Rynek Górny w Wieliczce

Rynek Górny

Widok z południa, w tle, po lewej - wieża kościoła św. Klemensa, 2015
Państwo	Polska
Miejscowość	Wieliczka
Położenie na mapie Wieliczki Rynek Górny
Położenie na mapie Polski Rynek Górny
Położenie na mapie województwa małopolskiego Rynek Górny
Położenie na mapie powiatu wielickiego Rynek Górny
Położenie na mapie gminy Wieliczka Rynek Górny
49,982344°N 20,060584°E

Rynek Górny w Wieliczce – rynek miejski w Wieliczce pochodzący z okresu panowania Kazimierza Wielkiego, kiedy wójtem był Mikołaj Wierzynek. Jest placem w kształcie kwadratu, z którego odchodzi osiem ulic, po dwie z każdego narożnika, : Kopernika, Reymonta, Seraf, Władysława Sikorskiego, Zamkowa, Kilińskiego i Górsko.

Rynek Górny powstał wkrótce po lokacji miasta w 1290 r. i zajmował wówczas większą powierzchnię niż obecnie. Podczas translokacji, w 1361 r., wydzielono ze środkowej części XIII-wiecznego placu kwadrat o bokach ok. 74,5 x 74,5 m, zaś dawne powierzchnie placowe od strony północnej i południowej przeznaczono pod zabudowę mieszkalną. Nadano tym samym wielickiemu Rynkowi Górnemu współczesny kształt. Od początku swego istnienia Rynek pełnił ważną funkcję gospodarczą i administracyjną. Wiódł przez niego szlak handlowy z Krakowa na Węgry. Wzniesiono przy nim najważniejsze obiekty miejskie, w tym ratusz. W 1784 r. ratusz rozebrano, a na jego fundamentach zbudowano Pałac Przychockich. Aż do lat 70. XIX w. Rynek zabudowany był w większości budynkami drewnianymi. Zabudowa ta została zniszczona przez pożar w 1877 r. Żydzi z Klasna wykupili wówczas działki po spalonych domach i w ich miejscu wznieśli murowane kamienice małomiasteczkowe, w większości jedno- i dwupiętrowe, które istnieją do dnia dzisiejszego.

W 1977 r. Rynek Górny został wpisany do rejestru zabytków (nr A-477). Znajduje się przy nim 16 budynków, w których w 2009 r. mieszkały 104 osoby.

Na Rynku znajduje się największe w Polsce malowidło 3D Solny świat.

Bibliografia

• Rynek Górny w Wieliczce i jego mieszkańcy