Saül

Saül

Główna ulica wioski.
Państwo	Francja
Departament zamorski	Gujana Francuska
Powierzchnia	4 475 km²
Wysokość	Min. 60 – Max. 640 m n.p.m.
Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość	153 0,03 os./km²
Kod pocztowy	97314
Położenie na mapie Gujany Francuskiej Saül
3°37′22″N 53°12′34″W

Gmina Saul na mapie Gujany Francuskiej

Saül – wioska i gmina w Gujanie Francuskiej (departament zamorski Francji); 153 mieszkańców (2011).

Połączenia

Połączenia drogowe i kolejowe

Otoczony gęstym lasem równikowym, Saül nie posiada połączenia drogowego ani kolejowego z innymi miastami Gujany.

Połączenia lotnicze

Saül dysponuje wybudowanym w latach 1953–1954 lotniskiem. Transport lotniczy zapewnia połączenie wioski z resztą kraju. Trasę tą obsługuje linia lotnicza Air Guyane Express.

Terminal lotniczy przy pasie lotniskowym w Saül

Klimat

Klimat zwrotnikowy, charakteryzuje się stałą, wysoką temperaturą, dużą gęstością powietrza i gęstymi opadami.

Gospodarka

Przemysł wydobywczy

W czerwcu 2008 roku agencja REXMA złożyła wniosek o pozwolenie na wydobycie złota w rejonie miasta. Ostateczne wydanie pozwolenia przez francuski rząd nastąpiło w październiku 2012 roku. Decyzja ta spotkała się z krytyką miejscowych działaczy, organizacji i związków, upatrujących w niej zagrożenie dla chronionej w Gujanie Francuskiej strefie lasu równikowego. Sugeruje się także, że wydobycie doprowadziłoby do skażenia lokalnych źródeł wodnych i zniszczenia części Narodowego Parku Gujany Francuskiej.

Turystyka

Turystyka ekologiczna i naukowa jest główną gałęzią dochodu tej niewielkiej osady. W Saül znajduje się także Kościół św. Antoniego z Padwy, który od 1993 został wpisany w rejestr zabytków francuskich. Wokół miasteczka wytyczone są również trasy różnej długości i trudności przeznaczone do pieszych wędrówek. Znajduje się tam także hotel Les Eaux Claires.

Centrum miasta z kościołem św. Antoniego w tle

Elektryczność

Saül nie ma połączenia liniami wysokiego napięcia z resztą Gujany. Wytwarzana od końca lat osiemdziesiątych elektryczność dostarczana jest mieszkańcom osady za pośrednictwem paneli słonecznych.