Roxana Maracineanu
.jpg)
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
7 maja 1975 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
165 cm[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Roxana Maracineanu (ur. 7 maja 1975 w Bukareszcie[1] jako Roxana Mărăcineanu) – francuska pływaczka pochodzenia rumuńskiego, specjalistka w stylu grzbietowym, wicemistrzyni olimpijska i mistrzyni świata, w latach 2018–2020 minister sportu, od 2020 do 2022 minister delegowany do spraw sportu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w rumuńskiej rodzinie. Jej ojciec pracował w Algierii, dokąd ściągnął rodzinę[2]. W 1984[3] wyjechali do Francji, gdzie uzyskali azyl. W dzieciństwie początkowo uprawiała gimnastykę, którą zarzuciła na rzecz pływania[2]. Zamieszkała w Miluzie, tam trenowała w klubie sportowym Mulhouse Olympic Natation[4]. Uzyskała obywatelstwo francuskie w 1991.
Największe sukcesy odnosiła w konkurencji 200 m stylem grzbietowym. W 1998 w Perth zdobyła w niej mistrzostwo świata[5], a w 2000 w Sydney wicemistrzostwo olimpijskie[1]. Na dystansie tym wywalczyła również złoty (1999) i brązowy (1997) medal mistrzostw Europy. Na ME zajęła też drugie (1997) i trzecie (1999) miejsce na 100 m stylem grzbietowym[5]. W konkurencji tej była nadto czwarta na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 2000[1]. Karierę sportową zakończyła w 2004[3].
Ukończyła studia z zakresu języków obcych na Université de Haute-Alsace, w 2001 zdała egzamin wstępny do ESCP Europe w Paryżu[4]. Pracowała jako konsultantka, współpracując głównie z France Télévisions[6]. W 2010 jako bezpartyjna z listy Partii Socjalistycznej uzyskała mandat radnej regionu Île-de-France[7]. We wrześniu 2018 została ministrem sportu w drugim rządzie Édouarda Philippe’a[6]. W lipcu 2020 w gabinecie Jeana Castex objęła niższe stanowisko rządowe – została ministrem delegowanym do spraw sportu przy ministrze edukacji narodowej, młodzieży i sportu[8]. Funkcję tę pełniła do maja 2022.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczona Orderu Narodowego Zasługi klasy V i IV[4].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W Clamart pod Paryżem założyła stowarzyszenie „J’peupa, G piscine!”, upowszechniające pływanie wśród dzieci[9]. Posługuje się pięcioma językami. Ze związku z dziennikarzem Franckiem Ballangerem posiada trójkę dzieci: Nina, Cléo oraz Kimi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Roxana Maracineanu. sports-reference.com. [dostęp 2018-09-04]. (ang.).
- ↑ a b Roxana Maracineanu: „Ce doit être ça le bonheur”. humanite.fr, 19 stycznia 1998. [dostęp 2018-09-04]. (fr.).
- ↑ a b Roxana Maracineanumet fin à sa carrière. nouvelobs.com, 18 października 2004. [dostęp 2018-09-04]. (fr.).
- ↑ a b c Maracineanu Roxana. alsace-histoire.org. [dostęp 2018-09-04]. (fr.).
- ↑ a b Roxana Maracineanu (FRA). fina.org. [dostęp 2018-09-04]. (ang.).
- ↑ a b L'ancienne nageuse Roxana Maracineanu nommée ministre des Sports. europe1.fr, 4 września 2018. [dostęp 2018-09-04]. (fr.).
- ↑ Remaniement: Roxana Maracineanu, un destin français. leparisien.fr, 4 września 2018. [dostęp 2018-09-04]. (fr.).
- ↑ Remaniement: qui sont les ministres du gouvernement Castex. lefigaro.fr, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-06]. (fr.).
- ↑ Roxana Maracineanu: «Toutes ces noyades, c’est insupportable». leparisien.fr, 12 lipca 2018. [dostęp 2018-09-04]. (fr.).
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
.jpg)