Słoneczny zegar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Słoneczny zegar
Gatunek

obyczajowy

Rok produkcji

1996

Data premiery

21 listopada 1997

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

107 min

Reżyseria

Andrzej Kondratiuk

Scenariusz

Andrzej Kondratiuk

Główne role

Andrzej Kondratiuk
Iga Cembrzyńska
Katarzyna Figura

Muzyka

Iga Cembrzyńska

Zdjęcia

Andrzej Kondratiuk
Maciej Kijowski
Zbigniew Hałatek
Józef Romasz

Scenografia

Andrzej Kondratiuk

Kostiumy

Andrzej Kondratiuk

Montaż

Anna Krasowska

Produkcja

Iga Cembrzyńska

Wytwórnia

Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych

Poprzednik

Wrzeciono czasu (1995)

Słoneczny zegarpolski film obyczajowy z 1997 w reżyserii i według scenariusza Andrzeja Kondratiuka. Kondratiuk zagrał w nim także główną rolę.

Film stanowi trzecią i ostatnią część autorskich dzieł Andrzeja Kondratiuka opowiadających o nim, o jego rodzinie i jego filmowej pasji. Wcześniej powstały: Cztery pory roku (1984) i Wrzeciono czasu (1995).

Obsada[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Kondratiuk – Andrzej
  • Iga Cembrzyńska – Marynia
  • Katarzyna Figura – Matylda
  • Roman Mielczarek – Roman
  • Marek Grzebiela – Marek-Anioł
  • Jan Gąsior – Janek-Diabeł
  • Celina Nalepa – narzeczona Romana
  • Iwona Wietrzyńska – bliźniaczka Asia
  • Katarzyna Wietrzyńska – bliźniaczka Kasia
  • Małgorzata Morawska – Gosia, fryzjerka
  • Piotr Małkiewicz – Andrzej w dzieciństwie
  • Wanda Gąsior – matka Andrzeja

oraz dziewczyny z Agencji Aktorskiej "Gudejko" i inni

Obsada dubbingu[edytuj | edytuj kod]

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Główny bohater zbzikowany na punkcie sztuki filmowej, dobiegający 60-tki reżyser Andrzej próbuje zrealizować swój kolejny film. Jednym z głównych tematów Słonecznego zegara są wzajemne relacje Kondratiuka i jego żony, znanej aktorki Igi Cembrzyńskiej. Łączy ich nie tylko małżeństwo, ale i wspólna miłość do sztuki. Małżonkowie realizują opowieść o własnym życiu, przemyśleniach i fantazjach. Praca nad filmem stanowi naiwną próbę szukania sensu życia. Kondratiuk wraca także wspomnieniami do lat dzieciństwa spędzonych na Syberii; mierzy się ze swoimi słabościami i namiętnościami. W końcowej scenie małżonkowie są już starzy (jest 20 lipca 2016 – 80. urodziny Kondratiuka), ale wciąż kręcą ten sam film – film ich życia...

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]