SM U-77 (1916)
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Projekt |
Werk 59 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
9 marca 1915 |
| Wodowanie |
9 stycznia 1916 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
10 marca 1916 |
| Zatonął |
7 lipca 1916 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
56,8 metra |
| Szerokość |
5,9 m |
| Zanurzenie testowe |
50 m |
| Napęd | |
| 2 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki wysokoprężne Benz (2 × 450 KM), 2 silniki/generatory elektryczne SSW (2 x 330 KM), 2 wały | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 7880 Mm / 7 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 zewnętrzne wyrzutnie torpedowe 500 mm (rufowa i dziobowa, zapas 4 torpedy), działo pokładowe 88 mm (w 1917 roku zamienione na działo 105 mm[1]), 2 aparaty minowe (34 miny kotwiczne) | |
| Załoga |
32 |
SM U-77 – niemiecki podwodny stawiacz min, trzeci okręt typu UE I, zbudowany w stoczni Vulcan w Hamburgu w roku 1915[2]. Zwodowany 9 stycznia 1916 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 10 marca 1915 roku. W czasie swojej służby SM[a] U-77 nie odniósł żadnych sukcesów.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
U-77 był siódmym z dziesięciu okrętów typu UE I, będącego następcą typu U-66. Był jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań oceanicznych, o długości 56,8 metra, wyporności w zanurzeniu 755 ton i o zasięgu 7880 Mm[3] przy prędkości 7 węzłów na powierzchni oraz 83 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[4]. Załoga składała się z 32 osób: 28 marynarzy i 4 oficerów[5]. Okręt był wyposażony początkowo w działo pokładowe o kalibrze 88 mm, które zostało w 1917 roku wymienione na działo o kalibrze 105 mm[1]. Wewnątrz kadłuba sztywnego okręt przewoził 34 kotwiczne miny morskie[3], stawiane z dwóch rufowych aparatów minowych o średnicy 100 cm. Każdy z nich mieścił po trzy miny. Po ich otwarciu, masa wody (w sumie 6 ton) musiała być kompensowana zalewaniem dziobowych zbiorników balastowych. Wygospodarowanie miejsca dla min oznaczało również przesunięcie przedziału silnikowego w kierunku dziobu[6]. Uzbrojenie torpedowe to dwie wyrzutnie (dziobowa i rufowa) kalibru 500 mm, typu zewnętrznego, z zapasem 4 torped.
Służba[edytuj | edytuj kod]
Jedynym dowódcą okrętu został mianowany 10 marca 1916 roku Erich Günzel[b][7]. Pod jego dowództwem okręt odbył dwa patrole. 29 czerwca został skierowany do działań w strukturach I Flotylli na Morzu Północnym.
7 lipca 1916 roku w czasie stawiania min w pobliżu Kinnaird, okręt zatonął wraz z całą załogą. Jak się przypuszcza, w wyniku eksplozji jednej ze stawianych min[3]. R. Gardiner podaje, że okręt został zatopiony przez brytyjską eskortę[1].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ SM – Seiner Majestät - [okręt] Jego Mości.
- ↑ Erich Günzel (25 maja 1886 r. – 7 lipca 1916 r.) w czasie I wojny światowej dowódca SM U-77. Odznaczony Krzyżem Żelaznym i Orderem Królewskim Korony.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. s. 178.
- ↑ WWI U-boats U 77. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
- ↑ a b c Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact... s. 102.
- ↑ Type UE 1 UE ocean minelayers class. u-boat.net. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
- ↑ Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. s. 32.
- ↑ Showell Jak Mallmann: The U-boat century. s. 58.
- ↑ Kapitänleutnant Erich Günzel. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-26]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 178. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-85367-623-3.
- Jak Mallmann Showell: The U-boat century. Londyn: Chatham Publishing, 2006, s. 57-59. ISBN 978-1-86176-241-2.