Ryszard Kulman

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Kulman
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1947
Grabownica Starzeńska

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 2011
Sanok

Narodowość

polska

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons

Ryszard Tadeusz Kulman (ur. 13 kwietnia 1947 w Grabownicy Starzeńskiej, zm. 23 czerwca 2011 w Sanoku) – polski poeta, prozaik, krytyk literacki. Z zawodu technik mechanik, pracownik fabryki autobusów, przedsiębiorca.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent technikum dla pracujących w Zespole Szkół Mechanicznych w Sanoku z 1973 (z tytułem technika mechanika, specjalność: obróbka skrawaniem)[1]. Był wieloletnim pracownikiem Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan”, pracował na stanowisku kierowcy-mechanika i w dziale serwisowym. Później założył także prywatną działalność przedsiębiorczą.

Debiutował w „Prometeju” (1978). W tym samym roku otrzymał nagrodę w konkursie o „Laur Prometeja”[2]. W 1984, wraz z innym sanockim poetą Romanem Bańkowskim, założył oddział Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury w Sanoku i został jego przewodniczącym[3][4][5][6][7]. W latach 80. jako mechanik serwisu SFA „Autosan” przebywał w Angoli (zakupiono tam sanockie autobusy dla służb medycznych), a pobyt tamże stał się dla niego inspiracją przy tworzeniu wierszy[8]. Ilustracje do ostatniego tomiku wykonała córka poety, Izabela[9]). W 1988 otrzymał Nagrodę Dyrektora Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Krośnie[10]. Za ostatni tomik w 2010 otrzymał nagrodę Związku Literatów Polskich "Złote Pióro" za rok 2009[11][12]. Współpracował z pismem „Nowa Okolica Poetów”. Jego wiersze zostały opublikowane w albumie „Natchnieni Bieszczadem. Antologia poezji„ z 2008. Napisał nieopublikowany cykl opowiadań „Brzuch baobabu” stworzony na podstawie pobytu w Afryce. Należał do Kręgu Klubu Literackiego „Połoniny w Sanoku”[13] (publikował na łamach almanachu Klubu Literackiego „Połoniny”[14]), Związku Literatów Polskich[15][16] od 1999, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Członek władz Korporacji Literackiej w Sanoku[17][18].

Bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Rady Miasta Sanoka w wyborach samorządowych 2010 startując z listy Platformy Obywatelskiej[19][20].

Nagrobek Ryszarda Kulmana wraz z cytatami jego twórczości

Był żonaty z Haliną[21], miał dwie córki, Edytę i Izabelę[22]. Zmarł 23 czerwca 2011 w Sanoku. 27 czerwca 2011 został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Związany z Sanokiem poeta Jan Szelc napisał wiersze zadedykowane Ryszardowi Kulmanowi: pt. Maria Luiza (wydany w tomiku poezji pt. Gwiazda Małej Rawki w 1993)[23] oraz pt. Obraz z Murzynką (wydany w tomiku poezji pt. Odmawiam góry w 2004)[24].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Tomiki poezji
  • Cokolwiek się stanie (1982)
  • Słodki głód (1989)
  • Lustra (1998)
  • Wszystkie kobiety (2009, Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu, Rzeszów)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 129. ISBN 83-87450-00-6.
  2. ↑ Ryszard Kulman. Szczęśliwy zmierzający. „Tygodnik Sanocki–Dodatek Kulturalny”. 4 (15), s. 1, 4, 1998. Korporacja Literacka. ISSN 1232-6534. 
  3. ↑ Bogumiła Koszela. Powstaje Robotnicze Stowarzyszenie Twórców Kultury w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 27 (318) z 2-30 września 1984. 
  4. ↑ Wiesław Koszela. Powstało Robotnicze Stowarzyszenie Twórców Kultury w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 35 (326) z 10-20 grudnia 1984. 
  5. ↑ Znów „strzał w dziesiątkę” RSTK. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 22 (385) z 1-10 sierpnia 1986. 
  6. ↑ Twórcy z robotniczym rodowodem. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 7 (442) z 1-10 marca 1988. 
  7. ↑ Nowy zarząd RSTK w Autosanie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 7 (442) z 1-10 marca 1988. 
  8. ↑ Edmund Gajewski. W ojczyźnie Kunta Kinte. „Nowiny”, s. 4, Nr 291 z 12-13 grudnia 1987. 
  9. ↑ Marian Struś. Wszystkie kobiety Kulmana. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 27 (921) z 3 lipca 2009. 
  10. ↑ Dzień działacza kultury. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 19 (454) z 1-10 lipca 1988. 
  11. ↑ Anna Strzelecka. „Wszystkie kobiety” według Kulmana. „Tygodnik Sanocki”, s. 8, Nr 38 (984) z 24 września 2010. 
  12. ↑ Złote Pióro dla Ryszarda Kulmana. isanok.pl, 21 września 2010. [dostęp 2014-09-27].
  13. ↑ Jacek Pająk: Miłośnicy pięknego słowa. Krosno: Krośnieńska Oficyna Wydawnicza, 1988, s. 18.
  14. ↑ II Almanach Klubu Literackiego „Połoniny”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 20 (455) z 10-20 lipca 1988. 
  15. ↑ Ryszard Kulman. literaci.eu. [dostęp 2014-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-23)].
  16. ↑ Członkowie Związku Literatów Polskich. literaci.eu. [dostęp 2015-02-27].
  17. ↑ Szuber prezesem. „Tygodnik Sanocki”. Nr 27 (399), s. 1, 2 lipca 1999. 
  18. ↑ Jolanta Ziobro. Nowe szefostwo korporacji. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24 (449), s. 2, 16 czerwca 2000. 
  19. ↑ Informacje o kandydacie. wybory2010.pkw.gov.pl. [dostęp 2014-09-27].
  20. ↑ Wyniki wyborów do Rady Miasta. „Tygodnik Sanocki”, s. 10, Nr 47 (993) z 26 listopada 2010. 
  21. ↑ Ryszard Kulman: Wszystkie kobiety. Rzeszów: Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu, 2009, s. 6. ISBN 978-83-61746-03-4.
  22. ↑ Ryszard Kulman: Słodki głód. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989, s. 3.
  23. ↑ Jan Szelc: Gwiazda Małej Rawki / Święte Buki. Sanok: 1993, s. 89.
  24. ↑ Jan Szelc: Odmawiam góry. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, 2004, s. 35. ISBN 83-919470-7-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ryszard_Kulman&oldid=72750545”