STS Lwów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Lwów
Ilustracja
Poprzednie nazwy

Chinsura,
Lucco, Nest
Bandera  Polska
Port macierzysty Gdańsk
Armator SM w Tczewie
Dane podstawowe
Materiał stal
Historia
Stocznia G. R. Cloover and Co
Birkenhead, Anglia
Data budowy 1869
Data wycofania ze służby 1938
Dane techniczne
Liczba członków załogi 175 (35 osób załogi stałej + 140 uczniów)
Długość całkowita (L) 85,1 m
Długość linii wodnej 79 m m
Szerokość (B) 11,4 m
Zanurzenie (D) 6,9 m
Pojemność 1293 BRT RT
Ożaglowanie
Typ ożaglowania bark trzymasztowy
Powierzchnia ożaglowania 1500 m²
Wysokość masztów 42
Liczba masztów 3
Napęd mechaniczny
Silnik 2 x silnik żarowy Kromhout
Moc silnika 360 KM
Prędkość maks. pod żaglami – do 12,5 w
na silniku – 6 w
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

STS Lwów – polski żaglowiec szkolny, pierwsza polska "kolebka nawigatorów".

Historia i rejsy[edytuj]

Zwodowany w 1869 r. w Anglii w stoczni G. R. Cloover & Co. w Birkenhead jako statek towarowo-pasażerski, jeden z pierwszych stalowych żaglowców, był pierwotnie 3-masztową fregatą o nazwie "Chinsura" pływającą do Indii i Australii. Od 1883 r. pod włoskim armatorem pływał jako "Lucco". W 1915 r. stał się własnością holenderskiego armatora, który kupił uszkodzoną w wyniku sztormu jednostkę i przetaklował ją na bark o nazwie "Nest".

Zakupiony latem 1920, za 247 000 dolarów, dla nowo powstającej Szkoły Morskiej w Tczewie został przebudowany na statek szkolny z celowym pozostawieniem części ładowni. Kapitanem "Lwowa" był m.in. sławny z książki Znaczy Kapitan – kpt. Mamert Stankiewicz. Jako pierwsza jednostka pod polską banderą "Lwów" w swych podróżach szkolno-handlowych odwiedził szereg portów Bałtyku, Morza Północnego, Śródziemnego, Czarnego, oraz Atlantyku, wszędzie robiąc furorę wyglądem swoim i załogi, godnie reprezentując odrodzoną Polskę, a jego załoga była w wielu portach zapraszana przez miejscowe władze na specjalnie dla niej wydawane przyjęcia. 13 sierpnia 1923 r. jako pierwszy polski statek przekroczył równik w trakcie rejsu do Brazylii. "Lwów" musiał sam zarabiać na swoje utrzymanie, stąd trasy jego podróży układały się w zależności od przeznaczenia otrzymanego do przewozu ładunku.

Żaglowiec pływał do 1929 r. 13 lipca 1930 r. nastąpiło przekazanie bandery na "Dar Pomorza" (w tym czasie WSM przeniosła się z Tczewa do Gdyni). W trakcie swojej służby statek pokonał łącznie odległość 65 tys. mil morskich. "Lwów" przekazany został Marynarce Wojennej i wykorzystywany był jako hulk – najpierw jako pływające koszary dla załóg okrętów podwodnych, potem magazyn, wreszcie krypa węglowa. Głosy nielicznych, aby ten zasłużony i owiany legendą statek zabetonować i przerobić na pomnik, bądź muzeum, nie znalazły dostatecznego poparcia. "Lwów" został w 1938 r. przekazany na złom, a rozebrany prawdopodobnie już w czasie wojny.

Lwów był pierwotnie malowany na czarno z białym pasem bateryjnym i imitacjami ambrazur. Pod koniec służby cały statek został przemalowany na biało.

Załoga żaglowca[edytuj]

Komendanci (kapitanowie)[edytuj]

Na "Lwowie" powstał zwyczaj tytułowania dowódcy żaglowca szkolnego komendantem, a nie kapitanem. Wynikał on z faktu, że w załodze zawsze był więcej niż jeden kapitan żeglugi wielkiej (np. w pierwszej załodze byli wszyscy trzej dowódcy "Lwowa": aktualny - Tadeusz Ziółkowski oraz jego następcy: Mamert Stankiewicz jako kierownik nauki i Konstanty Matyjewicz-Maciejewicz jako starszy oficer). Ponieważ w owych czasach do oficerów nawigacyjnych innych niż kapitan tradycyjnie mówiono "panie poruczniku", zwracanie się w ten sposób do oficera będącego kapitanem było niestosowne. Aby więc odróżnić kapitana dowodzącego żaglowcem od innych służących na nim kapitanów, tytułowano go komendantem. Zwyczaj ten, oficjalnie zapisywany w dokumentach okrętowych, przeszedł potem na kolejne żaglowce Dar Pomorza i Dar Młodzieży i jest kultywowany do dziś, przy czym nie stosuje się go na żadnych innych polskich statkach.

(1921-1923)
Tadeusz Ziółkowski
(1924-1927)
Mamert Stankiewicz
Zdjęcie późniejsze,
jako kapitan MS Piłsudski
(1928-1929)
Konstanty Matyjewicz-Maciejewicz
Zdjęcie późniejsze z 1935 r.

Funkcyjni[edytuj]

Słuchacze Szkoły Morskiej[edytuj]

Inni[edytuj]

Galeria[edytuj]

  • Cisza. Rejs przez równik 1923 r.

  • Część stałej załogi Lwowa".

  • Zmiana warty – Lwów, a w oddali Dar Pomorza

  • Lwów jako koszary załóg okrętów podwodnych (hulk mieszkalny). Obok ORP "Żbik".

  • Złomowanie w Gdyni na Oksywiu, maj 1938 r.

  • Fragment ekspozycji w Muzeum Wisły w Tczewie.

Następcy[edytuj]

Zobacz też[edytuj]

Bibliografia[edytuj]

  • Tadeusz Dębicki: Z dziennika marynarza – na pokładzie Lwowa z Gdańska do Rio de Janeiro i z powrotem
  • Karol Olgierd Borchardt: Kolebka nawigatorów, Oficyna Wydawnicza Miniatura, Gdynia 1997, ISBN 83-908175-0-0
  • Karol Olgierd Borchardt: Znaczy Kapitan, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1960, ISBN 83-215-5164-5

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=STS_Lwów&oldid=46792626”