Ruch Reformatorski
| ||
| ||
| Skrót | MR | |
| Lider | Charles Michel | |
| Data założenia | 2002 | |
| Adres siedziby | Bruksela | |
| Ideologia polityczna | liberalizm | |
| Członkostwo międzynarodowe |
Międzynarodówka Liberalna | |
| Grupa w Parlamencie Europejskim |
ALDE[1] | |
| Barwy | niebieska | |
| Strona internetowa | ||
Ruch Reformatorski (fr. Mouvement réformateur, MR) – belgijska, frankofońska partia polityczna o profilu liberalnym i federacyjnym charakterze, działająca na terenie Walonii.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Podstawą powołania MR stała się współpraca wyborcza z 1995 i 1999 między walońskimi centrystami z Partii Reformatorsko-Liberalnej (Parti réformateur libéral, PRL) i Demokratycznym Frontem Frankofonów (Front démocratique des francophones, FDF), reprezentującym głównie francuskojęzycznych mieszkańców Brukseli. Ruch Reformatorski utworzono w 2002 jako ścisły sojusz polityczny PRL, FDF, a także chadeckiego Obywatelskiego Ruchu na rzecz Zmian (Mouvement des citoyens pour le changement, MCC) oraz działającej we wspólnocie niemieckojęzycznej Partii na rzecz Wolności i Postępu (Partei für Freiheit und Fortschritt, PFF)[2]. Szyld PRL, największego ugrupowania federacji, przestał być wkrótce stosowany (jej działacze występują jako przedstawiciele MR), pozostałe formacje zachowały w ramach koalicji autonomię organizacyjną.
Ruch Reformatorski od początku współtworzył kolejne rządy Guya Verhofstadta, Yves'a Leterme, Hermana Van Rompuya i ponownie Yves'a Leterme. W latach 2004–2009 jeden z jego liderów, Louis Michel, reprezentował Belgię w Komisji Europejskiej.
MR należy do Partii Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy, natomiast MCC działa w Europejskiej Partii Demokratycznej.
W 2011 partia FDF w trakcie kryzysu politycznego związanego z tworzeniem nowego rządu zdecydowała się opuścić federację[3]. W 2011 partia weszła do koalicji rządowej popierającej rząd, na czele którego stanął waloński socjalista Elio Di Rupo.
W 2014 po kolejnych wyborach krajowych i kilkumiesięcznych negocjacjach reformatorzy dołączyli do nowej koalicji rządowej, w ramach której premierem został ich lider Charles Michel[4].
Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]
Wybory do Izby Reprezentantów[5]:
- 1995: 10,3% głosów, 18 mandatów – kartel wyborczy PRL i FDF
- 1999: 11,1% głosów, 18 mandatów – kartel wyborczy PRL, FDF i MCC
- 2003: 11,4% głosów, 23 mandaty
- 2007: 12,5% głosów, 24 mandaty
- 2010: 9,3% głosów, 18 mandatów[6]
- 2014: 9,6% głosów, 20 mandatów
- 2019: 7,6% głosów, 14 mandatów
Przewodniczący[edytuj | edytuj kod]
- 2002–2003: Daniel Ducarme
- 2003–2004: Antoine Duquesne
- 2004–2011: Didier Reynders
- 2011–2014: Charles Michel[7]
- 2014–2019: Olivier Chastel
- od 2019: Charles Michel
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Informacje na stronie ALDE (ang.)
- ↑ Les composantes (fr.). mr.be.
- ↑ Les FDF quittent le MR (fr.). rtl.be, 25 września 2011.
- ↑ Belgium agrees to form coalition government (ang.). dw.be, 7 października 2014.
- ↑ Parties and Elections in Europe: Belgium (ang.). parties-and-elections.eu.
- ↑ Verkiezingen 13 juni 2010 (niderl.). elections2010.belgium.be.
- ↑ Leaders of Belgium (ang.). zarate.eu.
