Rzęsorek
| Neomys[1] | |||
| Kaup, 1829[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – rzęsorek mniejszy (N. anomalus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
rzęsorek | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Sorex daubentonii Erxleben, 1777 (= Sorex fodiens Pennant, 1771) | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Rzęsorek[9] (Neomys) – rodzaj ssaka z podrodziny ryjówek (Soricinae) w obrębie rodziny ryjówkowatych (Soricidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji[10][11][12].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 68–103 mm, długość ogona 46–73 mm, długość tylnej stopy 14,8–22,1 mm; masa ciała 8,5–28 g[11].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Neomys: gr. νεω neō „pływać”; μυς mus, μυος muos „mysz”[13].
- Hydrogale: gr. ὑδρο- hudro- „wodny-”, od ὑδωρ hudōr, ὑδατος hudatos „woda”; γαλεη galeē lub γαλη galē „łasica”[14]. Gatunek typowy: Sorex remifer É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1811 (= Sorex fodiens Pennant, 1771).
- Leucorrhynchus: gr. λευκος leukos „biały”; ῥυγχος rhunkhos „pysk”[15]. Gatunek typowy: Sorex lineatus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1811 (= Sorex fodiens Pennant, 1771).
- Crossopus: gr. κροσσοι krossoi „frędzel”; πους pous, ποδος podos „stopa”[16]. Gatunek typowy: Sorex fodiens Pennant, 1771.
- Hydrosorex: gr. ὑδρο- hudro- „wodny-”, od ὑδωρ hudōr, ὑδατος hudatos „woda”; rodzaj Sorex Linnaeus, 1758 (ryjówka)[17]. Gatunek typowy: Sorex fodiens Pennant, 1771.
- Pinalia: etymologia niejasna, Gray opisu nie wyjaśnił pochodzenia nazwy rodzajowej[18]. Gatunek typowy: Sorex fodiens Pennant, 1771.
- Myosictis: gr. μυς mus, μυος muos „mysz”; ικτις iktis, ικτιδις iktidis „łasica”[19]. Gatunek typowy: Sorex fodiens Pennant, 1771.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[10][20][9]:
- Neomys anomalus Cabrera, 1907
- Neomys milleri Mottaz, 1907 – rzęsorek mniejszy
- Neomys teres G.S. Miller, 1908 – rzęsorek kaukaski
- Neomys fodiens (Pennant, 1771) – rzęsorek rzeczek
Opisano również gatunki wymarłe z plejstocenu[21]:
- Neomys browni Hinton, 1911[22] (Wielka Brytania)
- Neomys hintoni Zaitsev & Baryshnikov, 2002[23] (Rosja)
- Neomys newtoni Hinton, 1911[22] (Wielka Brytania)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Neomys, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ Kaup 1829 ↓, s. 117.
- ↑ Kaup 1829 ↓, s. 123.
- ↑ Kaup 1829 ↓, s. 118.
- ↑ J. G. Wagler. Mittheilungen über einige merhwurbige Thiere. „Isis von Oken”. 25, s. kol. 275, 1832. (niem.).
- ↑ G.L. Duvernoy. Fragmens d’Histoire naturelle Systématique et Physiologique sur les Musaraignes. „Mémoires de la Société du Muséum d’histoire Naturelle de Strasbourg”. 2, s. 19, 1835. (fr.).
- ↑ J. E. Gray. Revision of the genus Sorex, Linn. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 6, s. 126, 1838. (ang.).
- ↑ A. N. Pomel: Catalogue Méthodique et Descriptif des Vertébrés Fossiles. Paris: Chez J.-B. Baillìere, 1854, s. 14. (fr.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 72. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 44. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, K. He, R. Haslauer, B. Sheftel, P. Jenkins, M. Ruedi, S. Hintsche, M. Motokawa, A. Hinckley & R. Hutterer: Family Soricidae (Shrews). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 456–457. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Neomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-04].
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 454.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 335.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 375.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 204.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 336.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 537.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 441.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Higher Taxonomy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.10) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-03-23]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Neomys Kaup, 1829, Hesperomys project (Version 23.3.0), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-03-23] (ang.).
- ↑ a b M.A.C. Hinton. The British fossil shrews. „The geological magazine, or, Monthly journal of geology”. New series. Decade V. 8 (12), s. 535, 1911. (ang.).
- ↑ M.V. Zaitsev & G.F. Baryshnikov. Pleistocene Soricidae (Lipotyphla, Insectivora, Mammalia) from Treugolnaya Cave, northern Caucasus, Russia. „Acta Zoologica Cracoviensia”. 45 (2), s. 303, 2002. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 1–203. (niem.).