Sabina Nowak
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Doktor habilitowana nauk biologicznych | |
| Specjalność: biologia konserwatorska, biologia środowiskowa | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
29 maja 2003 – biologia |
| Habilitacja |
29 czerwca 2018 – biologia |
| Działaczka ekologiczna, urzędniczka | |
| Organizacja |
Stowarzyszenie dla Natury „Wilk” |
| Stanowisko |
prezeska |
| Okres spraw. |
od 1996 |
Sabina Pierużek-Nowak (ur. 6 czerwca 1959)[1] – polska zoolożka, działaczka ekologiczna, specjalistka w zakresie ekologii i ochrony ssaków.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Sabina Pierużek-Nowak ukończyła w 1983 biologię na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na podstawie napisanej pod kierunkiem Andrzeja Sendka pracy Flora synantropijna linii kolejowej Katowice-Piotrowice. W 2003 doktoryzowała się z nauk biologicznych w Instytucie Ochrony Przyrody PAN w Krakowie za pracę Dynamika populacji, ekologia i problemy ochrony wilka Canis lupus w Beskidzie Śląskim i Żywieckim (promotorka: Bogumiła Jędrzejewska). Stopień doktor habilitowanej nauk biologicznych otrzymała w 2018 na macierzystym wydziale za badania pt. Dynamika i uwarunkowania środowiskowe procesu rekolonizacji lasów zachodniej Polski przez wilki (Canis lupus). Jej zainteresowania naukowe skupiają się na ekologii, behawiorze i genetyce wilka, problematyce ochrony dużych drapieżników, wpływie infrastruktury drogowej na łączność siedlisk przyrodniczych.
W 1983 rozpoczęła pracę zawodową w Głównym Instytucie Górnictwa. Rok później przeszła do Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach na stanowisko inspektorki w Wydziale Ochrony Środowiska i w zespole Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody. W 1986 była p.o. Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody. Od 1986 do 1991 przebywała na urlopie wychowawczym. Wykładowczyni Zakładu Ekologii Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego[2].
W latach 90., w ramach Stowarzyszenia „Pracownia na rzecz Wszystkich Istot”, z powodzeniem koordynowała ogólnopolską kampanię na rzecz ochrony wilków i rysi oraz na rzecz objęcia całej polskiej części Puszczy Białowieskiej ochroną parku narodowego. W 1996 zainicjowała powstanie Stowarzyszenia dla Natury „Wilk”, którego pozostaje prezeską. Ze stowarzyszeniem jest związana zawodowo. Działa także w organizacjach międzynarodowych: Ashoka, Large Carnivore Initiative for Europe IUCN, Infra Eco Network Europe (IENE), Polsko-Niemieckiej Grupie Roboczej ds. Wilka przy Polsko-Niemieckiej Radzie Ochrony Środowiska, Radzie Naukowej Drawieńskiego Parku Narodowego oraz Radzie Programowej kierunku „Biologia” na macierzystym wydziale. W latach 2009–2016 wchodziła w skład Państwowej Rady Ochrony Przyrody, gdzie od 2014 przewodniczyła Komisji ds. Zwierząt.
Jest autorką kilkudziesięciu artykułów naukowych, kilku książek oraz publikacji popularnonaukowych o ssakach drapieżnych. Za swoją działalność na rzecz ochrony przyrody została wyróżniona m.in. nagrodą miesięcznika National Geographic Polska – Traveler 2009 (2010) oraz nagrodą specjalną Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach (2011).
Była współprowadzącą, wraz z Robertem Mysłajkiem, telewizyjnego programu przyrodniczego Las Story emitowanego w kanałach Telewizji Polskiej[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krajowy Rejestr Sądowy Stowarzyszenia dla Natury „Wilk” (nr KRS: 0000118275).
- ↑ Zakład Ekologii [online], Uniwersytet Warszawski | Wydział Biologii [dostęp 2022-12-31].
- ↑ Las Story | Serial | 2014. [dostęp 2022-12-30].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dr hab. Sabina Pierużek-Nowak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-11-16].[martwy link]
- O nas – dr hab. Sabina Pierużek-Nowak [online], www.polskiwilk.org.pl [dostęp 2020-08-17].
- Autoreferat Dynamika i uwarunkowania środowiskowe procesu rekolonizacji lasów zachodniej Polski przez wilki (Canis lupus).