|
 Ryōyū Kobayashi (2018)
|
Data i miejsce urodzenia
|
8 listopada 1996 Hachimantai
|
Klub
|
Tsuchiya Home Ski Team
|
Debiut w PŚ
|
24 stycznia 2016 w Zakopanem (7. miejsce)
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
24 stycznia 2016 w Zakopanem (7. miejsce)
|
Pierwsze podium w PŚ
|
18 listopada 2018 w Wiśle (3. miejsce)
|
Pierwsze zwycięstwo w PŚ
|
24 listopada 2018 w Ruce
|
Rekord życiowy
|
252,0 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2019)
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Ryōyū Kobayashi (jap. 小林陵侑 Kobayashi Ryōyū, ur. 8 listopada 1996 w Hachimantai[1]) – japoński skoczek narciarski. Zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2018/2019 i trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej w sezonie 2019/2020. Zwycięzca 67. Turnieju Czterech Skoczni; trzeci w historii zwycięzca wszystkich konkursów jednego turnieju. Zwycięzca Willingen Five 2019, Raw Air 2019, Planica 7 (2019), Titisee-Neustadt Five 2020 oraz Pucharu Świata w lotach 2018/2019. Brązowy medalista konkursu drużynowego Mistrzostw Świata 2019. Indywidualny oraz drużynowy brązowy medalista Mistrzostw Świata Juniorów 2016, medalista mistrzostw kraju. Rekordzista Japonii i Azji w długości skoku narciarskiego (252,0 m).
Jego rodzeństwo: bracia Junshirō i Tatsunao oraz siostra Yūka, również uprawia skoki narciarskie[2].
We wrześniu 2013 w Râșnovie zadebiutował w zawodach FIS Cup, w swoim drugim starcie odnosząc zwycięstwo. W styczniu 2015 wystąpił w Pucharze Kontynentalnym w Sapporo, zajmując 26. i 22. miejsce. W 2014 i 2015 startował w konkursach skoków narciarskich na mistrzostwach świata juniorów w narciarstwie klasycznym, indywidualnie zajmując kolejno 40. i 30., a drużynowo – 11. i 6. miejsce[3][4].
Kilkukrotnie zgłoszony został do zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015, we wszystkich zajmując miejsca poza trzydziestką. W styczniu 2016 został powołany do kadry japońskiej na zawody Pucharu Świata w Zakopanem. 23 stycznia wystąpił w konkursie drużynowym, w którym reprezentacja Japonii zajęła 8. miejsce, natomiast 24 stycznia, w swoim debiucie w zawodach indywidualnych cyklu, Kobayashi zajął 7. miejsce. 23 lutego tego samego roku zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016, a następnego dnia powtórzył ten wynik w konkursie drużynowym[5].
W Letnim Grand Prix 2016 trzykrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. Przez całą zimę 2016/17 startował w Pucharze Świata, ani razu nie zdobywając punktów. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, zajmując 7. miejsce w konkursie drużynowym[6].
27 sierpnia 2017 zajął 2. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Hakubie[7]. Na Mistrzostwach Japonii 2017 zdobył srebrny medal na skoczni normalnej i brązowy na skoczni dużej[8][9].
W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata począwszy od końca grudnia regularnie zdobywał punkty. Najwyżej klasyfikowany był w marcu 2018 w Lahti, gdzie zajął 6. miejsce. Kilka innych konkursów kończył na pozycjach w drugiej dziesiątce[7]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 24. lokacie ze 187 punktami[10]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, zajmując 16. miejsce. Wystartował również na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Konkursy indywidualne ukończył na 7. (skocznia normalna) i 10. (skocznia duża) pozycji, zaś zawody drużynowe na 6. miejscu[7]. W kwalifikacjach do zawodów na skoczni dużej ustanowił nowy rekord skoczni w Pjongczangu, uzyskując odległość 143,5 m[11].
W ramach Letniego Grand Prix 2018 dwukrotnie zwyciężył w konkursach w Hakubie, a miejsca w najlepszej dziesiątce zajmował również w Râșnovie[12].
18 listopada 2018 zajął 3. miejsce w otwierających sezon 2018/2019 Pucharu Świata zawodach w Wiśle, tym samym po raz pierwszy stając na podium indywidualnego konkursu cyklu. 24 listopada zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Ruce, dzień później również zajął pierwsze miejsce. W grudniu zajął 3. i 1. pozycję w zawodach cyklu w Niżnym Tagile, zwyciężył też w drugim konkursie w Engelbergu[12]. W 67.Turnieju Czterech Skoczni Japończyk zwyciężył we wszystkich czterech konkursach. Został trzecim zawodnikiem w historii (po Svenie Hannawaldzie i Kamilu Stochu), który uzyskał taki rezultat[13].
W styczniowych zawodach Pucharu Świata zwyciężył jeszcze w pierwszym konkursie w Val di Fiemme i był trzeci w drugim w Sapporo. Poza tym najniżej klasyfikowany był na 7. pozycji. 1 lutego 2019 na mamuciej skoczni w Oberstdorfie zajął, najgorszą w sezonie w ramach Pucharu Świata, 14. lokatę, ale dzień później na tym samym obiekcie zwyciężył. 10 lutego był 2. w zawodach w Lahti. W konkursach Willingen Five 2019 zajął kolejno 3. i 1. miejsce[12]. Odniósł też zwycięstwo w całym turnieju[14]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie zajął 4. miejsce na skoczni dużej i 14. na normalnej; w obu konkursach zajmował miejsca w czołowej trójce po pierwszej serii. W drużynie męskiej, wraz z Yukiyą Satō, Daikim Itō i Junshirō Kobayashim, zdobył brązowy medal, natomiast zawody drużyn mieszanych ukończył na 5. pozycji[12].
W ramach Raw Air 2019 zajął kolejno 5. miejsce w Oslo, 3. w Lillehammer, 1. w Trondheim i 2. w Vikersund[12]. Zwyciężył tym samym w całym turnieju, o 2,9 pkt wyprzedzając Stefana Krafta[15]. Na zakończenie sezonu zajął 2. i 1. miejsce w Planicy i zwyciężył w Planica 7. Sezon zakończył z 13 zwycięstwami i łącznie 21 miejscami na podium Pucharu Świata[12][16]. Zajął 1. miejsce w klasyfikacji generalnej cyklu, z 2085 punktami o 736 wyprzedzając drugiego Krafta. Zdobył również Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2018/2019[10].
Wystąpił w czterech konkursach Letniego Grand Prix 2019. W sierpniu 2019 dwukrotnie zwyciężył w zawodach w Hakubie[17]. Na Mistrzostwach Japonii w Skokach Narciarskich 2019 zwyciężył w zawodach na skoczni dużej[18] i zajął 3. miejsce na normalnej[19].
Od początku sezonu 2019/2020 Pucharu Świata zajmował pozycje w czołowej dziesiątce. Na podium po raz pierwszy stanął w czwartym konkursie sezonu – 8 grudnia 2019 w Niżnym Tagile zajął 3. miejsce. 15 grudnia w Klingenthal zwyciężył i objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej cyklu. W kolejnych zawodach, rozgrywanych 21 grudnia w Engelbergu zajął 4. miejsce i stracił pozycję lidera na rzecz Stefana Krafta, ale dzień później zwyciężył i odzyskał żółtą koszulkę. Wygrał również w otwierającym 68. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie. W pozostałych zajął kolejno 4., 14. i 7. miejsce[17].
11 stycznia 2020 po zajęciu najsłabszej w sezonie, 26. lokaty w konkursie w Predazzo Kobayashi stracił prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata na rzecz Karla Geigera[17][20]. W kolejnych tygodniach nadal regularnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce. 18 i 19 stycznia zajął kolejno 3. i 2. pozycję w zawodach w Titisee-Neustadt[17] i odniósł zwycięstwo w turnieju Titisee-Neustadt Five 2020[21]. W lutym 2020 był 3. w drugim konkursie w Sapporo oraz 2. w drugich zawodach w Bad Mitterndorf[17]. W marcu zajął 2. miejsce w Raw Air 2020[10]. Konkursy indywidualne turnieju kończył na 9. i 4. lokacie[17]. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata ze 1178 punktami znalazł się na 3. miejscu klasyfikacji generalnej, o 481 punktów za Kraftem i 341 za Geigerem, a o 9 przed czwartym Dawidem Kubackim[10].
Starty R. Kobayashiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
7.
|
10 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-98
|
HS-109
|
indywid.
|
108,0 m
|
108,0 m
|
240,8 pkt
|
18,5 pkt
|
Andreas Wellinger
|
10.
|
17 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-125
|
HS-142
|
indywid.
|
135,5 m
|
128,0 m
|
258,0 pkt
|
27,7 pkt
|
Kamil Stoch
|
6.
|
19 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-125
|
HS-142
|
druż.[a]
|
132,5 m
|
130,0 m
|
940,5 pkt (258,9 pkt)
|
158,0 pkt
|
Norwegia
|
Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
7.
|
4 marca
|
2017
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
druż.[b]
|
114,5 m
|
119,0 m
|
922,7 pkt (226,7 pkt)
|
181,5 pkt
|
Polska
|
4.
|
23 lutego
|
2019
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
indywid.
|
133,5 m
|
126,5 m
|
262,0 pkt
|
17,4 pkt
|
Markus Eisenbichler
|
3.
|
24 lutego
|
2019
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
druż.[c]
|
127,0 m
|
123,0 m
|
920,2 pkt (250,2 pkt)
|
67,3 pkt
|
Niemcy
|
14.
|
1 marca
|
2019
|
Seefeld
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
indywid.
|
101,0 m
|
92,5 m
|
203,4 pkt
|
14,9 pkt
|
Dawid Kubacki
|
5.
|
2 marca
|
2019
|
Seefeld
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
druż. mix.[d]
|
97,0 m
|
113,0 m
|
928,6 pkt (259,1 pkt)
|
83,6 pkt
|
Niemcy
|
Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Skok 3
|
Skok 4
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
16.
|
19–20 stycznia
|
2018
|
Oberstdorf
|
im. Heiniego Klopfera
|
K-200
|
HS-235
|
indywid.
|
207,5 m
|
205,5 m
|
165,5 m
|
–[f]
|
528,4 pkt
|
123,5 pkt
|
Daniel-André Tande
|
19.
|
11–12 grudnia
|
2020
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
indywid.
|
203,0 m
|
212,5 m
|
202,0 m
|
205,0 m
|
716,7 pkt
|
160,5 pkt
|
Karl Geiger
|
5.
|
13 grudnia
|
2020
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
druż.[e]
|
207,0 m
|
203,5 m
|
1483,5 pkt (379,1 pkt)
|
244,2 pkt
|
Norwegia
|
Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
40.
|
31 stycznia
|
2014
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
79,0 m
|
–
|
77,8 pkt
|
153,7 pkt
|
Jakub Wolny
|
11.
|
1 lutego
|
2014
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[g]
|
91,5 m
|
–
|
444,2 pkt (113,3 pkt)
|
582,8 pkt
|
Polska
|
30.
|
5 lutego
|
2015
|
Ałmaty
|
Gornyj Gigant
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
95,0 m
|
91,5 m
|
227,2 pkt
|
42,7 pkt
|
Johann André Forfang
|
6.
|
7 lutego
|
2015
|
Ałmaty
|
Gornyj Gigant
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[h]
|
95,0 m
|
96,0 m
|
809,9 pkt (211,9 pkt)
|
83,4 pkt
|
Norwegia
|
3.
|
23 lutego
|
2016
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
96,5 m
|
94,0 m
|
244,8 pkt
|
4,2 pkt
|
David Siegel
|
6.
|
24 lutego
|
2016
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
druż. mix.[j]
|
97,5 m
|
95,5 m
|
798,3 pkt (235,1 pkt)
|
84,5 pkt
|
Słowenia
|
3.
|
24 lutego
|
2016
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[i]
|
94,5 m
|
92,0 m
|
820,9 pkt (234,2 pkt)
|
45,8 pkt
|
Niemcy
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Przypisy
|
1.
|
24 listopada
|
2018
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
138,5 m
|
–
|
142,0 pkt
|
–
|
2.
|
25 listopada
|
2018
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
140,0 m
|
147,5 m
|
310,4 pkt
|
–
|
3.
|
2 grudnia
|
2018
|
Niżny Tagił
|
Aist
|
K-120
|
HS-134
|
132,5 m
|
133,5 m
|
273,1 pkt
|
–
|
4.
|
16 grudnia
|
2018
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
144,0 m
|
137,0 m
|
294,4 pkt
|
–
|
5.
|
30 grudnia
|
2018
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
138,5 m
|
126,5 m
|
282,3 pkt
|
* TCS 2018/2019
|
6.
|
1 stycznia
|
2019
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
K-125
|
HS-142
|
136,5 m
|
133,0 m
|
266,6 pkt
|
* TCS 2018/2019
|
7.
|
4 stycznia
|
2019
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
136,5 m
|
131,0 m
|
267,0 pkt
|
* TCS 2018/2019
|
8.
|
6 stycznia
|
2019
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-142
|
135,0 m
|
137,5 m
|
282,1 pkt
|
* TCS 2018/2019
|
9.
|
12 stycznia
|
2019
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-135
|
135,0 m
|
136,0 m
|
315,0 pkt
|
–
|
10.
|
2 lutego
|
2019
|
Oberstdorf
|
im. Heiniego Klopfera
|
K-200
|
HS-235
|
224,0 m
|
234,0 m
|
427,0 pkt
|
* Loty 2018/2019
|
11.
|
17 lutego
|
2019
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
146,0 m
|
144,0 m
|
274,4 pkt
|
* WF 2019
|
12.
|
14 marca
|
2019
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-124
|
HS-138
|
141,0 m
|
141,5 m
|
298,4 pkt
|
* RA 2019
|
13.
|
24 marca
|
2019
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
252,0 m
|
230,5 m
|
464,9 pkt
|
* P7 2019, Loty 2018/2019
|
14.
|
15 grudnia
|
2019
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
136,5 m
|
134,0 m
|
277,0 pkt
|
–
|
15.
|
22 grudnia
|
2019
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
132,5 m
|
134,0 m
|
272,0 pkt
|
—
|
16.
|
29 grudnia
|
2019
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
138,0 m
|
134,0 m
|
305,1 pkt
|
* TCS 2019/2020
|
Sezon PŚ |
1. miejsce |
2. miejsce |
3. miejsce |
Razem
|
2015/2016 |
– |
– |
– |
–
|
2016/2017 |
– |
– |
– |
–
|
2017/2018 |
– |
– |
– |
–
|
2018/2019 |
13 |
3 |
5 |
21
|
2019/2020 |
3 |
2 |
3 |
8
|
Suma |
16 |
5 |
8 |
29
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
18 listopada
|
2018
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
137,5 m[k]
|
127,0 m
|
255,6 pkt
|
3.
|
7,8 pkt
|
Jewgienij Klimow
|
2.
|
24 listopada
|
2018
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
138,5 m
|
–
|
142,0 pkt
|
1.
|
–
|
3.
|
25 listopada
|
2018
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
140,0 m
|
147,5 m
|
310,4 pkt
|
1.
|
–
|
4.
|
1 grudnia
|
2018
|
Niżny Tagił
|
Aist
|
K-120
|
HS-134
|
134,0 m
|
130,0 m
|
262,0 pkt
|
3.
|
2,4 pkt
|
Johann André Forfang
|
5.
|
2 grudnia
|
2018
|
Niżny Tagił
|
Aist
|
K-120
|
HS-134
|
132,5 m
|
133,5 m
|
273,1 pkt
|
1.
|
–
|
6.
|
16 grudnia
|
2018
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
144,0 m
|
137,0 m
|
294,4 pkt
|
1.
|
–
|
7.
|
30 grudnia
|
2018
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
138,5 m
|
126,5 m
|
282,3 pkt
|
1.
|
–
|
8.
|
1 stycznia
|
2019
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
K-125
|
HS-142
|
136,5 m
|
133,0 m
|
266,6 pkt
|
1.
|
–
|
9.
|
4 stycznia
|
2019
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
136,5 m
|
131,0 m
|
267,0 pkt
|
1.
|
–
|
10.
|
6 stycznia
|
2019
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-142
|
135,0 m
|
137,5 m
|
282,1 pkt
|
1.
|
–
|
11.
|
12 stycznia
|
2019
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-135
|
135,0 m
|
136,0 m
|
315,0 pkt
|
1.
|
–
|
12.
|
27 stycznia
|
2019
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-123
|
HS-137
|
124,5 m
|
129,5 m
|
236,6 pkt
|
3.
|
11,6 pkt
|
Stefan Kraft
|
13.
|
2 lutego
|
2019
|
Oberstdorf
|
im. Heiniego Klopfera
|
K-200
|
HS-235
|
224,0 m
|
234,0 m
|
427,0 pkt
|
1.
|
–
|
14.
|
10 lutego
|
2019
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
124,0 m
|
129,5 m
|
263,7 pkt
|
2.
|
17,2 pkt
|
Kamil Stoch
|
15.
|
16 lutego
|
2019
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
144,5 m
|
143,0 m
|
304,7 pkt
|
3.
|
6,4 pkt
|
Karl Geiger
|
16.
|
17 lutego
|
2019
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
146,0 m
|
144,0 m
|
274,4 pkt
|
1.
|
–
|
17.
|
12 marca
|
2019
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-140
|
130,0 m
|
137,0 m
|
261,7 pkt
|
3.
|
24,0 pkt
|
Stefan Kraft
|
18.
|
14 marca
|
2019
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-124
|
HS-138
|
141,0 m
|
141,5 m
|
298,4 pkt
|
1.
|
–
|
19.
|
17 marca
|
2019
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-200
|
HS-240
|
237,0 m
|
239,0 m
|
454,6 pkt
|
2.
|
0,1 pkt
|
Domen Prevc
|
20.
|
22 marca
|
2019
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
242,0 m
|
220,0 m
|
438,1 pkt
|
2.
|
6,9 pkt
|
Markus Eisenbichler
|
21.
|
24 marca
|
2019
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
252,0 m
|
230,5 m
|
464,9 pkt
|
1.
|
–
|
22.
|
8 grudnia
|
2019
|
Niżny Tagił
|
Aist
|
K-120
|
HS-134
|
133,5 m
|
113,0 m
|
252,3 pkt
|
3.
|
25,3 pkt
|
Stefan Kraft
|
23.
|
15 grudnia
|
2019
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
136,5 m
|
134,0 m
|
277,0 pkt
|
1.
|
—
|
24.
|
22 grudnia
|
2019
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
132,5 m
|
134,0 m
|
272,0 pkt
|
1.
|
—
|
25.
|
29 grudnia
|
2019
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
138,0 m
|
134,0 m
|
305,1 pkt
|
1.
|
—
|
26.
|
18 stycznia
|
2020
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
138,5 m
|
138,5 m
|
282,8 pkt
|
3.
|
7,3 pkt
|
Dawid Kubacki
|
27.
|
19 stycznia
|
2020
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
147,0 m
|
134,0 m
|
283,0 pkt
|
2.
|
0,3 pkt
|
Dawid Kubacki
|
28.
|
2 lutego
|
2020
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-123
|
HS-137
|
128,5 m
|
132,0 m
|
239,0 pkt
|
3.
|
29,5 pkt
|
Stefan Kraft
|
29.
|
16 lutego
|
2020
|
Tauplitz/Bad Mitterndorf
|
Kulm
|
K-200
|
HS-235
|
242,5 m
|
–
|
231,9 pkt
|
2.
|
0,7 pkt
|
Stefan Kraft
|
stan na 17 stycznia 2021
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Ryōyū Kobayashi podczas Letniego Grand Prix w Wiśle (2016)
Miejsca w klasyfikacji generalnej LGP[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
1.
|
24 sierpnia
|
2018
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
131,5 m
|
128,0 m
|
279,8 pkt
|
2.
|
25 sierpnia
|
2018
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
134,5 m
|
131,5 m
|
287,9 pkt
|
3.
|
23 sierpnia
|
2019
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
129,0 m
|
132,5 m
|
294,9 pkt
|
4.
|
24 sierpnia
|
2019
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
136,0 m
|
129,5 m
|
315,5 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
27 sierpnia
|
2017
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
134,5 m
|
120,0 m
|
241,5 pkt
|
2.
|
3,3 pkt
|
Junshirō Kobayashi
|
2.
|
24 sierpnia
|
2018
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
131,5 m
|
128,0 m
|
279,8 pkt
|
1.
|
–
|
3.
|
25 sierpnia
|
2018
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
134,5 m
|
131,5 m
|
287,9 pkt
|
1.
|
–
|
4.
|
23 sierpnia
|
2019
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
129,0 m
|
132,5 m
|
294,9 pkt
|
1.
|
–
|
5.
|
24 sierpnia
|
2019
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
136,0 m
|
129,5 m
|
315,5 pkt
|
1.
|
–
|
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2019
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu sezonu 2018/2019
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Sezon
|
Miejsce
|
2015
|
niesklasyfikowany
|
stan po zakończeniu LPK 2019
- ↑ a b Skład zespołu: Taku Takeuchi, Daiki Itō, Noriaki Kasai, Ryōyū Kobayashi
- ↑ a b Skład zespołu: Taku Takeuchi, Ryōyū Kobayashi, Noriaki Kasai, Daiki Itō
- ↑ a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Daiki Itō, Junshirō Kobayashi, Ryōyū Kobayashi
- ↑ a b Skład zespołu: Yūki Itō, Yukiya Satō, Sara Takanashi, Ryōyū Kobayashi
- ↑ a b Skład zespołu: Keiichi Satō, Naoki Nakamura, Ryōyū Kobayashi, Yukiya Satō
- ↑ Seria konkursowa została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Ryōyū Kobayashi, Takumi Nara, Shingo Nishikata i Masamitsu Itō
- ↑ a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Ryōyū Kobayashi, Rikuta Watanabe i Masamitsu Itō
- ↑ a b Skład zespołu: Masamitsu Itō, Yūken Iwasa, Naoki Nakamura, Ryōyū Kobayashi
- ↑ a b Skład zespołu: Minami Watanabe, Masamitsu Itō, Yūka Setō, Ryōyū Kobayashi
- ↑ Skok podparty.
- ↑ Dominik Formela: Ryoyu KOBAYASHI - sylwetka. skijumping.pl, 2020-02-21. [dostęp 2020-06-23].
- ↑ Dominik Formela: Tochimoto wraca do Pucharu Świata, trzeci brat Kobayashi zadebiutuje na MŚJ. skijumping.pl, 2019-01-08. [dostęp 2019-01-11].
- ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2014 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
- ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2015 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
- ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2016 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
- ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2017 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
- ↑ a b c KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2018 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
- ↑ Dominik Formela: J. Kobayashi oraz Takanashi górą w Japonii, Althaus mistrzynią Niemiec. skijumping.pl, 2017-11-04. [dostęp 2018-04-24].
- ↑ Dominik Formela: Kasai nokautuje na Okurayamie!. skijumping.pl, 2017-11-05. [dostęp 2018-04-24].
- ↑ a b c d KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; World Cup Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-04-21].
- ↑ Adam Bucholz: ZIO w Pjongczangu: Johansson zwycięzcą kwalifikacji, R. Kobayashi z rekordem skoczni. skijumping.pl, 2018-02-16. [dostęp 2018-04-22].
- ↑ a b c d e f KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2019 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
- ↑ Adam Bucholz: TCS w Bischofshofen: Ryoyu Kobayashi zgarnia Wielkiego Szlema! Dawid Kubacki drugi w konkursie i czwarty w turnieju!. skijumping.pl, 2019-01-06. [dostęp 2019-01-07].
- ↑ Adam Bucholz: PŚ w Willingen: R. Kobayashi wygrywa konkurs i Willingen Five, Żyła trzeci!. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-04-03].
- ↑ Adam Bucholz: Raw Air w Vikersund: D. Prevc wygrywa konkurs, R. Kobayashi turniej! Jakub Wolny czwarty!. skijumping.pl, 2019-03-17. [dostęp 2019-04-03].
- ↑ Adam Bucholz: PŚ w Planicy: R. Kobayashi zwycięża w konkursie, lotach i Planica 7. Piotr Żyła tuż za podium. skijumping.pl, 2019-03-24. [dostęp 2019-04-03].
- ↑ a b c d e f KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2020 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2020-04-21].
- ↑ Adam Bucholz: Ryoyu Kobayashi mistrzem Japonii na Okurayamie. skijumping.pl, 2019-10-27. [dostęp 2020-04-21].
- ↑ Dominik Formela: Takanashi i J. Kobayashi najlepsi na Miyanomori. skijumping.pl, 2019-10-26. [dostęp 2020-04-21].
- ↑ Adam Bucholz: PŚ w Predazzo: Geiger wygrywa i zostaje liderem cyklu, Kubacki trzeci!. skijumping.pl, 2020-01-11. [dostęp 2020-04-21].
- ↑ Adam Bucholz: PŚ w Titisee-Neustadt: Dawid Kubacki wygrywa konkurs, Ryoyu Kobayashi cały turniej!. skijumping.pl, 2020-01-19. [dostęp 2020-04-21].