Rugilus orbiculatus

	Rugilus orbiculatus
	(Paykull, 1789)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	żarlinki
Plemię	Paederini
Podplemię	Stilicina
Rodzaj	Rugilus
Podrodzaj	Rugilus (Rugilus)
Gatunek	Rugilus (Rugilus) orbiculatus
Synonimy
	Staphylinus orbiculatus Paykull, 1789; Stilicus affinis Erichson, 1839; Stilicus fuscipes Erichson, 1840; Stilicus ruficornis Lucas, 1846; Paederus maxillosus Lentz, 1856; Stilicus flavipes Motschulsky, 1860; Stilicus latiusculus Casey, 1885; Stilicus oregonus Casey, 1905; Stilicus pictipennis Reitter, 1909;
	Staphylinus orbiculatus Paykull, 1789; Stilicus affinis Erichson, 1839; Stilicus fuscipes Erichson, 1840; Stilicus ruficornis Lucas, 1846; Paederus maxillosus Lentz, 1856; Stilicus flavipes Motschulsky, 1860; Stilicus latiusculus Casey, 1885; Stilicus oregonus Casey, 1905; Stilicus pictipennis Reitter, 1909;

Rugilus orbiculatus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1789 roku przez Gustava von Paykulla jako Staphylinus orbiculatus^[1].

Chrząszcz o smukłym i trochę wypukłym ciele długości od 4 do 4,5 mm. Ubarwiony jest czarno z żółtoczerownymi czułkami i narządami gębowymi oraz czerwonożółtymi odnóżami, z wyjątkiem brunatnych szczytów ud, goleni oraz bioder dwóch początkowych par. Głaszczki szczękowe są zaczernione. Duża, tak szeroka jak pokrywy głowa ma szorstko i bardzo gęsto punktowaną powierzchnię, wargę górną zaopatrzoną w dwa ząbki oraz skroń w widoku z góry wyraźnie nieco dłuższą od długości oka. Czułki są krępe, o czwartym członie wyraźnie dłuższym niż szerszym. Przedplecze ma kolor czarny lub brunatnoczarny, a powierzchnię punktowaną z wyjątkiem gładkiego, szerokiego, podzielonego podłużną bruzdą pasa środkowego. Pokrywy są znacznie dłuższe i szersze od przedplecza, a ich tylne brzegi są jasne. Odnóża charakteryzuje pierwszy człon tylnych stóp 3,5–4 raza dłuższy niż u wierzchołka szeroki. Samiec ma piąty sternit odwłoka z niewyraźnym, podłużnym wgnieceniem bez czarnych i długich włosków po bokach^[2].

Owad znany z prawie wszystkich krajów Europy, w tym z Polski, a ponadto z Azorów, Madery, Wysp Kanaryjskich, Afryki Północnej, Cypru, Bliskiego Wschodu, wschodniej Palearktyki, nearktycznej Ameryki Północnej i krainy australijskiej^[1]. Zasiedla pobrzeża wód, łąki, tereny otwarte i wilgotne stanowiska leśne. Bytuje w ściółce, pod mchem i pod rozkładającymi się szczątkami roślinnymi^[2]^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Rugilus (Rugilus) orbiculatus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-08-08].
↑ ^a ^b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.

[fe-1] Rugilus (Rugilus) orbiculatus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-08-08].

[Szujecki-2] Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.

[Burakowskietal-3] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.

[1]

[2]

[3]