Sąd podkomorski
Sąd podkomorski – szlachecki sąd w dawnej Polsce. Ukształtował się w XIV wieku i utrzymał się do końca I Rzeczypospolitej. Wyodrębnił się w Małopolsce, a w XV wieku zaistniał w Wielkopolsce.
Był właściwy tylko szlachcie osiadłej, od 1523 roku (wydania Formulae processus) stanowiąc jeden z trzech, obok sądu ziemskiego i grodzkiego, sądów pierwszej instancji w systemie sądownictwa szlacheckiego[1].
Urzędował pod przewodnictwem podkomorzego lub jego zastępcy. Był właściwy w sprawach o granice nieruchomości. Zbierał się w miejscu wytyczenia granicy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Juliusz Bardach, Bogusław Leśnodorski, Michał Pietrzak: Historia ustroju i prawa polskiego. Warszawa: LexisNexis, 2009, s. 263. ISBN 978-83-7620-192-4.
- ↑ J. Bardach i inni, s. 142–143.