Słończ
53°13′05″N 18°14′24″E/53,218056 18,240000| wieś | |
 Widok z powietrza | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
45 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2011) |
95[2] |
| Strefa numeracyjna |
52 |
| Kod pocztowy |
86-070[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CBY |
| SIMC |
0084296 |
Położenie na mapie gminy Dąbrowa Chełmińska  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bydgoskiego  | |
| 53°13′05″N 18°14′24″E/53,218056 18,240000[1]
| |
Słończ – wieś niesołecka w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Dąbrowa Chełmińska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość położona jest w gminie Dąbrowa Chełmińska, powiecie bydgoskim, na historycznej Ziemi Chełmińskiej. Wieś położona jest na wysoczyźnie morenowej w zachodniej części Wysoczyzny Chełmińskiej, na krawędzi zbocza Doliny Dolnej Wisły. W otoczeni wsi wysoczyzna urozmaicona jest kemami oraz licznymi formami wklęsłymi, wytopiskowymi lodowca, zajętymi przez niewielkie oczka wodne, bądź torfowiska.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość występowała w dokumentach XV-wiecznych pod nazwami: Slontcz, Slunyecz[4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczył 95 mieszkańców[2]. Jest czternastą co do wielkości miejscowością gminy Dąbrowa Chełmińska.
Przyroda i rekreacja[edytuj | edytuj kod]
Wieś położona jest na obszarze o godnych uwagi walorach przyrodniczych. Jest otoczona dużym kompleksem leśnym. Na zachód od wsi w obniżeniu terenu leży użytek ekologiczny – śródleśne jezioro Skrzynka, a w pewnym oddaleniu cztery rezerwaty przyrody: Las Mariański, Wielka Kępa Ostromecka, Linje oraz Reptowo, które chronią siedliska związane z doliną Wisły: łęgi, grądy i bory mieszane, torfowiska i stanowisko lęgowe czapli siwej. W 2003 wieś włączono w obszar Zespołu Parków Krajobrazowych Chełmińskiego i Nadwiślańskiego.
Archeologia[edytuj | edytuj kod]
We wsi znajduje się cmentarzysko kultury łużyckiej badane na większą skalę w latach 1931,1936 i 1964[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o wsi Słończ pochodzi z 1480 roku. Ówczesnym jej właścicielem był m.in. Hans Mollner z Torunia, który posiadał również majątek w Czarżu[4]. Z 1484 roku pochodzi akt króla polskiego Kazimierza Jagiellończyka, który zezwolił Klemensowi Wolskiemu ze Stablewic wykupić w Słończu sołectwo i 12 łanów z rąk Bartosza Flonella z Torunia. Następnymi właścicielami wsi byli Działyńscy, którzy na początku XVII wieku nabyli okoliczne osady[5]. W 1602 roku wybudowali w Gzinie dwór i włączyli do klucza także Słończ. W 1667 przekazali część ziemi olędrom w czasową dzierżawę[4]. Koloniści holenderscy posiadali wolność osobistą i za prawo do użytkowania ziemi płacili roczny czynsz. Po Działyńskich właścicielami wsi byli: Zamoyscy, Czapscy, Nieborowski, Potocki, Radziwiłł, Stanisław Małachowski, Twarowski, a później kilka rodzin szlachty pruskiej[5]. W 1883 roku całość gruntów szlacheckich rozparcelowano. W 1885 cała wieś zajmowała 726 ha[5]. Mieszkało tu 48 rolników gospodarujących w 264 obiektach na obszarze 415 ha. Istniał ponadto majątek należący do parafii w Czarżu o powierzchni 201 ha[5]. Dawny podział własności obejmował następujące części wsi[5]:
- Słończ Szlachecki – część wsi należąca do majątku szlacheckiego w Gzinie, od 1839 roku parcelowana i sprzedawana na rzecz prywatnych właścicieli;
- Słończ Królewski – część wsi należąca do domeny państwowej, rozparcelowana w XIX w.
- Słończ Pieński – obejmował majątek należący do folwarku w Pniu (później włączony do wsi Pień)
- Słończ Pastwisko – łąki nadwiślańskie, gdzie istniało 10 gospodarstw
- Słończ Parafialny – majątek należący od XVII w. do parafii w Czarżu, obejmował łąki nadwiślańskie okresowo zalewane przez rzekę, grunty orne i las; od 1638 wydzierżawiany był olędrom; w 1883 roku majątek obejmował 220 ha, a w 1921 - 179 ha
- Słończ Wieś.
Późniejsze nazewnictwo wsi dzieliło ją ze względu na położenie: Słończ Dolny, Średni i Górny[5]. Według spisu ludności z 1921 roku w Słończu istniało 36 budynków, w których zamieszkiwało 197 osób, w tym 110 Polaków i 87 Niemców[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 124739
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1178 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d Zdzisław Raszeja: Ostromecko i okolice. Bydgoszcz: Wydawnictwo Margrafsen, 2002, s. 25-28. ISBN 83-87070-78-5. (pol.).
- ↑ a b c d e f g Jerzy Świetlik: Historia wokół nas. Część 1. Zbiór artykułów o historii wsi wokół Dąbrowy Chełmińskiej. Ostromecko: Nakład własny – Jerzy Świetlik, 2003.
- Siedziba gminy: Dąbrowa Chełmińska
| Wsie | |
|---|---|
| Integralne części wsi |
|
| Nazwy zniesione |
