układzie podwójnego doktoratu cotutelle-de-these (SGGW – Uniwersytet Rennes, Francja).

Autor ponad 200 publikacji naukowych z tego 160 z listy Journal Citation Reports, redaktor i współautor monografii (m.in. „Biology in Growing Animals”, tom I-IV, Elsevier; „Sterowanie rozwojem układu pokarmowego…”[7], PWRiL) i podręcznika „Fizjologia noworodka z elementami patofizjologii” (PWRiL).

Najważniejsze dokonania naukowe: opisanie cyklicznej aktywności sekrecyjnej i motorycznej w układzie pokarmowym u noworodków oraz neurohormonalnych mechanizmów wydzielania trzustkowego i motoryki żołądka i jelit zależnych od hormonów jelitowych i nerwu błędnego, badanie odmienności rozwoju przewodu pokarmowego u nowo narodzonych prosiąt z zespołem wewnątrzmacicznego zaburzenia rozwoju (IUGR), opracowanie innowacyjnych dodatków do pasz dla zwierząt gospodarskich (12 patentów, w tym 2 EPO).

Działalność pozanaukowa[edytuj | edytuj kod]

Autor/współautor książek i albumów fotograficznych („Moje Tatry", „Japonia na nowo – po raz pierwszy odkryta", „Duchy Tatr", „Sakura w ogrodzie") oraz kilkunastu wystaw fotograficznych m.in. w Warszawie, Olsztynie, Kościelisku i Zakopanem. Inicjator i współorganizator Miesiąca Japońskiego w Ogrodzie Botanicznym w Powsinie..

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]