Ruprecht I Wittelsbach
| |
.svg)
| |
| hrabia Palatynatu Reńskiego | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| elektor Palatynatu Reńskiego | |
| Okres | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Matylda Nassau |
| Żona |
Elżbieta |
| Żona |
Beatrycze |
Ruprecht I Wittelsbach (ur. 9 czerwca 1309 w Wolfratshausen – zm. 16 lutego 1390 w Neustadt an der Weinstraße) – hrabia Palatynatu Reńskiego, od 1356 roku elektor Palatynatu Reńskiego.
Syn księcia Górnej Bawarii i Palatynatu Rudolfa I Wittelsbacha i Matyldy Nassau. Jego dziadkami byli książę Górnej Bawarii Ludwik II Wittelsbach i Matylda Habsburg oraz król niemiecki Adolf i Imagina von Isenburg-Limburg.
W 1313 roku ojciec Rudolfa podpisał z bratem Ludwikiem porozumienie mające zakończyć wojnę domową. Rudolf otrzymał Palatynat, zaś Ludwik Górną Bawarię. Po wyborze Ludwika na cesarza rzymskiego i dalszych konfliktach między braćmi, cesarz zajął Palatynat, a Rudolf wraz z synami udał się na emigrację. Rudolf umarł w 1319 roku. Jego następcą został najstarszy syn Adolf Wittelsbach. Po śmierci Adolfa w 1327 roku, pomimo faktu że posiadał on męskiego potomka, hrabią Palatynatu został jego młodszy brat Rudolf II Wittelsbach. Rudolf wraz z Ruprechtem podpisali z wujem porozumienie. Ludwik wycofał się z Palatynatu, przekazując władzę Rudolfowi.
Ruprecht ożenił się w 1350 roku z hrabiną Elżbietą (1340-1382), córką hrabiego Flandrii i Namuru Jana I Dampierre.
W 1356 roku na mocy Złotej Bulli wydanej przez cesarza Karola IV hrabia Palatynatu został jednym z siedmiu elektorów Rzeszy.
Trzy lata po śmierci Elżbiety Ruprecht ożenił się ponownie z księżniczką Beatrycze (1360-1395), córką księcia Bergu Wilhelma I i córki Ruprechta II – Anny Wittelsbach. Zarówno z pierwszego jak i drugiego małżeństwa nie narodziło się dziecko.
Ruprecht założył w 1386 roku Uniwersytet w Heidelbergu.
Po śmierci Ruprechta elektorem Palatynatu został jego bratanek Ruprecht II Wittelsbach, syn Adolfa.