Rudolf Larysz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudolf Larysz
Data urodzenia

27 sierpnia 1901

Data śmierci

24 stycznia 1968

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Wojsko Polskie we Francji

Jednostki

10 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-czechosłowacka,
II wojna światowa

Późniejsza praca

dyplomata

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal 10-lecia Polski Ludowej
Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego Odznaka „Przodownik Pracy”

Rudolf Larysz (ur. 27 sierpnia 1901[1], zm. 24 stycznia 1968) – polski wojskowy, dyplomata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Klemensa, robotnika. W szeregach 10 pułku piechoty walczył o Śląsk Cieszyński w wojnie polsko-czechosłowackiej[2].

Podczas II wojny światowej przed końcem kampanii francuskiej w czerwcu 1940 w mieście Lens współorganizował polską organizację konspiracyjną w ramach francuskiego ruchu oporu, która kolportowała pismo „Nasza Walka”[3][4]. W 1941 był organizatorem strajków górniczych w departamencie Pas-de-Calais[5]; w czasie aresztowań nie został zatrzymany i przedostał się do wschodniej Francji; został skazany zaocznie na karę śmierci[6].

Po zakończeniu wojny od listopada 1945 sprawował stanowisko Konsula Generalnego RP w Lille[7], następnie do maja 1946 tymczasowo pełnił stanowisko Konsula RP w Lyonie[8].

Jego żoną była Lucyna (1917–2003), z którą miał synów Rudolfa Wiesława (ur. 1947), funkcjonariusza Milicji Obywatelskiej w PRL[9], i Mariana[10].

Zmarł 24 stycznia 1968[11]. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D6-3-26)[12].

Nazwisko Rudolfa Larysza pojawiło się na liście Wildsteina, upublicznionej na początku 2005[13][14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie
  2. ↑ Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego : zawiera 5.000 odznaczonych uczestników walk o Ziemię Piastowską. Cieszyn: 1938, s. 41.
  3. ↑ Leszek Moczulski. Polacy w resistance. „Stolica”, s. 12, Nr 37 (1031) z 10 września 1967. 
  4. ↑ Polski ruch oporu we Francji. 4. Początki biernego oporu. Stowarzyszenie Byłych Żołnierzy 1 Armii Francuskiej Ren i Dunaj. [dostęp 2015-05-16].
  5. ↑ Jan Zamojski. Polacy w resistance na obszarze Zagłębia Nord i Pas-de-Calais (1940–1944). „Dzieje Najnowsze”, s. 62-63, Nr 4 z 1975. 
  6. ↑ Polski ruch oporu we Francji. 5. Powstanie Frontu Narodowego (Front National). Stowarzyszenie Byłych Żołnierzy 1 Armii Francuskiej Ren i Dunaj. [dostęp 2015-05-16].
  7. ↑ Paweł Sękowski. Działalność przedstawicieli dyplomatycznych i konsularnych władz warszawskich Rzeczypospolitej Polskiej we Francji w latach 1944–1947. „Dzieje Najnowsze”, s. 101, Nr 3 z 2012. ISSN 0419-8824. 
  8. ↑ Paweł Sękowski. Działalność przedstawicieli dyplomatycznych i konsularnych władz warszawskich Rzeczypospolitej Polskiej we Francji w latach 1944–1947. „Dzieje Najnowsze”, s. 100, Nr 3 z 2012. ISSN 0419-8824. 
  9. ↑ Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Rudolf Wiesław Larysz. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2015-05-16].
  10. ↑ M.P. z 2000 r. nr 30, poz. 631.
  11. ↑ Rudolf Larysz. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2017-05-11].
  12. ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-05-26].
  13. ↑ Lista Wildsteina. [dostęp 2015-05-16].
  14. ↑ Lista Wildsteina. [dostęp 2015-05-16].
  15. ↑ M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58 „za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie przemysłu, rolnictwa, komunikacji, budownictwa, handlu państwowego, oświaty, nauki, kultury i sztuki”.
  16. ↑ M.P. z 1946 r. nr 62, poz. 116 „w uznaniu zasług położonych przy organizacji polskiego ruchu oporu we Francji i za udział w walce zbrojnej z okupantem niemieckim we Francji”.
  17. ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1483 „za zasługi w dziedzinie służby zagranicznej”.
  18. ↑ M.P. z 1946 r. nr 60, poz. 114 „w uznaniu bohaterskich zasług w walce zbrojnej z międzynarodowym faszyzmem na polach Hiszpanii w latach 1936–1939 r.”
  19. ↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415 - Uchwała Rady Państwa - na wniosek Ministra Spraw Zagranicznych.
  20. ↑ Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 41.
  21. ↑ M.P. z 1953 r. nr 16, poz. 235 - wyróżniony przez Centralny Zarząd Przemysłu Syntezy Chemicznej.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rudolf_Larysz&oldid=71295579”