SM UB-32
 Bliźniaczy SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku | |
| Typ | |
|---|---|
| Projekt |
Werk 255 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
22 lipca 1915 |
| Wodowanie |
4 grudnia 1915 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
10 kwietnia 1916 |
| Wycofanie ze służby |
22 września 1917 |
| Los okrętu |
zatopiony |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
36,9 metra |
| Szerokość |
4,37 metra |
| Zanurzenie |
3,7 metry |
| Zanurzenie testowe |
50 metra |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 2 x silnik Diesla (270 KM), 2 x silnik elektryczny (280 KM) 2 wały napędowy, 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
7030 Mm @ 5 węzłów (pow.) |
| Uzbrojenie | |
| 4 (później 6) torped, armata 88 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 x 500 mm (dziób) |
| Załoga |
23 osób |
SM UB-32 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w roku 1915. Zwodowany 4 grudnia 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 10 kwietnia 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-32 odbył 16 patroli, podczas których zatopił 22 jednostek nieprzyjaciela[1].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
SM UB-32[a] należał do typu UBII, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,90 metrów, wyporności w zanurzeniu 274 BRT, zasięgu 7030 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[2]. W typie UBII poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, uważanych za wadliwe w typie UBI. Zwiększono moc silników, zaś pojedynczy wał napędowy zastąpiono dwoma. Okręty serii od UB-30 do UB-41, budowane w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, miały zwiększoną szerokość i długość, ich wyporność w zanurzeniu wzrosła do 303 BRT[2].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Dowódcą okrętu został 11 kwietnia 1916 roku mianowany Oberleutnant zur See Ludwig Karl Sahl[3]. Sahl dowodził okrętem do 4 grudnia 1916 roku. 25 maja jednostka został przydzielona do Flotylli Bałtyckiej. 5 grudnia Sahl został zastąpiony przez Oberleutnant zur See Karla Ruprechta[4]. Ruprecht został zastąpiony przez Oberleutnant zur See Maxa Viebega[5]. Tego samego dnia 24 lutego 1917 roku okręt został przeniesiony do Flotylli Flandria. Operował w obszarze kanału Morza Północnego, La Manche, północnych wybrzeży Francji oraz Morza Celtyckiego.
Pierwszym zatopionym przez UB-32 statkiem był należący do Franka C. Malletta, Lowestoft, zbudowany w 1905 roku brytyjski kuter rybacki „Comrades” o pojemności 58 BRT[6]. Został zatrzymany i zatopiony ogniem z broni pokładowej około 2,5 mili na zachód od Smith Knoll Middle. Tego samego dnia UB-32 zatopił jeszcze dwa kutry rybackie[7]. W czasie kolejnego patrolu na przełomie marca i kwietnia u wybrzeży Normandii UB-32 zatopił 5 statków oraz dwa uszkodził[7]. 31 marca około 15 mil na północny wschód od Barfleur, zatrzymał i zatopił dwa niewielki brytyjskie żaglowce płynące pod balastem z Caen do Poole, „Boaz” oraz „Gippeswic”.
Tego samego dnia UB-32 storpedował i uszkodził brytyjski statek szpital HMHS Gloucester Castle[b] o whyporności 7999 BRT. Zbudowany w 1911 roku w Fairfield Shipbuilding and Engineering Company statek osiadł na mieliźnie w wybrzeży Wight[8]. Tego samego dnia UB-32 uszkodził jeszcze jeden statek brytyjski „Queen Louise” o pojemności 4879 BRT[9].
W czasie następnego patrolu w ostatniej dekadzie kwietnia, tym razem na zachód od wybrzeży Kornwalii, UB-32 zatopił 8 statków. 25 kwietnia 1917 roku około 24 mil na południowy zachód od Wolf Rock należącej do archipelagu Scilly storpedował brytyjski statek służący do transportu wojska. Zbudowany w 1911 roku statek „Ballarat”[10] o pojemności 11 120 BRT. Na pokładzie statku oprócz załogi znajdowało się 1367 australijskich żołnierzy ze stanu Wiktoria. Statek tonął przez całą noc, wszystkich członków załogi oraz transportowanych żołnierzy udało się ewakuować[11]. 27 kwietnia UB-32 zatopił dwa duże brytyjskie parowce. „Alfalfa” o pojemności 2993 BRT[12] oraz „Beemah” o pojemności 4750 BRT[13]. Ostatnim zatopionym przez UB-32 pod dowództwem Maxa Viebega statkiem był brytyjski tankowiec „Wabasha” o pojemności 5864 BRT[14]. 6 sierpnia 1917 roku dowództwo nad okrętem objął Oberleutnant zur See Benno von Ditfurth [15]. W czasie pierwszego patrolu pod dowództwem von Ditfurtha UB-32 zatopił włoski parowiec „Feltre” o pojemności 6455 BRT[16]. Statek płynął z ładunkiem rudy żelaza z Villaricos do Tees i został zatopiony około 4 mil od Flamborough Head 26 sierpnia 1917 roku.
22 września 1917 roku, na Morzu Północnym, UB-32 został zaatakowany przez samoloty Curtiss Model H z RNAS dowodzony przez N.A. Mago[17]. Został zatopiony przez zrzucone z samolotu bomby. Nikt z załogi nie przeżył.
W czasie swojej służby UB-32 odbył 16 patroli[1], zatopił 22 statki nieprzyjaciela o łącznej pojemności 42 893 BRT, uszkodził 4 statki o łącznej pojemności 19 933 BRT[7]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b UB 32. [w:] WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
- ↑ a b Moller ↓, s. 45.
- ↑ Ludwig Karl Sahl. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.). (15 stycznia 18877 - 15 kwietnia 1973), pierwszy dowódca UB-32. Następnie SM UC-52.
- ↑ Karl Ruprecht. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.). (30 stycznia 1890 - ?) drugi dowódca UB-32. Następnie dowódca SM UB-33.
- ↑ Max Viebeg. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.). (6 kwietnia 1887 - 9 listopada 1961) trzeci dowódca UB-32. Wcześniej dowodził SM UC-10, SM UB-20. Następnie dowódca SM UC-65 i SM UB-80. Pod jego dowództwem pięć okrętów zatopiło 50 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 79 748 BRT, uszkodziły dziesięć statków o pojemności 49 140 BRT. 31 stycznia 1918 roku odznaczony Pour le Mérite.
- ↑ Comrades. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
- ↑ a b c Ships hit by UB 32. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
- ↑ Gloucester Castle. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
- ↑ Queen Louise. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
- ↑ Ballarat. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-22]. (ang.).
- ↑ Troop Ship Ballarat,. Drama of 1917 Recalled. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. The Angus, 26 kwietnia 1933. s. 8. [dostęp 2013-12-22]. (ang.).
- ↑ Alfalfa. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-22]. (ang.).
- ↑ Beemah. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-22]. (ang.).
- ↑ Wabasha. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
- ↑ Benno von Ditfurth. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-22]. (ang.). (30 sierpnia 1888 - 22 września 1917), ostatni dowódca UB-32. Wcześniej dowódca SM UC-11.
- ↑ Feltre. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-22]. (ang.).
- ↑ Snowell ↓, s. 146.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007, s. 102-103. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- David Miller: U-boats: History, Development and Equipment, 1914-1945. London: Conway Maritime Press Ltd, 2000, s. 10. ISBN 0-85177-790-2. (ang.).
- Jak Mallmann Snowell: U-boat Century German Submarine Warfare 1906-2006. London: Chatham Publishing Lionel Leventhal Ltd, 2006, s. 146. ISBN 1-86176-241-0. (ang.).