Ryszard Długosz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Długosz
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1941
Nowotaniec

Wzrost

182 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Europy
brąz Skopje 1968 styl wolny,
kategoria ciężka
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Ryszard Długosz (ur. 10 listopada 1941 w Nowotańcu) – polski zapaśnik, dwukrotny olimpijczyk (1968, 1972).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 listopada 1941 w Nowotańcu. W pobliskim Sanoku kształcił się w Zasadniczej Szkole Zawodowej. Początkowo uprawiał boks i był zawodnikiem sekcji pięściarskiej Stali Sanok, tocząc kilka walk. Po powołaniu do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 1961 był bokserem klubu WKS Bieszczady Rzeszów w wadze ciężkiej. W 1962 przeszedł do sekcji zapaśniczej tego klubu, trenując styl klasyczny i wolny. Był szkolony przez trenera Mariana Magocha. Po roku treningów zdobył mistrzostwo okręgu, po czym wystąpił na mistrzostwach Polski, gdzie wygrał kilka walk i został zauważony przez trenerów kadry narodowej, a następnie włączony do szkolenia centralnego. W połowie 1963 zadebiutował w reprezentacji Polski w meczu z Japonią w Rzeszowie. Po ukończeniu służby wojskowej został zawodnikiem Wisłoki Dębica, której drużyna w stylu klasycznym pod koniec 1963 awansowała do I ligi, a on sam wygrał wszystkie swoje walki przed czasem. W kadrze narodowej startował w stylu wolnym. Z powodu poważnej kontuzji ręki nie był uwzględniany przy ustalaniu ekipy na Letnie Igrzyska Olimpijskie 1964 w Tokio. Następnie skoncentrował się wyłącznie na stylu wolnym. W związku z tym od 1967 reprezentował klub Stal Rzeszów[1][2].

Zdobył tytuł mistrza CRZZ[3]. Był wielokrotnym medalistą indywidualnych mistrzostw Polski. W 1964 został srebrnym medalistą. Zdobywał złoty medal w kategorii superciężkiej w latach 1965–1968[4], 1971–1973 oraz w kategorii ciężkiej w latach 1969–1970, 1973, 1974. W kategorii superciężkiej (130 kg) był srebrnym medalistą z 1984[5] oraz brązowym medalistą z 1986, mając wówczas niespełna 45 lat[6][7]. Uczestniczył w turniejach mistrzostw Europy w 1965, podczas których startując w kategorii 97 kg zajął 5. miejsce, w 1968 w Skopje, gdzie zdobył brązowy medal w kategorii ciężkiej (do 97 kg) oraz w 1972, podczas których wystartował w kategorii superciężkiej zajmując 6. miejsce. Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata: w 1965 zajął 6. miejsce startując w kategorii ciężkiej, w 1966 w Toledo zajął 4. miejsce w kategorii półciężkiej, w 1973 zajął 6. miejsce startując w kategorii ciężkiej. Na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku wystartował w wadze półciężkiej (do 90 kg) zajmując 6. miejsce. Został wówczas pierwszym w historii reprezentantem rzeszowskiego sportu na olimpiadzie[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium wystartował w kategorii ciężkiej (do 100 kg) zajmując również 6. miejsce. W wieku niespełna 41 lat zdobył decydujący punkt w turnieju finałowym drużynowych mistrzostw Polski za rok 1982 startując w wadze superciężkiej do 100 kg, przesądzając o 12. złotym medalu dla Stali Rzeszów[8]. Do końca 1983 łącznie zdobył 46 medali, w tym 19 na mistrzostwach Polski. Na dzień przed swoimi 45. urodzinami 9 listopada 1986 zdobył ze Stalą 14. w historii klubu tytuł drużynowego mistrza Polski[9]. W finałach drużynowych w 1987 już nie wystąpił[10]. W dniu 29 kwietnia 1988 w Rzeszowie podczas ceremonii otwarcia indywidualnych mistrzostw Polski 1988 odbyła się uroczystość pożegnania Ryszarda Długosza, kończącego definitywnie 25-letnią karierę zawodniczą w zapasach[11]. Do tego czasu zapaśnik zdobył łącznie 21 medali indywidualnych mistrzostw Polski (10 złote, 7 srebrne, 4 brązowe).

Wyróżnienia i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Został zwycięzcą jubileuszowego X plebiscytu „Konkurs Asów” na najlepszego sportowca Rzeszowszczyzny 1969 roku, zorganizowanego przez pisma „Nowiny” i „Tempo” oraz WKKFiT (Wojewódzki Komitet Kultury Fizycznej i turystyki)[12]. Łącznie dziewięciokrotnie był wybierany laureatem tego plebiscytu. W ramach tego samego plebiscytu otrzymał pozakonkursowy tytuł Honorowego Sportowca Roku 1983[13]. Za udział w igrzyskach olimpijskich 1968 jako pierwszy sportowiec został odznaczony odznaką „zasłużony dla województwa rzeszowskiego”[3]. Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ryszard Długosz i Jan Michalik zwycięzcy turnieju w Budapeszcie. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 14 z 8 kwietnia 1969. 
  2. ↑ Historia. zapasy.rzeszow.pl. [dostęp 2017-08-12].
  3. ↑ a b c Stal Rzeszów. W: Andrzej Kosiorowski: Sport w Rzeszowie 1944–1969. Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1971.
  4. ↑ Długosz mistrzem Polski w zapasach. „Nowiny-Stadion”. Nr 15, s. 1, 12 kwietnia 1965. 
  5. ↑ Jan Falandys i Adam Sandurski ponownie w szarfach mistrzów Polski – srebro R. Długosza i M. Skrzypkowskiego. „Nowiny-Stadion”. Nr 42, s. 1, 15 października 1984. 
  6. ↑ Sport. Z różnych dyscyplin. „Wolniacy” walczą o tytuły w Zabrzu. „Nowiny”. Nr 103, s. 2, 3-4 maja 1986. 
  7. ↑ Pięć medali rzeszowskich „wolniaków” w zabrzańskich MP. „Nowiny-Stadion”. Nr 18, s. 2, 5 maja 1986. 
  8. ↑ Zapaśnicy Stali Rzeszów mistrzami Polski. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 42 z 25 października 1982. 
  9. ↑ Drużynowe MP „wolniaków” w Łodzi. „Nowiny”. Nr 260, s. 2, 7 listopada 1986.  „Wolniacy” Stali mistrzami Polski! Tytuł wrócił do Rzeszowa. „Nowiny-Stadion”. Nr 44, s. 1, 10 listopada 1986.  Zbigniew Drzewicki. Sport. „Wolniacy” Stali chcieć... to nie tylko Nieć. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 11 listopada 1986. 
  10. ↑ Sport. Rzeszów nadal stolicą polskich zapasów st. wolnego. „Nowiny”. Nr 240, s. 2, 14 października 1987. 
  11. ↑ Pożegnanie Ryszarda Długosza. „Nowiny-Stadion”. Nr 18, s. 1, 2 maja 1988. 
  12. ↑ Ryszard Długosz zwycięzcą „Konkursu Asów”. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 4 z 24 stycznia 1970. 
  13. ↑ Honorowym sportowcem roku – Ryszard Długosz. „Nowiny”, s. 4, Nr 3 z 4 stycznia 1984. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ryszard_Długosz&oldid=73094053”