Ryōyū Kobayashi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ryōyū Kobayashi
Ryōyū Kobayashi (2018)
Ryōyū Kobayashi (2018)
Data i miejsce urodzenia 8 listopada 1996
Hachimantai
Klub Tsuchiya Home Ski Team
Debiut w PŚ 24 stycznia 2016 w Zakopanem (7. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ 24 stycznia 2016 w Zakopanem (7. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ 18 listopada 2018 w Wiśle (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ 24 listopada 2018 w Kuusamo
Rekord życiowy 252,0 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2019)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia
Mistrzostwa świata
Brąz Seefeld 2019 duża druż.
Mistrzostwa świata juniorów
Brąz Râșnov 2016 indywidualnie
Brąz Râșnov 2016 drużynowo
Puchar Świata w skokach narciarskich
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula
2018/2019
Puchar Świata w lotach narciarskich
FIS Crystal Globe.svg Mała kryształowa kula
2018/2019
Turniej Czterech Skoczni
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2018/2019
Raw Air
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2019
Willingen Five
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2019
Planica 7
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2019
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Ryōyū Kobayashi (jap. 小林陵侑 Kobayashi Ryōyū, ur. 8 listopada 1996 w Hachimantai) – japoński skoczek narciarski. Zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2018/2019. Zwycięzca 67. Turnieju Czterech Skoczni; trzeci w historii zwycięzca wszystkich konkursów jednego turnieju. Zwycięzca Willingen Five 2019, Raw Air 2019, Planica 7 (2019) oraz Pucharu Świata w lotach 2018/2019. Brązowy medalista konkursu drużynowego Mistrzostw Świata 2019. Indywidualny oraz drużynowy brązowy medalista Mistrzostw Świata Juniorów 2016, medalista mistrzostw kraju. Rekordzista Japonii i Azji w długości skoku narciarskiego (252,0 m).

Jego rodzeństwo: bracia Junshirō i Tatsunao oraz siostra Yūka, również uprawia skoki narciarskie[1].

Spis treści

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Lata 2013–2017[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2013 w Râșnovie zadebiutował w zawodach FIS Cup, w swoim drugim starcie odnosząc zwycięstwo. W styczniu 2015 wystąpił w Pucharze Kontynentalnym w Sapporo, zajmując 26. i 22. miejsce. W 2014 i 2015 startował w konkursach skoków narciarskich na mistrzostwach świata juniorów w narciarstwie klasycznym, indywidualnie zajmując kolejno 40. i 30., a drużynowo – 11. i 6. miejsce[2][3].

Kilkukrotnie zgłoszony został do zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015, we wszystkich zajmując miejsca poza trzydziestką. W styczniu 2016 został powołany do kadry japońskiej na zawody Pucharu Świata w Zakopanem. 23 stycznia wystąpił w konkursie drużynowym, w którym reprezentacja Japonii zajęła 8. miejsce, natomiast 24 stycznia, w swoim debiucie w zawodach indywidualnych cyklu, Kobayashi zajął 7. miejsce. 23 lutego tego samego roku zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016, a następnego dnia powtórzył ten wynik w konkursie drużynowym[4].

W Letnim Grand Prix 2016 trzykrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. Przez całą zimę 2016/17 startował w Pucharze Świata, ani razu nie zdobywając punktów. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, zajmując 7. miejsce w konkursie drużynowym[5].

Sezon 2017/2018[edytuj | edytuj kod]

27 sierpnia 2017 zajął 2. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Hakubie[6]. Na Mistrzostwach Japonii 2017 zdobył srebrny medal na skoczni normalnej i brązowy na skoczni dużej[7][8].

W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata począwszy od końca grudnia regularnie zdobywał punkty. Najwyżej klasyfikowany był w marcu 2018 w Lahti, gdzie zajął 6. miejsce. Kilka innych konkursów kończył na pozycjach w drugiej dziesiątce[6]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 24. lokacie ze 187 punktami[9]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, zajmując 16. miejsce. Wystartował również na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Konkursy indywidualne ukończył na 7. (skocznia normalna) i 10. (skocznia duża) pozycji, zaś zawody drużynowe na 6. miejscu[6]. W kwalifikacjach do zawodów na skoczni dużej ustanowił nowy rekord skoczni w Pjongczangu, uzyskując odległość 143,5 m[10].

Sezon 2018/2019[edytuj | edytuj kod]

W ramach Letniego Grand Prix 2018 dwukrotnie zwyciężył w konkursach w Hakubie, a miejsca w najlepszej dziesiątce zajmował również w Râșnovie[11].

18 listopada 2018 zajął 3. miejsce w otwierających sezon 2018/2019 Pucharu Świata zawodach w Wiśle, tym samym po raz pierwszy stając na podium indywidualnego konkursu cyklu. 24 listopada zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Kuusamo, dzień później również zajął pierwsze miejsce. W grudniu zajął 3. i 1. pozycję w zawodach cyklu w Niżnym Tagile, zwyciężył też w drugim konkursie w Engelbergu[11]. W 67.Turnieju Czterech Skoczni Japończyk zwyciężył we wszystkich czterech konkursach. Został trzecim zawodnikiem w historii (po Svenie Hannawaldzie i Kamilu Stochu), który uzyskał taki rezultat[12].

W styczniowych zawodach Pucharu Świata zwyciężył jeszcze w pierwszym konkursie w Val di Fiemme i był trzeci w drugim w Sapporo. Poza tym najniżej klasyfikowany był na 7. pozycji. 1 lutego 2019 na mamuciej skoczni w Oberstdorfie zajął, najgorszą w sezonie w ramach Pucharu Świata, 14. lokatę, ale dzień później na tym samym obiekcie zwyciężył. 10 lutego był 2. w zawodach w Lahti. W konkursach Willingen Five 2019 zajął kolejno 3. i 1. miejsce[11]. Odniósł też zwycięstwo w całym turnieju[13]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie zajął 4. miejsce na skoczni dużej i 14. na normalnej; w obu konkursach zajmował miejsca w czołowej trójce po pierwszej serii. W drużynie męskiej, wraz z Yukiyą Satō, Daikim Itō i Junshirō Kobayashim, zdobył brązowy medal, natomiast zawody drużyn mieszanych ukończył na 5. pozycji[11].

W ramach Raw Air 2019 zajął kolejno 5. miejsce w Oslo, 3. w Lillehammer, 1. w Trondheim i 2. w Vikersund[11]. Zwyciężył tym samym w całym turnieju, o 2,9 pkt wyprzedzając Stefana Krafta[14]. Na zakończenie sezonu zajął 2. i 1. miejsce w Planicy i zwyciężył w Planica 7. Sezon zakończył z 13 zwycięstwami i łącznie 21 miejscami na podium Pucharu Świata[11][15]. Zajął 1. miejsce w klasyfikacji generalnej cyklu, z 2085 punktami o 736 wyprzedzając drugiego Krafta. Zdobył również Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2018/2019[9].

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2018 Korea Południowa Pjongczang – 7. miejsce (K-98), 10. miejsce (K-125)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2018 Korea Południowa Pjongczang – 6. miejsce[a]

Starty R. Kobayashiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 108,0 m 108,0 m 240,8 pkt 18,5 pkt Andreas Wellinger
10. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 135,5 m 128,0 m 258,0 pkt 27,7 pkt Kamil Stoch
6. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 132,5 m 130,0 m 940,5 pkt (258,9 pkt) 158,0 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 4. miejsce (K-120), 14. miejsce (K-99)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2017 Finlandia Lahti – 7. miejsce (K-116)[b]
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – brązowy medal (K-120)[c], 5. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[d]

Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[b] 114,5 m 119,0 m 922,7 pkt (226,7 pkt) 181,5 pkt Polska
4. 23 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 133,5 m 126,5 m 262,0 pkt 17,4 pkt Markus Eisenbichler
3.FIS bronze medal.png 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[c] 127,0 m 123,0 m 920,2 pkt (250,2 pkt) 67,3 pkt Niemcy
14. 1 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 101,0 m 92,5 m 203,4 pkt 14,9 pkt Dawid Kubacki
5. 2 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[d] 97,0 m 113,0 m 928,6 pkt (259,1 pkt) 83,6 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2018 Niemcy Oberstdorf – 16. miejsce

Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
16. 19–20 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 207,5 m 205,5 m 165,5 m –[e] 528,4 pkt 123,5 pkt Daniel-André Tande

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 40. miejsce
2015 Kazachstan Ałmaty – 30. miejsce
2016 Rumunia Râșnov – brązowy medal

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 11. miejsce[f]
2015 Kazachstan Ałmaty – 6. miejsce[g]
2016 Rumunia Râșnov – brązowy medal[h], 6. miejsce (drużyna mieszana)[i]

Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
40. 31 stycznia 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 79,0 m – 77,8 pkt 153,7 pkt Jakub Wolny
11. 1 lutego 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[f] 91,5 m – 444,2 pkt (113,3 pkt) 582,8 pkt Polska
30. 5 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 95,0 m 91,5 m 227,2 pkt 42,7 pkt Johann André Forfang
6. 7 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[g] 95,0 m 96,0 m 809,9 pkt (211,9 pkt) 83,4 pkt Norwegia
3.Bronze medal with cup.svg 23 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulină Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 96,5 m 94,0 m 244,8 pkt 4,2 pkt David Siegel
6. 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulină Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. mix.[i] 97,5 m 95,5 m 798,3 pkt (235,1 pkt) 84,5 pkt Słowenia
3.Bronze medal with cup.svg 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulină Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[h] 94,5 m 92,0 m 820,9 pkt (234,2 pkt) 45,8 pkt Niemcy

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2015/2016 42.
2016/2017 niesklasyfikowany
2017/2018 24.
2018/2019 1.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 24 listopada 2018 Finlandia Kuusamo Rukatunturi K-120 HS-142 138,5 m – 142,0 pkt –
2. 25 listopada 2018 Finlandia Kuusamo Rukatunturi K-120 HS-142 140,0 m 147,5 m 310,4 pkt –
3. 2 grudnia 2018 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 132,5 m 133,5 m 273,1 pkt –
4. 16 grudnia 2018 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 144,0 m 137,0 m 294,4 pkt –
5. 30 grudnia 2018 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 138,5 m 126,5 m 282,3 pkt * TCS 2018/2019
6. 1 stycznia 2019 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 136,5 m 133,0 m 266,6 pkt * TCS 2018/2019
7. 4 stycznia 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 136,5 m 131,0 m 267,0 pkt * TCS 2018/2019
8. 6 stycznia 2019 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 135,0 m 137,5 m 282,1 pkt * TCS 2018/2019
9. 12 stycznia 2019 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-135 135,0 m 136,0 m 315,0 pkt –
10. 2 lutego 2019 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 224,0 m 234,0 m 427,0 pkt * Loty 2018/2019
11. 17 lutego 2019 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 146,0 m 144,0 m 274,4 pkt * WF 2019
12. 14 marca 2019 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 141,0 m 141,5 m 298,4 pkt * RA 2019
13. 24 marca 2019 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 252,0 m 230,5 m 464,9 pkt * P7 2019, Loty 2018/2019

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2015/2016 – – – –
2016/2017 – – – –
2017/2018 – – – –
2018/2019 13 3 5 21
Suma 13 3 5 21

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 18 listopada 2018 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 137,5 m[j] 127,0 m 255,6 pkt 3. 7,8 pkt Jewgienij Klimow
2. 24 listopada 2018 Finlandia Kuusamo Rukatunturi K-120 HS-142 138,5 m – 142,0 pkt 1. –
3. 25 listopada 2018 Finlandia Kuusamo Rukatunturi K-120 HS-142 140,0 m 147,5 m 310,4 pkt 1. –
4. 1 grudnia 2018 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 134,0 m 130,0 m 262,0 pkt 3. 2,4 pkt Johann André Forfang
5. 2 grudnia 2018 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 132,5 m 133,5 m 273,1 pkt 1. –
6. 16 grudnia 2018 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 144,0 m 137,0 m 294,4 pkt 1. –
7. 30 grudnia 2018 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 138,5 m 126,5 m 282,3 pkt 1. –
8. 1 stycznia 2019 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 136,5 m 133,0 m 266,6 pkt 1. –
9. 4 stycznia 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 136,5 m 131,0 m 267,0 pkt 1. –
10. 6 stycznia 2019 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 135,0 m 137,5 m 282,1 pkt 1. –
11. 12 stycznia 2019 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-135 135,0 m 136,0 m 315,0 pkt 1. –
12. 27 stycznia 2019 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 124,5 m 129,5 m 236,6 pkt 3. 11,6 pkt Stefan Kraft
13. 2 lutego 2019 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 224,0 m 234,0 m 427,0 pkt 1. –
14. 10 lutego 2019 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,0 m 129,5 m 263,7 pkt 2. 17,2 pkt Kamil Stoch
15. 16 lutego 2019 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 144,5 m 143,0 m 304,7 pkt 3. 6,4 pkt Karl Geiger
16. 17 lutego 2019 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 146,0 m 144,0 m 274,4 pkt 1. –
17. 12 marca 2019 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 130,0 m 137,0 m 261,7 pkt 3. 24,0 pkt Stefan Kraft
18. 14 marca 2019 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 141,0 m 141,5 m 298,4 pkt 1. –
19. 17 marca 2019 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 237,0 m 239,0 m 454,6 pkt 2. 0,1 pkt Domen Prevc
20. 22 marca 2019 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 242,0 m 220,0 m 438,1 pkt 2. 6,9 pkt Markus Eisenbichler
21. 24 marca 2019 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 252,0 m 230,5 m 464,9 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2018/2019

Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - - - - - - - - - - 7 20 36 - - - - - - - - - - 44 - 23 - 55
Sezon 2016/2017
Kuusamo HS142 Kuusamo HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
33 36 q q 41 q q 46 45 q 42 34 q 34 44 37 38 46 q 48 43 39 44 q 34 - 0
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Kuusamo HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
26 q - - 49 q - 12 29 31 20 28 16 - - 6 19 19 13 22 13 15 187
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Kuusamo HS142 Kuusamo HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
3 1 1 3 1 7 1 1 1 1 1 1 7 7 5 3 14 1 9 2 3 1 5 3 1 2 2 1 2085
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2016/2017 43.
2017/2018 22.
2018/2019 1.[k]

Raw Air[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2017 39.
2018 11.
2019 1.

Willingen Five[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2019 1.

Planica 7[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2018 9.
2019 1.

Puchar Świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2015/2016 38.
2016/2017 niesklasyfikowany
2017/2018 17.
2018/2019 1.

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Ryōyū Kobayashi podczas Letniego Grand Prix w Wiśle (2016)

Miejsca w klasyfikacji generalnej LGP[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2016 14.
2017 15.
2018 7.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 24 sierpnia 2018 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 131,5 m 128,0 m 279,8 pkt
2. 25 sierpnia 2018 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 134,5 m 131,5 m 287,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Miejsce Strata Zwycięzca
1. 27 sierpnia 2017 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 134,5 m 120,0 m 241,5 pkt 2. 3,3 pkt Junshirō Kobayashi
2. 24 sierpnia 2018 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 131,5 m 128,0 m 279,8 pkt 1. –
3. 25 sierpnia 2018 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 134,5 m 131,5 m 287,9 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2018

2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
5 41 11 20 6 5 - - - - 165
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - 11 2 9 15 - - 149
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
- - - - 1 1 6 7 14 294
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2014/2015 105.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2017/2018

Sezon 2014/2015
Rena HS111 Rena HS139 Rena HS139 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Wisła HS134 Wisła HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Brotterode HS117 Lahti HS130 Lahti HS130 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
- - - - - - - 26 22 - 34 39 - - - - - - - - - - - - - - 14
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Skład zespołu: Taku Takeuchi, Daiki Itō, Noriaki Kasai, Ryōyū Kobayashi
  2. ↑ a b Skład zespołu: Taku Takeuchi, Ryōyū Kobayashi, Noriaki Kasai, Daiki Itō
  3. ↑ a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Daiki Itō, Junshirō Kobayashi, Ryōyū Kobayashi
  4. ↑ a b Skład zespołu: Yūki Itō, Yukiya Satō, Sara Takanashi, Ryōyū Kobayashi
  5. ↑ Seria konkursowa została odwołana.
  6. ↑ a b Skład zespołu: Ryōyū Kobayashi, Takumi Nara, Shingo Nishikata i Masamitsu Itō
  7. ↑ a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Ryōyū Kobayashi, Rikuta Watanabe i Masamitsu Itō
  8. ↑ a b Skład zespołu: Masamitsu Itō, Yūken Iwasa, Naoki Nakamura, Ryōyū Kobayashi
  9. ↑ a b Skład zespołu: Minami Watanabe, Masamitsu Itō, Yūka Setō, Ryōyū Kobayashi
  10. ↑ Skok podparty.
  11. ↑ Jako trzeci w historii wygrał wszystkie konkursy. Wyrównał osiągnięcie Svena Hannawalda z 50. i Kamila Stocha z 66. Turnieju Czterech Skoczni.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dominik Formela: Tochimoto wraca do Pucharu Świata, trzeci brat Kobayashi zadebiutuje na MŚJ. skijumping.pl, 2019-01-08. [dostęp 2019-01-11].
  2. ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2014 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
  3. ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2015 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
  4. ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2016 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
  5. ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2017 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
  6. ↑ a b c KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2018 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
  7. ↑ Dominik Formela: J. Kobayashi oraz Takanashi górą w Japonii, Althaus mistrzynią Niemiec. skijumping.pl, 2017-11-04. [dostęp 2018-04-24].
  8. ↑ Dominik Formela: Kasai nokautuje na Okurayamie!. skijumping.pl, 2017-11-05. [dostęp 2018-04-24].
  9. ↑ a b KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; World Cup Standings (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
  10. ↑ Adam Bucholz: ZIO w Pjongczangu: Johansson zwycięzcą kwalifikacji, R. Kobayashi z rekordem skoczni. skijumping.pl, 2018-02-16. [dostęp 2018-04-22].
  11. ↑ a b c d e f KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2019 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03].
  12. ↑ Adam Bucholz: TCS w Bischofshofen: Ryoyu Kobayashi zgarnia Wielkiego Szlema! Dawid Kubacki drugi w konkursie i czwarty w turnieju!. skijumping.pl, 2019-01-06. [dostęp 2019-01-07].
  13. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Willingen: R. Kobayashi wygrywa konkurs i Willingen Five, Żyła trzeci!. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-04-03].
  14. ↑ Adam Bucholz: Raw Air w Vikersund: D. Prevc wygrywa konkurs, R. Kobayashi turniej! Jakub Wolny czwarty!. skijumping.pl, 2019-03-17. [dostęp 2019-04-03].
  15. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Planicy: R. Kobayashi zwycięża w konkursie, lotach i Planica 7. Piotr Żyła tuż za podium. skijumping.pl, 2019-03-24. [dostęp 2019-04-03].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ryōyū_Kobayashi&oldid=56614828”