52°18′13″N 16°05′15″E/52,303611 16,087500Sękowo (powiat nowotomyski)
| ||
_(4).JPG) Stare gospodarstwo olęderskie | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | wielkopolskie | |
| Powiat | nowotomyski | |
| Gmina | Nowy Tomyśl | |
| Liczba ludności (2014) | 558[potrzebny przypis] | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 61 | |
| Kod pocztowy | 64-300 | |
| Tablice rejestracyjne | PNT | |
| SIMC | 0591188 | |
Położenie na mapie gminy Nowy Tomyśl   Sękowo | ||
Położenie na mapie Polski  Sękowo | ||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  Sękowo | ||
Położenie na mapie powiatu nowotomyskiego  Sękowo | ||
| 52°18′13″N 16°05′15″E/52,303611 16,087500
| ||
Sękowo (dawniej Senkowo, Zinskowo, a także Friedenwalde[1]) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Nowy Tomyśl.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Sękowo jest najstarszą z osad olęderskich powstałych w okolicach Nowego Tomyśla. Wieś założono około 1692 na gruntach należących do właścicieli Trzciela. Zabudowa jest rozproszona i rozkłada się na dużej przestrzeni. Niektóre z gospodarstw należały do bardzo okazałych i majętnych, przypominając małe folwarki[2].
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Sękowskie Olendry należała do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski)[3]. Sękowskie Olendry należały do okręgu lutomyślskiego i stanowiły część rozległego majątku Tomyśl stary, którego właścicielem był wówczas Hangsdorf[3]. W skład majątku Tomyśl stary wchodziło łącznie 13 wsi. Według spisu urzędowego z 1837 roku Sękowskie Olendry liczyły 497 mieszkańców i 59 dymów (domostw)[3].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.
W 1997, przy szosie z Poznania do Zbąszynia otwarto terminal przeładunkowy niemieckiej firmy Moritz I.F. (12 400 m²). Od 1988 działa też duży zakład drukarski[4].
Pomniki przyrody i wody[edytuj | edytuj kod]
Na terenie wsi rośnie kilka pomnikowych drzew: lipa drobnolistna (obwód 320 cm), dąb szypułkowy Stary (obwód 650 cm, największe drzewo okolic Nowego Tomyśla, martwe) i grupa dębów, lip szeroko- i drobnolistnych na dawnym cmentarzu ewangelickim (zaniedbanym, ze szczątkami nagrobków). Najgrubsze tutejsze dęby mają obwód do 300 cm. Przy szosie nr 302 (północna strona) znajdują się dwa jeziorka o powierzchni 2,5 i 1,1 ha, stanowiące jedyne naturalne akweny gminy Nowy Tomyśl. Od 1973 planowana jest na Czarnej Wodzie zapora, która spowoduje wchłonięcie tych jeziorek przez zbiornik retencyjny Bobrówka[4][5].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Duże gospodarstwo
Jedno z jezior
_(5).JPG)
_(2).JPG)
_(2).JPG)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sękowo. Restauracja Heinricha Sommerfelda. ok. 1914 - Nowotomyska Galeria Internetowa [dostęp z dnia: 2015-07-02]
- ↑ Paweł Anders, Nowy Tomyśl, WBP, Poznań, 1998, s.71, ISBN 83-85811-51-6
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 198-201.
- ↑ a b Paweł Anders, Nowy Tomyśl, WBP, Poznań, 1998, s.71-72, ISBN 83-85811-51-6
- ↑ Powiat Nowotomyski – mapa turystyczna, wyd. Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2005, ISBN 83-87157-13-9
| |||||||||||||||
