Sławomir Nowak (polityk)

Sławomir Nowak

Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1974 Gdańsk
Minister transportu, budownictwa i gospodarki morskiej
Okres	od 18 listopada 2011 do 27 listopada 2013
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Cezary Grabarczyk
Następca	Elżbieta Bieńkowska
Szef Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów
Okres	od 16 listopada 2007 do 26 października 2009
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Adam Lipiński
Następca	Łukasz Broniewski

Sławomir Nowak i prezydent Bronisław Komorowski podczas nominacji na sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP (29 września 2010)

Sławomir Ryszard Nowak (ur. 11 grudnia 1974 w Gdańsku) – polski polityk, z wykształcenia politolog. Od 2007 do 2009 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i szef gabinetu politycznego premiera Donalda Tuska, od 2009 do 2010 wiceprzewodniczący klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej, od 2010 do 2014 przewodniczący Regionu Pomorskiego PO, od 2010 do 2011 sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta ds. kontaktów z Rządem i Parlamentem, od 2011 do 2013 minister transportu, budownictwa i gospodarki morskiej. Poseł na Sejm IV, V, VI i VII kadencji.

Życiorys

W 2000 ukończył studia magisterskie na kierunku stosunki międzynarodowe na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego oraz zarządzanie na Wydziale Administracyjnym Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni. Jako student założył w 1994 własną firmę reklamową, a w latach 1999–2002 był prezesem agencji reklamowej „Signum Promotion”. W 2002 objął funkcję wiceprezesa Radia Gdańsk.

Działalność społeczno-polityczną zaczynał od członkostwa w Kongresie Liberalno-Demokratycznym (1993–1994); po połączeniu z Unią Demokratyczną w 1994 przystąpił do Unii Wolności. Przez dwie kadencje (1998–2002) pełnił funkcję szefa młodzieżówki UW – Stowarzyszenia „Młodzi Demokraci”, którą wyprowadził z tej partii w 2001, podpisując jednocześnie umowę stowarzyszeniową z Platformą Obywatelską.

Jako kandydat PO w okręgu gdańskim w wyborach parlamentarnych w 2001 zdobył 2130 głosów i nie uzyskał mandatu poselskiego. W 2004 został posłem w miejsce wybranego do Parlamentu Europejskiego Janusza Lewandowskiego, gdy z objęcia mandatu zrezygnowali kolejno: Aleksander Hall, starosta kwidzyński Leszek Czarnobaj oraz prezydent Tczewa Zenon Odya. W wyborach w 2005 po zdobyciu 9061 głosów w okręgu gdańskim został wybrany na kolejną kadencję. Zasiadał w Komisji Obrony Narodowej.

W wyborach z 21 października 2007 był liderem listy PO w okręgu gdańskim. Z poparciem 65 993 głosów został wybrany na posła na Sejm VI kadencji, osiągając jednocześnie najwyższy wynik w swoim okręgu przed Jarosławem Wałęsą i Maciejem Płażyńskim.

16 listopada 2007 został sekretarzem stanu w Kancelarii Premiera i szefem gabinetu politycznego premiera. 7 października 2009 podał się do dymisji. 26 października 2009 jego dymisja została przyjęta. Zasiadał w zarządzie krajowym Platformy Obywatelskiej. 21 października 2009 został wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego tej partii. W 2010 został szefem sztabu wyborczego Bronisława Komorowskiego w wyborach prezydenckich. 22 maja 2010 zastąpił Jana Kozłowskiego na stanowisku przewodniczącego Regionu Pomorskiego PO. 5 sierpnia tego samego roku nie został ponownie wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego PO.

29 września 2010 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta ds. kontaktów z Rządem i Parlamentem, w związku z czym tego samego dnia wygasł jego mandat poselski.

W wyborach parlamentarnych w 2011 kandydował ponownie z listy Platformy Obywatelskiej do Sejmu z okręgu gdańskiego, zdobywając mandat poselski wynikiem 65 629 głosów. 25 października tego samego roku odwołany został z funkcji ministerialnej w Kancelarii Prezydenta.

18 listopada 2011 prezydent Bronisław Komorowski powołał go na urząd ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej w drugim rządzie Donalda Tuska.

15 listopada 2013 prokurator generalny poinformował o zamiarze wystąpienia do Sejmu o uchylenie immunitetu Sławomira Nowaka celem przedstawienia zarzutów związanych z nieprawidłowościami w oświadczeniach majątkowych. Tego samego dnia Sławomir Nowak złożył dymisję ze stanowiska ministra, która została przyjęta przez premiera. 27 listopada 2013 został odwołany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego ze stanowiska ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej. 9 stycznia 2014 na własną prośbę został zawieszony na trzy miesiące w prawach członka PO, po przedstawieniu mu zarzutów przez prokuratora, zawieszenie zostało później przedłużone na kolejne 3 miesiące.

16 czerwca tego samego roku Sławomir Nowak złożył rezygnację z członkostwa w partii. Stało się to po ujawnieniu przez tygodnik „Wprost” nagrania jego prywatnej rozmowy z byłym wiceministrem finansów Andrzejem Parafianowiczem, której przedmiotem była kontrola organów skarbowych dotycząca działalności gospodarczej jego żony (tzw. afera podsłuchowa).

27 listopada 2014 został nieprawomocnie skazany na karę grzywny za składanie nieprawdziwych oświadczeń majątkowych. W tym samym dniu ogłosił rezygnację z członkostwa w klubie parlamentarnym PO i wydał oświadczenie o zrzeczeniu się mandatu poselskiego, składając rezygnację ze skutkiem na 2 stycznia 2015. Na skutek apelacji 27 maja 2015 Sąd Okręgowy w Warszawie zmienił powyższy wyrok w ten sposób, że postępowanie karne wobec Sławomira Nowaka warunkowo umorzył, orzekając wobec niego również świadczenie pieniężne.

Życie prywatne

Syn Ryszarda i Haliny. Jest żonaty, ma córkę i syna.

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2014-11-08].