Róża piżmowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Rosa moschata)
Róża piżmowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

różowate

Rodzaj

róża

Gatunek

róża piżmowa

Nazwa systematyczna
Rosa moschata Herrm.
De Rosa 15. 1762[3][4]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Odmiana 'Nastarana'

Róża piżmowa (Rosa moschata Herrm.) – gatunek krzewu z rodziny różowatych. Opisany został na bazie roślin uprawianych w Europie uznawanych za pochodzące z Persji. Utożsamiany jest z Rosa brunonii z południowo-zachodniej Azji, która to róża jednak nieco odbiega, choćby fenologią, od roślin europejskich, co tłumaczone jest ich długotrwałą hodowlą (krzyżowaniem, selekcją i mutacjami)[5]. Róża piżmowa uprawiana jest jako ozdobna i była wykorzystana do utworzenia wielu odmian uprawnych cechujących się powtarzającym się i obfitym kwitnieniem[6]. Jest to m.in. jeden z gatunków rodzicielskich róży damasceńskiej[7]. W obszarze pierwotnego zasięgu roślina wykorzystywana jest także do wyrobu wody różanej i jako lecznicza[5].

Zasięg geograficzny[edytuj | edytuj kod]

Odmiana 'Temple Musk'

Gatunek pochodzi z południowo-zachodniej Azji, gdzie rośnie na obszarze od Afganistanu, poprzez północny Pakistan i północne Indie, Nepal, Sikkim, Bhutan po południowo-zachodnie Chiny[5] (Syczuan, Tybet, Junnan[8]) i Mjanmę[8]. Podawana jest też z południowego Iranu[9].

Roślina rozpowszechniona jest poza tym w uprawie, w Europie głównie w jej zachodniej i południowej części. W basenie Morza Śródziemnego jest rośliną dziczejącą (w Hiszpanii, Francji, Włoszech i Grecji)[10]. Jako introdukowana wymieniana jest też z USA (Illinois, Alabama)[11], z Meksyku, północno-zachodniej Afryki (Maroko, Algieria, Tunezja) i z nowozelandzkiej Wyspy Północnej[9].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Odmiana 'Ballerina'
Pokrój
Krzew silnie rozgałęziony[6], o pędach silnie rosnących, pnących lub zwieszających się[10][5][8], osiągających 10[5]–12[10] m długości. Młode pędy nagie lub owłosione, czasem także z siedzącymi lub osadzonymi na krótkich trzonkach gruczołkami[5]. Kolce rozmieszczone na pędach dość rzadko[10][8], nieregularnie[5], osiągają do 5 mm długości[8][5], są brązowe, nieco spłaszczone, zgięte i stopniowo rozszerzające się ku szerokiej nasadzie[5][8].
Liście
Osiągają do 9 cm długości wraz z ogonkiem. U nasady z przylistkami na znacznej długości przyrośniętymi do ogonka, z lancetowatymi końcami. Oś liścia z rzadkimi kolcami[8]. Liście złożone, zwykle z 7 listkami o zmiennym kształcie i wielkości, nagie lub owłosione. Listki eliptyczne do jajowatych o długości od 2 do 6 cm, na końcach zaostrzone. Blaszka matowo zielona, od spodu jaśniejsza, na brzegu pojedynczo piłkowana[5].
Kwiaty
Zebrane w obfite kwiatostany typu baldachogrono[8] lub wiecha, wyjątkowo pojawiają się pojedynczo[5]. Kwiaty o średnicy do 5 cm osadzone są na szypułkach ok. 2,8–3,5 cm długości[8], owłosionych i ogruczolonych[8][5]. Wsparte wąskimi i szybko opadającymi przysadkami[5]. Hypancjum jajowate, u nasady owłosione[8]. Działki kielicha są owłosione, wąskie, z długo wyciągniętym i zaostrzonym końcem, zwykle z 1 lub 2 parami łatek po bokach. Po kwitnieniu rozchylają się i odpadają. Korona kwiatu składa się z 5 płatków rosnących w jednym okółku, barwy białej, kształtu szerokojajowatego. Szyjki słupków owłosione, dłuższe od pręcików, złączone w kolumnę wystającą ponad bardzo wąskie orficjum[8][5].
Owoce
Niełupki zebrane wewnątrz ciemnoczerwonego do purpurowoczarnego, mięsistego i nagiego lub ogruczolonego owocu pozornego (szupinkowego) mającego kształt kulisty do jajowatego o długości 1 cm[8][5].
  • Kwiat
    Kwiat
  • Kolce
    Kolce
  • Liść
    Liść

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Odmiana 'Robin Hood'
Odmiana 'Trier'

W zasięgu naturalnym rośnie w lasach i na ich skrajach oraz w zaroślach, w dolinach rzek, na obszarach górskich sięgając do rzędnej 2900 m n.p.m.[8]

Róża o wonnych kwiatach[8], przy czym charakterystyczny, piżmowy zapach utrzymuje się nawet u mieszańców[7]. Kwitnie w naturze od maja do czerwca, rzadko do lipca[8][5]. W uprawie rośliny te często powtarzają kwitnienie[6][5]. Owoce dojrzewają od lipca do listopada[8].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Pozycja systematyczna[edytuj | edytuj kod]

Róża piżmowa zaliczana jest do serii Brunonianae Yu and Ku sekcji Synstylae de Candolle podrodzaju Rosa w obrębie rodzaju róża Rosa z rodziny różowatych Rosaceae[10]. Badania molekularne (roślin opisanych jako R. brunonii) wskazują na bliskie pokrewieństwo w obrębie sekcji z takimi gatunkami jak: Rosa filipes, R. helenae, R. weisiensis i R. shangchengensis, tworzącymi klad określany jako grupa Rosa helenae[12].

Synonimy[edytuj | edytuj kod]

Takson opisywany był wielokrotnie pod różnymi nazwami. Za jego synonimy uznawane są nazwy[3]:

  • Rosa arborea Pers.
  • Rosa broteroi Tratt.
  • Rosa brownii Tratt.
  • Rosa brunonii Lindl.
  • Rosa glandulifera Roxb.
  • Rosa manuelii Losa
  • Rosa nepalensis hort. ex Andrews
  • Rosa opsostemma Ehrh.
  • Rosa pissartii Carrière
  • Rosa recurva Roxb. ex Lindl.
  • Rosa ruscinonensis Gren.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Ze zdrewniałych pędów tej róży sporządza się laski. Kwiaty służą do wyrobu wody różanej (atar, otto)[5]. Gatunek wykorzystywany jest także jako roślina lecznicza – przy infekcjach bakteryjnych, a korzenie stosuje się w przypadku chorób oczu[5].

Róża ta uprawiana jest jako ozdobna na obszarach o łagodnym klimacie[10] – źle znosi bez zabezpieczenia silne mrozy, przy czym jednak łatwo odrasta po przycięciu przemarzniętych pędów[6]. Uprawiana może być z powodzeniem na obszarach do 6 strefy mrozoodporności[13].

Gatunek ten wykorzystany został do wyhodowania wielu odmian ozdobnych róż, z reguły cechujących się silnym wzrostem, dużym zagęszczeniem pędów, powtarzaniem kwitnienia i bardzo dużymi, gęstymi kwiatostanami ze stosunkowo niewielkimi kwiatami, zwykle w odcieniach różu[6]. Prawdopodobnie geny umożliwiające powtórne kwitnienie u wszystkich odmian róż ozdobnych odziedziczone zostały po przodkach pochodzących od róży piżmowej[14]. Jest ona jednym z gatunków rodzicielskich m.in. róży damasceńskiej[7]. Do odmian uzyskanych z róży piżmowej należą: 'Trier', 'Ballerina', 'Robin Hood', 'Rose Mozart'[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2020-10-14] (ang.).
  3. ↑ a b Rosa moschata Herrm.. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2020-01-21].
  4. ↑ Taxon: Rosa moschata Herrm.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2020-10-14].
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Jerzy Zieliński: Rosa brunonii Lindl.. [w:] Flora of Pakistan [on-line]. eFlora. Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA.. [dostęp 2020-10-14].
  6. ↑ a b c d e f Marta J. Monder: Róże. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2006, s. 105-107. ISBN 83-09-01779-0.
  7. ↑ a b c Klaus-Jurgen Strobel: Róże. Najpiękniejsze i najodporniejsze odmiany. Warszawa: Klub dla Ciebie, 2010, s. 20. ISBN 978-83-258-0271-4.
  8. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Rosa brunonii Lindley. [w:] Flora of China [on-line]. eFlora. Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA.. [dostęp 2020-10-14].
  9. ↑ a b Rosa moschata Herrm.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-10-15].
  10. ↑ a b c d e f Tutin T.G., Heywood V.H., Burges N.A., Moore D.M., Valentine D.H., Walters S.M., Webb D.A.: Flora Europaea. Vol. 2. Cambridge, London, New York, New Rochelle, Melbourne, Sydney: Cambridge University Press, 1981, s. 27. ISBN 0521-06662-X.
  11. ↑ Rosa moschata J. Herrm.. [w:] Plants Database [on-line]. USDA, Natural Resources Conservation Services. [dostęp 2020-10-15].
  12. ↑ Zhang-Ming Zhu, Xin-Fen Gao, Marie Fougère-Danezan. Phylogeny of Rosa sections Chinenses and Synstylae (Rosaceae) based on chloroplast and nuclear markers. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 87, s. 50–64, 2015. 
  13. ↑ Rosa moschata. [w:] Plants For A Future [on-line]. [dostęp 2020-10-14].
  14. ↑ Carmella Frederick, Amanda Wagner, Nancy Morvillo. Randomly amplified polymorphic DNA (RAPD) analysis of the musk roses (Rosa moschata). „Proc. Fla. State Hort. Soc.”. 115, s. 117-119, 2002. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Róża_piżmowa&oldid=69467473”