Rubeoza tęczówki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rubeoza tęczówki (łac. rubeosis iridis) – rozplenienie się naczyń włosowatych w tęczówce oka. Dochodzi do niego w sytuacji niedotlenienia siatkówki; ischemiczna siatkówka uwalnia liczne czynniki wzrostu, w tym VEGF, stymulujące angiogenezę. Do rubeozy tęczówki dochodzi często w przebiegu cukrzycowej retinopatii proliferacyjnej, także w zamknięciu pnia żyły środkowej siatkówki i przewlekłym odwarstwieniu siatkówki. Proliferujące naczynia mogą zamknąć kąt przesączania, skutkując wtórną jaskrą neowaskularną (tzw. jaskra 100-dniowa).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała: Patologia znaczy słowo o chorobie. Tom II - Patologia narządowa. Kraków: Wydawnictwo PAU, 2005. ISBN 83-88857-91-6.