Sakramentarz Drogona
Sakramentarz Drogona – bogato iluminowany karoliński rękopis sakramentarza, pochodzący z IX wieku. Znajduje się w zbiorach Francuskiej Biblioteki Narodowej w Paryżu (sygnatura MS lat. 9428)[1].
Spisana po łacinie księga liczy 130 stron i ma wymiary 265×210 mm[2]. Manuskrypt charakteryzuje się ozdobnymi inicjałami, z których wiele zawiera sceny figuralne[1]. Obecna oprawa księgi, w formie drewnianych desek obłożonych zielonym aksamitem, pochodzi z XVI wieku[2]. Osadzono w niej pochodzące z oryginalnej oprawy dziewięć plakietek wykonanych z kości słoniowej, na których wyrzeźbiono reliefy przedstawiające różne ceremonie liturgiczne[1].
Rękopis został wykonany dla Drogona, nieślubnego syna Karola Wielkiego, arcybiskupa Metzu w latach 844-855[1]. Przechowywany przez stulecia w skarbcu tamtejszej katedry, został zagrabiony podczas rewolucji francuskiej. Od 1802 roku stanowi część zbiorów Francuskiej Biblioteki Narodowej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d The Grove Encyclopedia of Medieval Art and Architecture. edited by Colum Hourihane. T. 2. Oxford: Oxford University Press, 2012, s. 344-345. ISBN 978-0-19-539536-5.
- ↑ a b c Sacramentaire de l'église de Metz.. archivesetmanuscrits.bnf.fr. [dostęp 2014-08-20]. (fr.).