Ryszard Babalski
| |
 starszy strzelec
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 kwietnia 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 marca 1995 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
Ryszard Babalski (ur. 14 kwietnia 1920 w Elgnowie, zm. 17 marca 1995 w Grudziądzu) – polski działacz społeczny, uczestnik wojny obronnej 1939.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Franciszka Babalskiego i Julianny z domu Kleinowska, jako ich czwarty syn. Przed wojną ukończył szkołę podstawową w Łąkorzu i zawodową (20 maja 1939 r. zdając egzamin czeladnicki) w Nowym Mieście Lubawskim. Członek Związku Strzeleckiego. Walczył w Wojnie Obronnej Polski, w 67. Pułku Piechoty, m.in. w obronie Przemyśla (14-15 września 1939). Przeszedł szlak: Rzeszów – Łańcut – Przeworsk – Jarosław – Przemyśl – Stryj – Węgry. Na Węgrzech, po internowaniu w Miszkolcu, udało mu się zbiec i powrócić do kraju w 1940 roku.
Jego starsi bracia: Alfons, Konrad i Franciszek, brali udział w Wojnie Obronnej 1939, m.in. w Bitwie nad Bzurą. Wzięci do niewoli, trafili do obozów jenieckich w Nadrenii Północnej – Westfalii i Dolnej Saksonii oraz do obozu koncentracyjnego Stutthof. W związku z odmową podpisania listy kategorii III DVL, rodzice i młodsze rodzeństwo (Celestyn, Władysława Julianna) wysiedlono i skierowano do pracy przymusowej[1]. Jego kuzyn, Klemens Babalski, został rozstrzelany przez Niemców 30 grudnia 1944 roku w Pokrzydowie[2].
W marcu 1941 roku Ryszard Babalski za zaangażowanie w działalność przeciw III Rzeszy został aresztowany przez Gestapo w Iławie i przewieziony do więzienia w Grudziądzu, gdzie był przesłuchiwany i poddawany torturom[3]. Po trzech miesiącach przewieziony do więzienia w Płocku, a następnie do Berlina (Justizvollzugsanstalt Tegel). W kwietniu 1943 roku przetransportowany do Obozu Pracy w Deutsch-Eylau.
Po wojnie, ze zrujnowanym zdrowiem, kontynuował kształcenie, m.in. zdał egzamin mistrzowski w Izbie Rzemieślniczej w Toruniu, oraz wrócił na rodzinne gospodarstwo rolne. Podczas pierwszego powojennego zebrania ludności gromady Łąkorz został wybrany do Rady Gminnej. Był trzecim powojennym sołtysem Łąkorza[4]. Zaangażowany w działalność społeczną; od 1962 r. członek Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki.
Po 1965 roku, w związku ze stanem zdrowia, jako konsekwencją czasu wojny, wyłączył się z aktywności publicznej. Odmawiał przyjęcia jakichkolwiek medali i odznaczeń w PRL-u. Od lat 70 mieszkał w Łasinie. Zmarł 17 marca 1995 roku w Grudziądzu.
Pochowany został na cmentarzu katolickim w Grudziądzu (grób: sektor 36 – rząd 16 – miejsce 23).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zob. J. Strzelecki, Pomorska Siłaczka, Gelsenkirchen 2010.
- ↑ Rejestr miejsc i faktów zbrodni popełnionych przez okupanta hitlerowskiego na ziemiach polskich w latach 1939-1945 – województwo toruńskie, Warszawa 1983.
- ↑ Ryszard Babalski, 1920-1945, [w:] AAN, zespół: Fundacja Polsko-Niemieckie Pojednanie w Warszawie, nr 2680.
- ↑ Zob. J. Kulpa, Łąkorz. Mała wieś w wielkiej historii, Brzezia Łąka 2011.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Archiwum Akt Nowych, zespół: Fundacja Polsko-Niemieckie Pojednanie w Warszawie, nr 2680.
- J. Strzelecki, Pomorska Siłaczka, Gelsenkirchen 2010.
- J. Kulpa, Łąkorz. Mała wieś w wielkiej historii, Brzezia Łąka 2011.
- Rejestr miejsc i faktów zbrodni popełnionych przez okupanta hitlerowskiego na ziemiach polskich w latach 1939-1945 – województwo toruńskie, Warszawa 1983.