Przynawek retman

Przynawek retman
	Naucrates ductor
	(Linnaeus, 1758)
	; Stado pilotów towarzyszące żarłaczowi białopłetwemu
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Rodzina	ostrobokowate
Rodzaj	Naucrates; Rafinesque, 1810
Gatunek	przynawek retman
Synonimy
	Gasterosteus antecessor Daldorff, 1793; Gasterosteus ductor Linnaeus, 1758; Hemitripteronotus quinquemaculatus Lacepède, 1801; Nauclerus abreviatus Valenciennes, 1833; Nauclerus annularis Valenciennes, 1833; Nauclerus brachycentrus Valenciennes, 1833; Nauclerus compressus Valenciennes, 1833; Nauclerus leucurus Valenciennes, 1833; Nauclerus triacanthus Valenciennes, 1833; Naucrates angeli Whitley, 1931; Naucrates cyanophrys Swainson, 1839; Naucrates fanfarus Rafinesque, 1810; Naucrates indicus Lesson, 1831; Naucrates indicus Griffith & Smith, 1834; Naucrates noveboracensis Cuvier, 1832; Naucrates polysarcus Fowler, 1905; Naucrates serratus Swainson, 1839; Scomber caeruleoalbus Osbeck, 1765; Scomber koelreuteri Schneider, 1801; Seriola dussumieri Valenciennes, 1833; Seriola succincta Valenciennes, 1833; Seriola succinta Valenciennes, 1833; Thynnus pompilus Gronow, 1854;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przynawek retman^[2] (Naucrates ductor), powszechnie nazywany pilotem^[3] lub rybą pilotem^[2] – gatunek morskiej ryby z rodziny ostrobokowatych (Carangidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Naucrates. Poławiana na niewielką skalę gospodarczo i w wędkarstwie, prezentowana w akwariach publicznych.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Wody oceaniczne strefy tropikalnej i subtropikalnej, w zachodnim i wschodnim Oceanie Atlantyckim, we wschodnim Oceanie Spokojnym i w całym Oceanie Indyjskim.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Ciało pilota ma cechy typowe dla dobrych pływaków. Wydłużone, lekko bocznie spłaszczone, z silnym ogonem zakończonym dużą, ostro wciętą płetwą. Osiąga długość przeciętnie ok. 40, maksymalnie do 70 cm. Ubarwienie zwykle niebieskoszare z pionowymi, 5–7 ciemnoniebieskimi lub fioletowymi pasami. Mały otwór gębowy jest uzbrojony w drobne zęby.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Naucrates ductor zawdzięcza swoją nazwę ryby pilota skłonności do towarzyszenia (pilotowania) okrętom, dużym morskim ssakom lub rybom, zwłaszcza rekinom. Przypuszczalnie piloty żywią się pasożytami żyjącymi na skórze rekinów, co tłumaczyłoby fakt, że rekiny nie pożerają ryb pilotów, choć żywią się innymi rybami podobnej wielkości. Inną formą komensalizmu jest możliwość zjadania resztek pokarmowych dużego zwierzęcia. Piloty zjadają również mniejsze ryby i bezkręgowce wodne.

Tarło pilotów odbywa się w wodach pelagialnych. Larwy i narybek różnią się wyglądem od osobników dorosłych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Naucrates ductor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12286-2.
Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973 (wyd. II 1976), seria: Mały słownik zoologiczny.

[iucn-1] Naucrates ductor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Nikolski-2] G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.

[KRR-3] Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973

[1]

[2]

[3]