Sabine Laruelle
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przewodniczący Senatu | |
| Okres |
od 2019 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister rolnictwa Belgii | |
| Okres |
od 2003 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Sabine Laruelle (ur. 2 czerwca 1965 w Huy) – belgijska i walońska polityk oraz inżynier rolnictwa, od 2003 do 2014 minister rolnictwa w kolejnych rządach, parlamentarzystka, od 2019 do 2020 przewodnicząca Senatu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła inżynierskie studia rolnicze na uniwersytecie rolniczym w Gembloux – FSAGx (Faculté Universitaire des Sciences Agronomiques de Gembloux). Uzyskała także dyplom z zakresu administracji na Uniwersytecie w Liège.
Była naukowcem w fundacji Uniwersytetu Luksemburskiego i doradcą w fundacji nazwanej na cześć króla Baldwina. Pełniła kierownicze stanowiska w organizacjach rolniczych jako dyrektor generalny belgijskiej Alliance Agricole Belge (od listopada 1999 do grudnia 2000) i walońskiej Fédération Wallonne de l'Agriculture (od stycznia 2001 do maja 2003).
Zaangażowana w działalność Partii Reformatorsko-Liberalnej i współtworzonego przez nią Ruchu Reformatorskiego. W latach 90. pełniła funkcję doradcy regionalnego ministra rolnictwa. W 2003, 2007 i 2010 była wybierana w skład Izby Reprezentantów.
W lipcu 2003 Guy Verhofstadt powierzył jej stanowisko ministra ds. małej i średniej przedsiębiorczości w tym samozatrudnienia (PME) oraz rolnictwa. Od lipca 2007 odpowiadała dodatkowo za współpracę na rzecz rozwoju. W grudniu 2007 w gabinecie przejściowym tego samego premiera została ministrem gospodarki i rolnictwa. Od marca 2008 ponownie sprawowała urząd ministra ds. PME oraz rolnictwa, pełniąc też funkcję ministra nauki. W grudniu 2011 została natomiast ministrem ds. samozatrudnienia i polityki rolnej w rządzie, na czele którego stanął Elio Di Rupo[1]. Zakończyła urzędowanie w październiku 2014.
W 2019 wybrana do Parlamentu Walońskiego[2], a następnie powołana w skład Senatu[3]. W lipcu tegoż roku objęła funkcję przewodniczącej izby wyższej belgijskiego parlamentu[4], która kierowała do października 2020.
Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Leopolda.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ La composition officielle du gouvernement Di Rupo Ier. lalibre.be, 5 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-06]. (fr.).
- ↑ Résultat Parlement wallon 26 mai 2019. resultatselection.belgium.be. [dostęp 2023-12-01]. (fr.).
- ↑ Elections 2019: le MR a désigné ses sénateurs des entités fédérées. lesoir.be, 14 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-30]. (fr.).
- ↑ Sabine Laruelle, nouvelle Présidente du Sénat. mrsenat.be, 18 lipca 2019. [dostęp 2019-09-17]. (fr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2012-02-09]. (fr.).