SM UB-56

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SM UB-56
Ilustracja
Jednostka bliźniacza UB-56 – SM UB-125 (w służbie japońskiej jako Maru-6)
Klasa

okręt podwodny

Typ

UB III

Historia
Stocznia

AG Weser, Brema (Werk 268)

Początek budowy

20 maja 1916

Wodowanie

11 maja 1917

 Kaiserliche Marine
Wejście do służby

19 lipca 1917

Wycofanie ze służby

19 grudnia 1917

Los okrętu

zatopiony

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


516 ton
651 ton

Długość

56,3 metra

Szerokość

5,8 metra

Zanurzenie

3,68 metra

Zanurzenie testowe

50 metrów

Napęd
2 × silnik Diesla (1085 KM), 2 × silnik elektryczny (780 KM)
2 wały napędowe, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


13,5 węzła
8 węzłów

Zasięg

9040 Mm przy 6 węzłach (pow.)
55 Mm przy 4 węzłach (zan.)

Uzbrojenie
10 torped, działo kal. 8,8 cm SK L/30
Wyrzutnie torpedowe

5 × 500 mm (4 na dziobie, 1 na rufie)

Załoga

34 osoby

SM UB-56 – niemiecki okręt podwodny typu UB III zbudowany w stoczni AG Weser (Werk 268) w Bremie w roku 1917. Zwodowany 11 maja 1917 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 19 lipca 1917 roku. W czasie swojej służby SM UB-56 odbył 4 patrole, w czasie których zatopił 4 statki o łącznej pojemności 5387 BRT.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

SM UB-56[a] był dziewiątym z typu UB III, który był następcą typu UB II[1]. Był średnim okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 55,3 metra, wyporności w zanurzeniu 651 ton, zasięgu 9040 Mm przy prędkości 6 węzłów na powierzchni oraz 55 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu[2]. W typie III poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań. Zwiększono moc silników diesla do 1085 KM produkcji MAN SE, silników elektrycznych produkcji Siemens-Schuckert do 780 KM[3].

Służba[edytuj | edytuj kod]

9 sierpnia 1917 roku (w dniu przyjęcia okrętu do służby) dowódcą jednostki został mianowany porucznik marynarki (niem. Oberleutnant zur See) Hans Valentiner, który wcześniej był dowódcą okrętu SM UC-71[4]. Jednostka 10 września 1917 roku została przydzielona do służby we Flotylli Flandria (niem. U-Bootflottille Flandern)[5].

W czasie swojej służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej odbył cztery patrole, w czasie których zatopił cztery jednostki o łącznej pojemności 5387 BRT[6].

Pierwszą zatopioną przez UB-56 jednostką był niewielki brytyjski statek o napędzie parowym SS[b] „Atlas” o pojemności 989 BRT[7][8]. Statek został zbudowany w 1903 roku w norweskiej stoczni Fredrikstad Mekaniske Verksted A/S – FMV dla norweskiego armatora Hanssen Bernhard (A/S Atlantis). Od 1917 roku pływał dla The Shipping Controller (W. Coupland & Co.) z Londynu. 13 listopada 1917 roku, czasie podróży z ładunkiem węgla z Warkworth do Rouen, został zatopiony 5 mil na południowy wschód od latarniowca Owers LV[9]. Tego samego dnia UB-56 zatopił jeszcze jeden brytyjski statek handlowy. Był to zbudowany w 1909 roku parowiec „Axwell” o pojemności 1442 BRT[10]. Statek należący do Broomhill Collieries, Ltd. (H. Coates) z West Hartlepool płynął także z ładunkiem węgla i tą samą trasą co wcześniej zatopiony „Atlas”. W wyniku ataku śmierć poniosło 3 członków załogi.

Trzecią jednostką zatopioną przez UB-56 był hiszpański statek parowy „Lalen Mendi” o pojemności 2183 BRT[11]. Był to zbudowany w 1896 roku w stoczni Richardson, Duck & Co. Ltd. z Thornaby-on-Tees dla niemieckiego armatora Freitas & Co[12]. Od 1909 roku statek należał do hiszpańskiej firmy Sota y Aznar[13] z Bilbao. Statek płynął z ładunkiem węgla z Middlesbrough. 17 listopada został storpedowany i zatopiony 5 mil na południowy wschód od Beachy Head. Śmierć poniosło 5 członków załogi[11].

Ostatnią zatopioną jednostka przez okręt UB-56 był francuski parowiec „Maine” o pojemności 773 BRT[14]. 21 listopada 1917 roku statek zbudowany w 1910 roku w Atel. & Chant. de la Loire w Saint-Nazaire płynął dla Chemins de Fer de l'État Français z Dieppe. Został storpedowany i zatopiony na pozycji 50°16′N 0°43′E/50,266667 0,716667[14].

19 grudnia 1917 roku w Cieśninie Kaletańskiej, okręt wszedł na minę na pozycji 50°58′N 1°21′E/50,966667 1,350000. Nikt z załogi nie przeżył[5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ SM - Seiner Majestät.
  2. ↑ SS – Steam Ship.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Guðmundur Helgason: WWI U-boat Types, Type UB III UB coastal torpedo attack boats class. [w:] The U-boats of World War One 1914–1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-03]. (ang.).
  2. ↑ R. Gardiner, Conway’s All the World Fighting Ships 1906–1921, s. 181.
  3. ↑ Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  4. ↑ Hans Valentiner, Oberleutnant zur See (Crew 4/09). [w:] The U-boats of World War One 1914–1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).
  5. ↑ a b Guðmundur Helgason: WWI U-boats UB 56. [w:] The U-boats of World War One 1914–1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).
  6. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit by UB 56. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).
  7. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI – Atlas. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).
  8. ↑ SS Atlas [+1917]. www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).
  9. ↑ LIGHT VESSEL No. 15. [w:] The Historic Shipping Website [on-line]. historic-shipping.co.uk. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).
  10. ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Axwell. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).
  11. ↑ a b Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI – Lalen Mendi. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).
  12. ↑ Freitas & Co. – A. C. De Freitas & Co. www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).
  13. ↑ Sota y Aznar (Cia. Naviera Sota y Aznar 1906–1939). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).
  14. ↑ a b Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI – Maine. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World Fighting Ships 1906–1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Eberhard Gibson, Maurice Prendergast: The German Submarine War 1914–1918. Penzance: Periscope Publishing Ltd, 2002, s. 274. ISBN 1-904381-08-1. (ang.).
  • Eberhard Rossler: The U-boat The evolution and technical history of German submarines. Penzance: Cassell & Co, 2001, s. 56–66, 332. ISBN 0-304-36120-8. (ang.).
Okręty podwodne typu UB III

Kaiserliche Marine

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=SM_UB-56&oldid=72047218”