Ruten

Ruten
technet ← ruten → rod
Fe ↑ Ru ↓ Os 44 Ru
Wygląd
srebrzystobiały
Widmo emisyjne rutenu
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.	ruten, Ru, 44 (łac. ruthenium)
Grupa, okres, blok	8 (VIIIB), 5, d
Stopień utlenienia	II, III, IV, VI, VIII
Właściwości metaliczne	metal przejściowy
Właściwości tlenków	średnio kwasowe
Masa atomowa	101,07(2) u
Stan skupienia	stały
Gęstość	12370 kg/m³
Temperatura topnienia	2334 °C
Temperatura wrzenia	4150 °C
Numer CAS	7440-18-8
PubChem	23950
Właściwości atomowe Promień • atomowy • walencyjny 134 pm 126 pm Konfiguracja elektronowa [Kr]4d75s1 Zapełnienie powłok 2, 8, 18, 15, 1 (wizualizacja powłok) Elektroujemność • w skali Paulinga • w skali Allreda 2,20 1,42 Potencjały jonizacyjne I 710,2 kJ/mol II 1620 kJ/mol III 2747 kJ/mol
Właściwości fizyczne Ciepło parowania 595 kJ/mol Ciepło topnienia 24 kJ/mol Ciśnienie pary nasyconej 1,4 Pa (2523 K) Konduktywność 13,7×106 S/m Ciepło właściwe 238 J/(kg·K) Przewodność cieplna 117 W/(m·K) Układ krystalograficzny heksagonalny Twardość • w skali Mohsa 6,5 Prędkość dźwięku 5970 m/s (293,15 K) Objętość molowa 8,17×10−6 m³/mol
Najbardziej stabilne izotopy izotop wyst. o.p.r. s.r. e.r. MeV p.r. 96Ru 5,52% stabilny izotop z 52 neutronami 98Ru 1,88% stabilny izotop z 54 neutronami 99Ru 12,7% stabilny izotop z 55 neutronami 100Ru 12,6% stabilny izotop z 56 neutronami 101Ru 17% stabilny izotop z 57 neutronami 102Ru 31,6% stabilny izotop z 58 neutronami 103Ru {syn.} 39,26 dni β− 0,226 103Rh 104Ru 18,7% stabilny izotop z 60 neutronami 106Ru {syn.} 373,59 dni β− 0,039 106Rh
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Niebezpieczeństwo Zwroty H H228 Zwroty P P210 Europejska klasyfikacja substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki Łatwopalny (F) Zwroty R R11 Zwroty S S16, S22, S24/25 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła 0 0 3
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)

Ruten (Ru, łac. ruthenium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych (żelazowców) w układzie okresowym. Pierwiastek ten nie ma własnych minerałów, występuje głównie w stanie wolnym razem z innymi platynowcami, najczęściej w rudach siarczkowych żelaza, chromu i niklu. Zawartość w skorupie ziemskiej wynosi 5·10⁻⁷% wag. Tworzy głównie związki kompleksowe, ale znane są też proste związki tego pierwiastka.

Odkrycie

W zapiskach Jędrzeja Śniadeckiego z roku 1807 znajduje się informacja, że wyizolował on prawdopodobnie pierwiastek 44, który został przez niego nazwany „westem” łac. Vestium. Swoje odkrycie opublikował w pracy zatytułowanej Rosprawa o nowym metallu w surowey platynie odkrytym (Wilno 1808, j. pol.; przedruk w j. ros. „Technologiczeskij Żurnal”, 1809). W roku 1808 o nowym pierwiastku poinformował Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Warszawie i wygłosił wykład na ten sam temat na Uniwersytecie Wileńskim. Odkrycie Śniadeckiego nie zostało potwierdzone, a ruten został ponownie wyizolowany z surowej platyny w roku 1828 przez Gottfrieda Osanna (Uniwersytet w Tartu), a dokładnie zbadany w 1844 roku przez Karla Clausa (Uniwersytet w Kazaniu). Nadali oni metalowi nazwę „ruten” od łacińskiego określenia Rusi (Ruthenia). Jędrzej Śniadecki później odwołał swoje odkrycie.

Otrzymywanie

Kryształy rutenu

Ruten, razem z innymi platynowcami, jest produktem ubocznym oczyszczania głównego składnika rudy (żelazo, nikiel itd.). Mieszaninę stopów (Os, Ir, Rh, Ru) rozdziela się działając kwasami (różnice w rozpuszczalności w kwasach), wykorzystując różnice w podatności na utlenianie i rozpuszczalności soli kompleksowych.

Wykorzystanie

Jego stopy wykazują wysoką twardość i wytrzymałość. Stopy rutenu z platyną lub palladem używane są w jubilerstwie i dentystyce. Stop rutenu z molibdenem jest nadprzewodnikiem (temperatura krytyczna około 10K). Ze stopów tego pierwiastka produkowane są końcówki stalówek wiecznych piór. Wiele związków metaloorganicznych rutenu jest stosowanych jako katalizator reakcji organicznych, jak np. katalizatory Grubbsa, używane w metatezie olefin. Barwniki zawierające ruten znalazły zastosowanie w konstrukcji barwnikowych ogniw fotowoltaicznych.