Sławno (powiat gnieźnieński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sławno
wieś
Ilustracja
Kościół św. Mikołaja w Sławnie
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

gnieźnieński

Gmina

Kiszkowo

Liczba ludności 

441

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

62-265[2]

Tablice rejestracyjne

PGN

SIMC

0585012

Położenie na mapie gminy Kiszkowo
Mapa konturowa gminy Kiszkowo, po prawej znajduje się punkt z opisem „Sławno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Sławno”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sławno”
Położenie na mapie powiatu gnieźnieńskiego
Mapa konturowa powiatu gnieźnieńskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sławno”
Ziemia52°34′38″N 17°21′27″E/52,577222 17,357500[1]

Sławnowieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo.

Jarosław Bogoria Skotnicki lokował Sławno na prawie magdeburskim w 1356, akt lokacyjny spłonął prawdopodobnie wraz z pożarem archiwaliów gnieźnieńskich w 1512. Sławno jeszcze w XVII wieku określane było "miastem" (oppidum).[3]

Wieś duchowna, własność Klasztoru Jezuitów w Poznaniu pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego[4]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego. Znajduje się tu również szkoła z oddziałem przedszkolnym i biblioteka. Wieś jest położona na terenie Lednickiego Parku Krajobrazowego oraz w pobliżu Szlaku Piastowskiego. Znajdują się tu ostoje ptactwa wodnego – Stawy Kiszkowskie. Przez miejscowość biegnie też Szlak kościołów drewnianych wokół Puszczy Zielonka.

Kaplica cmentarna św. Rozalii

Historia1071 rok pleban Albertus. W 1219 roku Sławno zostało zajęte przez księcia wielkopolski Władysława Laskonogiego, a 1 kwietnia 1235 roku wieś została oddana arcybiskupom gnieźnieńskim przez księcia wielkopolski Władysława Odonica. W 1253 roku odbywa się spotkanie na którym został wybrany nowy biskup poznański Piotr, następca Bogufała II. W 1331 roku wieś została spalona przez Krzyżaków. We wsi znajduje się kościół św. Mikołaja wybudowany w 1844 roku z kaplicą św. Jana Nepomucena ufundowaną w 1776 roku przez dziedziców Sławna Mikołaja i Teodora Węsierskich oraz kaplica cmentarna drewniana św. Rozalii z 1785 roku, ufundowana przez ks. Józefa Sztoltmana.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 124457
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1177 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. A. Marcyniuk, Sławno i parafia sławieńska na przestrzeni wieków, red. serii D. Jung, red. tomu: prof. K. Rzepa, Studia Historica, Gniezno 2014), s. 12-21.
  4. Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 248.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Korytkowski, Brevis descriptio historico-geographica ecclesiarum archidioecesis Gnesnensis et Posnaniensis ad ordinem decanatuum digestarum nec non elenchus universi cleri ecclesiis, sacellis publicis aliisque institutis hoc tempore deservientis : addita sunt nonnulla| Brevis descriptio historico-geographica ecclesiarum archidioecesis Gnesnensis et Posnaniensis ad ordinem decanatuum digestarum nec non elenchus universi cleri ecclesiis, sacellis publicis aliisque institutis hoc tempore deservientis : addita sunt nonnulla alia scitu digna cultum divinum et utilitatem cleri spectantia, praecedente serie archiepiscoporum Gnesnensium, episcoporum Posnaniensium et archiepiscoporum Gnesnensium et Posnaniensium auctore Joanne Korytkowski. 1824–1888
  • Jan Korytkowski, Arcybiskupi gnieźnieńscy: prymasowie i metropolici polscy od roku 1000 aż do roku 1821 czyli do połączenia arcybiskupstwa gnieźnieńskiego z biskupstwem poznańskim. T. 1–5 / według źródeł archiwalnych oprac. Jan Korytkowski, Poznań, 1888–1892
  • Jan Korytkowski, Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych. T. 1–4
  • Stanisław Kozierowski (1874-1949), Szematyzm historyczny ustrojów parafjalnych dzisiejszej Archidiecezji Gnieźnieńskiej
  • Jacek Kowalski: Podróż do dwunastu drewnianych kościółków. Murowana Goślina: Związek Międzygminny "Puszcza Zielonka", 2008.
  • Irena Sułkowska-Kurasiowa i Stanisław Kuraś. Bullarium Poloniae T. 1 -7. Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk. 1982 – 2006.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]