W latach 90. niepodzielnie rządził Spartak Moskwa, za jego plecami czołówkę stanowiły stołeczne Dinamo, CSKA, Torpedo i Lokomotiw, a często wyżej od stołecznych zaraz po Spartaku stawiane były najlepsze na prowincji Ałanija Władykaukaz oraz Rotor Wołgograd. Po 2000 r. zmienił się nieco układ sił. Spartak Moskwa stracił rolę dominującą, na kilka lat przejęły ją CSKA i Lokomotiw. Czołowe zespoły prowincji - Rotor i Ałanija (Spartak) spadły z ekstraklasy. W czołówce ligi znajduje się za to teraz Zenit Sankt Petersburg, który z roku na rok rośnie w siłę. W końcu staje się najbogatszym klubem Rosji, dzięki Gazpromowi i zdobywa mistrzowski tytuł w 2007 roku. Czołówka staje się dość szeroka, gdyż kilka klubów dysponuje już dużymi budżetami. Niewiele za Zenitem pozostają stołeczne Spartak, CSKA, Lokomotiw i Dynamo. W zasadzie możliwości tych klubów są obecnie bardzo wyrównane[według kogo?]. Nadzieje dołączenia do tej piątki ma kazańskiRubin. Po 16 sezonach ekstraklasy rosyjskiej 5 klubów grało w niej wszystkie sezony, wcześniej wymieniona wielka czwórka z Moskwy i Krylja Sowietow Samara[potrzebna aktualizacja?].
Do sezonu 2010 rozgrywana była systemem wiosna-jesień (1 rok - 1 sezon). W ostatnim sezonie rozgrywanym systemem wiosna-jesień (2010), mistrzem Rosji został Zenit Petersburg. Nie było krótkiego sezonu przejściowego, a więc mistrz roku 2011 nie został wyłoniony. Natomiast już 12 marca 2011 rozpoczął się pierwszy sezon w systemie jesień-wiosna (Priemjer-Liga (2011/12)), który zakończył się 12 maja 2012. W sezonie 2011/12 występowało w niej 16 zespołów. Po dwóch rundach rozgrywek zespoły z miejsc 1-8 przystąpiły do walki w trzeciej rundzie o mistrzostwo i europejskie puchary. Zespoły z miejsc 9-16 walczyły w trzeciej rudzie o utrzymanie. Zespoły, które na koniec sezonu zajęły miejsca 15-16, zostały degradowane do Pierwszej dywizji. Zespoły z miejsc 13-14 walczyły w barażach o utrzymanie[1]. Od sezonu 2012/13 Priemjer-Liga gra zwykłym systemem kołowym, bez podziału na grupy.
Mecze rosyjskiej ekstraklasy pokazywane są w niekodowanej rosyjskiej telewizji publicznej, gdyż taką prośbę miał Władimir Putin[potrzebny przypis]. Powoduje to, że pieniądze dla klubów z tytułu praw do transmisji nie są wielkie i wynoszą ok. 25 mln euro rocznie[potrzebny przypis]. Mecze są pokazywane przez kanały MatchTV i Nasz Futboł.
2017/18
Rosja
Awans z Pierwszej Dywizji
