Rudy Giuliani
Ten artykuł od 2008-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| ||
![]() Rudolph Giuliani (2019) | ||
Pełne imię i nazwisko | Rudolph William Louis Giuliani III | |
Data i miejsce urodzenia | 28 maja 1944 Nowy Jork | |
Burmistrz Nowego Jorku | ||
Okres | od 1 stycznia 1994 do 31 grudnia 2001 | |
Przynależność polityczna | Partia Republikańska | |
Poprzednik | David Dinkins | |
Następca | Michael Bloomberg | |
Doradca do spraw cyberbezpieczeństwa | ||
Okres | od 20 stycznia 2017 do 20 stycznia 2021 | |
Przynależność polityczna | Partia Republikańska | |
![]() | ||
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() |
Rudy Giuliani, właśc. Rudolph William Louis Giuliani III (ur. 28 maja 1944) – amerykański polityk pochodzenia włoskiego, burmistrz Nowego Jorku w latach 1994–2001, Człowiek Roku tygodnika „Time” w 2001 roku[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Harold Giuliani (1908–1981) – ojciec przyszłego burmistrza Nowego Jorku i kandydata na prezydenta USA – 2 kwietnia 1934 r. trafił na półtora roku do więzienia. Pobyt w Sing Sing pchnął karierę Harolda na nowe tory. W latach 40. Harold Giuliani zaczął ochraniać lichwiarski interes swego szwagra Leo D’Avanzo, który trudnił się także nielegalnymi zakładami bukmacherskimi. Gdy w 1944 r. przyszedł na świat Rudy, jego ojciec kijem baseballowym łamał nogi opornym dłużnikom, był także zamieszany w zabójstwa na zlecenie mafijnego klanu Lucchese, jednego z pięciu, które w latach 40. rządziły Nowym Jorkiem. Zmarł na raka prostaty w 1980 r., ale jego niechlubna przeszłość stała się powszechnie znana dopiero w 2006 r., po publikacji książki Wayne Barrett(ang.) Wielka iluzja: nieopowiedziana historia Rudy’ego Giulianiego i 11 września.
Giuliani junior przez lata skrzętnie ukrywał rodzinny sekret. We wspomnieniach napisał tylko, że ojciec uczył go boksu, interesował się sportem i głosował na partię republikańską. Gdy Rudy w 1981 r. zaczął robić karierę w Departamencie Sprawiedliwości i FBI rutynowo pytała go o zdarzenia z przeszłości, mogące utrudnić mu walkę z przestępczością, nawet nie zająknął się o mafijnych powiązaniach ojca. Dziś Giuliani mówi, że to właśnie ojciec wpoił mu szacunek do prawa. Harold nie chciał, by syn poszedł w jego ślady. Rudy wziął to sobie podobno do serca.
Karierę polityczną rozpoczął jako prokurator, doprowadzając do skazania kilku czołowych finansistów z Wall Street za insider trading – nielegalny handel akcjami spółki, przez osobę z nią związaną (ang. inside – wewnątrz), z wykorzystaniem informacji, które nie są powszechnie znane, a które mają wpływ na notowania tejże spółki. Później był urzędnikiem w Departamencie Sprawiedliwości.
Pierwszy raz startował w wyborach na burmistrza Nowego Jorku w 1989, z ramienia Partii Republikańskiej, jednak przegrał. Burmistrzem został dopiero w 1993.
Na początku swojej kadencji Giuliani wzmocnił policję i przeprowadził kampanię walki z przestępczością, oczyszczając Nowy Jork, który wcześniej był najbardziej niebezpiecznym miastem Stanów Zjednoczonych.
Jest uważany za jednego z tzw. republikanów tylko z nazwy. Jest też członkiem liberalnego skrzydła w większości konserwatywnej Partii Republikańskiej (jest m.in. zwolennikiem prawa do przerywania ciąży, ochrony mniejszości seksualnych), co powoduje jego krytykę w środowiskach prawicy amerykańskiej.
W 2000 wystartował w wyborach do Senatu przeciwko żonie Billa Clintona, Hillary, wycofał się jednak z przyczyn zdrowotnych (rak prostaty). Nieoficjalnie jednak mówiono, iż jego szanse zostały podkopane przez przyznanie się do zdrady małżeńskiej z sekretarką.
Od 11 września 2001 Giuliani jest również powszechnie szanowany za postawę w trakcie akcji ratunkowej po zamachu terrorystycznym na World Trade Center. Został za to uhonorowany tytułem Człowieka Roku 2001 przez tygodnik „Time”[1].
Kandydował w wyborach prezydenckich w 2008, jednak nie uzyskał nominacji Partii Republikańskiej. 12 stycznia 2017 prezydent elekt Donald Trump zapowiedział, że Rudy Giuliani zostanie jego doradcą do spraw cyberbezpieczeństwa. Okres urzędowania rozpoczął 20 stycznia 2017 w dniu zaprzysiężenia Trumpa.
Jest osobistym prawnikiem Donalda Trumpa, reprezentował go podczas śledztwa w sprawie pierwszego impeachmentu.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Cavaliere di Gran Croce Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 2001, Włochy[2]
- Grande Ufficiale Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1987, Włochy[3]
- honorowy Knight Commander Orderu Imperium Brytyjskiego – 2002, nadany przez królową Elżbietę II[4]
- Medal Za Bohaterstwo – 2002, Czechy[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Eric Pooley , Person of the Year 2001, „Time”, 31 grudnia 2001, ISSN 0040-781X [dostęp 2019-11-05] (ang.).
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it, 28 września 2001. [dostęp 22 sierpnia 2010].
- ↑ Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it, 2 czerwca 1987. [dostęp 22 sierpnia 2010].
- ↑ Former New York City Mayor Rudy Giuliani Knighted by Queen Elizabeth (cz.). cnn.com, 13 lutego 2002. [dostęp 22 sierpnia 2010].
- ↑ Odznaczeni Medalem za Bohaterstwo (od 1994) (cz.). Pražský hrad (www.hrad.cz). [dostęp 3 sierpnia 2010].
|
|
- Amerykańscy prawnicy
- Burmistrzowie Nowego Jorku
- Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego
- Amerykanie pochodzenia włoskiego
- Ludzie roku tygodnika Time
- Ludzie urodzeni w Nowym Jorku
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej
- Odznaczeni Orderem Imperium Brytyjskiego
- Odznaczeni Medalem Za Bohaterstwo
- Urodzeni w 1944
- Republikanie (Stany Zjednoczone)