Rozbórz Długi
49°55′59″N 22°29′56″E/49,933056 22,498889| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
818[2] |
| Strefa numeracyjna |
16 |
| Kod pocztowy |
37-560[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RJA |
| SIMC |
0608434[4] |
Położenie na mapie gminy Pruchnik  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego  | |
| 49°55′59″N 22°29′56″E/49,933056 22,498889[1]
| |
Rozbórz Długi – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Pruchnik[5][4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0608440 | Dół | część wsi |
| 0608457 | Góra | część wsi |
| 0608463 | Jawornik | część wsi |
| 0608470 | Krzyżówka | część wsi |
| 0608486 | Parcelacja | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nazwa „Długi” wsi pochodzi od rozciągniętej podłużnie zabudowy. Nazwa miejscowości ulegała zmianom. W XV wieku wieś nazywano „Wola Rozborska”, później „Rozbórz Nowy”, a niekiedy „Rozbórz Wielki”. Od XVIII w. nazwa ma brzmienie jak dziś. W okolicach Rozborza Długiego przeważają gleby lessowe i czarnoziemy.
Rozbórz (wraz z innymi wsiami) należał do rodziny Rozborskich herbu Korczak od połowy XIV do połowy XVI wieku. Od roku 1549 przez niemal 150 lat wieś była własnością rodziny Wojakowskich. Majątek przejęli później Konopaccy. W połowie XVIII wieku wykupił go Antoni Konopacki, skarbnik przemyski, i wybudował w okolicy dwa drewniane dwory (dolny i górny, istniały do II wojny światowej, zniszczone po niej). Majątek i jego składniki często zmieniał właścicieli. Z rąk rodziny Konopackich przeszedł w posiadanie rodziny Wolskich. Ludomir Wolski zastał zabudowania w 1919 r. w ruinie (wojny, częste zmiany użytkowników). Z zabudowań dworskich do dziś pozostały tylko części parku.
W II Rzeczypospolitej miejscowość w powiecie przeworskim województwa lwowskiego.
Grupa niemieckich żandarmów, którym pomagała Ukraińska Policja Pomocnicza, w 1940 zamordowała we wsi 4 Żydów, a 7 marca 1943 także 6 Polaków[6].
Wieś ma charakter rolniczy. Budynki użyteczności publicznej: Dom Strażaka, szkoła, boiska sportowe.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 116893
- ↑ Podsumowanie roku 2021. Stan ludności 31.12.2021 [dostęp 2022-01-26].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1085 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT.
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 1172, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Historia dworu w Rozborzu Długim. romanikowie.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].
- Rozbórz (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 828.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osady | |
| Integralne części wsi |
|
