SG-7
 Szybowiec SG-7 podczas zawodów w Inowrocławiu | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1937 |
| Lata produkcji |
1937 |
| Wycofanie ze służby |
1939 |
| Liczba egz. |
2 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
15,8 m |
| Wydłużenie |
15,7 |
| Długość |
6,35 m |
| Wysokość |
1,65 m |
| Powierzchnia nośna |
15,9 m² |
| Masa | |
| Własna |
160 kg |
| Użyteczna |
83 kg |
| Startowa |
243 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna |
50 km/h |
| Prędkość ekonomiczna |
58 km/h |
| Prędkość optymalna |
73,6 km/h |
| Prędkość dopuszczalna |
200 km/h |
| Prędkość min. opadania |
0,8 m/s przy 58 km/h |
| Doskonałość maks. |
22 (przy 73,6 km/h) |
| Współczynnik obciążenia konstrukcji |
+6/-3,7 |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
SG-7 – polski szybowiec wyczynowy, zbudowany w dwudziestoleciu międzywojennym[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Inżynier Szczepan Grzeszczyk na przełomie 1936 i 1937 opracował projekt kolejnego szybowca wyczynowego. Nowa konstrukcja była rozwinięciem szybowca SG-3bis/36. W stosunku do pierwowzoru nowa konstrukcja miała zmniejszone rozmiary, płat został zamontowany bezpośrednio na kadłubie, usterzenie zostało przekonstruowane i statecznik poziomy został przesunięty do góry. Konstruktor wprowadził zmiany w systemie sterowania tak, aby szybowiec lepiej zachowywał się w trudnych warunkach lotu[2].
Budowę dwóch prototypów rozpoczęto w Warsztatach Szybowcowych w Warszawie. Pierwszy został ukończony i oblatany późną wiosną 1937 przez konstruktora w Warszawie, otrzymał znaki rejestracyjne SP-860[3]. Drugi egzemplarz, o znakach SP-863, został ukończony w lipcu i skierowany na badania w Instytucie Technicznym Lotnictwa. Zbudowane szybowce odbiegały od danych obliczeniowych - były cięższe, mniej zwrotne i sterowne[4].
W dniach 29 lipca-19 sierpnia 1937 szybowiec wziął udział w V Światowym Jamboree Skautowym w Vogelenzang[3]. Dotarł tam lotem na holu za samolotem, lecąc na trasie Warszawa – Wrocław – Berlin – Hanower – Amsterdam – Haga i z powrotem. W trakcie Jamboree szybowiec wykonywał loty pokazowe[4].
Na drugim egzemplarzu Wanda Modlibowska w dniach 5-15 sierpnia 1937 wystartowała w V Krajowych Zawodach Szybowcowych w Inowrocławiu, gdzie zajęła 26. miejsce[5].
Gorsze osiągi od Orlika i brak sukcesów sportowych spowodował przerwanie prac nad rozwojem konstrukcji. Istniejące egzemplarze były używane do lotów treningowo-wyczynowych, na jesień 1939 planowano ich przebudowę w Śląskich Warsztatach Szybowcowych. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił te plany. Żaden z istniejących egzemplarzy nie przetrwał działań wojennych[4].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednomiejscowy szybowiec wyczynowy w układzie wolnonośnego górnopłatu o konstrukcji drewnianej.
Kadłub o konstrukcji półskorupowej i przekroju owalnym. Wykonany jako całość ze statecznikiem pionowym, kryty sklejką. Kabina pilota zakryta jednoczęściową zdejmowaną osłoną, fotel pilota dostosowany do spadochronu plecowego. Z przodu kadłuba był umieszczony hak do startu z lin gumowych i zaczep do lotów na holu[4].
Płat dwudzielny o obrysie trapezowym, o kształcie spłaszczonego „M”. Dwudźwigarowy, kryty do dźwigara sklejką, dalej płótnem. Wyposażony w lotki o napędzie linkowym[3].
Usterzenie klasyczne, krzyżowe. Statecznik poziomy dwudzielny, zamontowany na stateczniku pionowym. Stateczniki kryte sklejką, stery płótnem[4]
Podwozie jednotorowe złożone z podkadłubowej płozy amortyzowanej dętką i stalowej płozy ogonowej[3].
Malowanie[edytuj | edytuj kod]
Cały szybowiec malowany na kolor kremowy, przód kadłuba pomalowany na czerwono[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Szydłowski 1986 ↓, s. 146-147.
- ↑ Skrzydlata Polska 8/1937 ↓, s. 195.
- ↑ a b c d Cynk 1971 ↓, s. 720.
- ↑ a b c d e f Glass 1976 ↓, s. 416.
- ↑ Skrzydlata Polska 10/1937 ↓, s. 243–245.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Przegląd ostatnich polskich szybowców. „Skrzydlata Polska”. 8/1937, sierpień 1937. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- 5-te Krajowe Zawody Szybowcowe w Inowrocławiu. „Skrzydlata Polska”. 10/1937, październik 1937. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- Henryk Szydłowski (red.): Polskie lotnictwo sportowe. Kraków: KAW, 1986. ISBN 83-03-01157-X. OCLC 803064028.
