Sally Waterman Phelps
Sally Waterman Phelps (ur. 24 lipca 1797 we Franklin, zm. 2 stycznia 1874 w Salt Lake City)[1][2] – żona Williama Winesa Phelpsa, jedna z postaci wczesnej historii ruchu świętych w dniach ostatnich (mormonów).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w miejscowości Franklin[1] w stanie Nowy Jork[2] jako córka Davida Bassetta Watermana i Jerushy Case[2]. 28 kwietnia 1815 w Smyrnie poślubiła Williama Winesa Phelpsa[2]. W kolejnych latach często zmieniała miejsce zamieszkania[2], wreszcie w czerwcu 1831 na krótko osiadła w Kirtland w stanie Ohio[2]. W tym też mieście zetknęła się z niedawno zorganizowanym Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich i ostatecznie została członkiem tej wspólnoty religijnej. Ochrzczona została 16 czerwca 1831[2].
Podążając w ślad za migrującymi współwyznawcami, pomieszkiwała kolejno w Independence w hrabstwie Jackson (od sierpnia 1831)[2] oraz hrabstwie Clay w Missouri (od 1833)[2], następnie w Dayton w hrabstwie Montgomery w Ohio (od 1840)[2]. Wreszcie w 1841 dotarła do Nauvoo w Illinois[2]. W owym czasie było to centrum organizacyjne mormonizmu. W 1843 otrzymała tam działkę. Dołączyła do kolejnej fali mormońskiej migracji i w 1846 dotarła do Winter Quarters w dzisiejszej Nebrasce[2]. Brała również udział w masowej migracji członków Kościoła na terytorium dzisiejszego Utah. Do doliny Wielkiego Jeziora Słonego dotarła w 1849[2]. Zmarła w Salt Lake City[2][1].
Połączona wieczyście ze swoim mężem w obrzędzie pieczętowania, podczas jednej z pierwszych w historii Kościoła ceremonii tego typu, która odbyła się 2 lutego 1844. Włączona w skład Namaszczonego Kworum, utworzonego przez Josepha Smitha, twórcę ruchu świętych w dniach ostatnich oraz prezydenta Kościoła[3][4]. Jako jedna z siedemnastu kobiet otrzymała drugie namaszczenie za życia Smitha[5], w obrzędzie zarezerwowanym wówczas dla mormońskich przywódców oraz niektórych z ich małżonek (2 lutego 1844)[6]. Jako jedna z pierwszych kobiet w Nauvoo wzięła również udział w ceremonii obdarowania (23 grudnia 1843)[7].
Utrwalona w mormońskiej kulturze już we wczesnych latach istnienia tej wspólnoty religijnej. Jej namalowany pędzlem nieznanego artysty portret z około 1837 prawdopodobnie znalazł się w mormońskiej świątyni w Kirtland. Jego reprodukcję, pędzla Jany T. (Myrberg) Isaac, można zobaczyć w należącym do Społeczności Chrystusa Kirtland Temple Visitor Center[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c The First Fifty Years of Relief Society: Sarah (Sally) Waterman Phelps. [w:] People [on-line]. churchhistorianspress.org. [dostęp 2021-04-17]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n The Joseph Smith Papers: Phelps, Sally Waterman. [w:] People [on-line]. josephsmithpapers.org. [dostęp 2021-04-15]. (ang.).
- ↑ Anderson 2003 ↓, s. 154.
- ↑ Bergera 2002 ↓, s. 55.
- ↑ Anderson 2003 ↓, s. 152.
- ↑ Buerger 1983 ↓, s. 22.
- ↑ Buerger 1983 ↓, s. 23.
- ↑ Community of Christ Historic Sites Foundation: Kirtland Prepares for Unveiling of Portraits. historicsitesfoundation.org, 2019-08-20. [dostęp 2021-04-17]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gary James Bergera. The Earliest Eternal Sealings for Civilly Married Couples Living and Dead. „Dialogue: A Journal of Mormon Thought”. 35 (3), s. 41–66, 2002. Dialogue Foundation. ISSN 1554-9399.
- David John Buerger. The Fulness of the Priesthood":The Second Anointing in Latter-day Saint Theology and Practice. „Dialogue: A Journal of Mormon Thought”. 16 (1), s. 10–44, 1983. Dialogue Foundation. ISSN 1554-9399.
- Devery S. Anderson. The Anointed Quorum in Nauvoo, 1842-45. „Journal of Mormon History”. 29 (2), s. 137-157, 2003. ISSN 0194-7342.