Salvatore Cuffaro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Salvatore Cuffaro
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1958
Raffadali

Prezydent Sycylii
Okres

od 17 lipca 2001
do 26 stycznia 2008

Przynależność polityczna

UDC

Poprzednik

Vincenzo Leanza

Następca

Raffaele Lombardo

Multimedia w Wikimedia Commons

Salvatore „Totò” Cuffaro (ur. 21 lutego 1958 w Raffadali) – włoski polityk i lekarz. Wieloletni parlamentarzysta Sycylijskiego Zgromadzenia Regionalnego, minister rolnictwa i leśnictwa w rządzie sycylijskim, prezydent Sycylii w latach 2001–2008, senator XV i XVI kadencji.

Oskarżany o kontakty z mafią i skazywany w procesach karnych w kolejnych instancjach. Przez dziennikarzy określany mianem „Vasa Vasa” (dosłownie „Buzi Buzi”) w związku z propagowanym przez niego zwyczajem całowania w policzki na powitanie[1], którym – jak sam stwierdził – miał obdarzyć jedną czwartą mieszkańców Sycylii[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność do 2001[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w szkole salezjańskiej w Palermo, następnie studiował medycynę i chirurgię na Uniwersytecie w Palermo. Specjalizował się w zakresie radiologii. Był członkiem rady Wydziału Lekarskiego i rady dyrektorów macierzystej uczelni. Założył sycylijskie centrum im. Luigiego Sturzo. Zaangażował się w działalność Chrześcijańskiej Demokracji, pełnił funkcję przewodniczącego regionu organizacji młodzieżowej tej partii i członka władz wykonawczych sycylijskich struktur chadecji.

Od 1980 do 1985 zasiadał w radzie miasta Raffadali, następnie był radnym miejskim w Palermo. W 1991, 1996, 2001 i 2006 uzyskiwał mandat posła do Sycylijskiego Zgromadzenia Regionalnego XI, XII, XIII i XIV kadencji. Od 1996 sprawował urząd ministra rolnictwa i leśnictwa w rządzie regionalnym[3]. Po rozwiązaniu chadecji należał do Zjednoczonych Chrześcijańskich Demokratów, z którymi w 2002 przystąpił do Unii Chrześcijańskich Demokratów i Centrum[3]. W 2000 był świadkiem na ślubie Francesca Campanelliego, znanego z przygotowania fałszywych dokumentów lekarskich dla Bernarda Provenzano, szefa mafii sycylijskiej[4].

Prezydent Sycylii (2001–2008)[edytuj | edytuj kod]

W 2001 został kandydatem centroprawicowego bloku Dom Wolności na urząd prezydenta Sycylii. W głosowaniu uzyskał ponad 59% głosów, pokonując m.in. Leolucę Orlando[5]. W 2003, po aresztowaniu Domenica Miceliego, działacza UDC, pojawiły się pierwsze publiczne zarzuty o bliskich związkach Salvatore Cuffaro z mafią[6]. W wyborach parlamentarnych w 2006 został wybrany do Senatu XV kadencji, rezygnując z mandatu po kilku miesiącach[7] w związku z ponownym zwycięstwem w wyborach na urząd prezydenta Sycylii. Ubiegający się o reelekcję (ponownie z ramienia Domu Wolności) Salvatore Cuffaro pokonał wówczas kandydatkę centrolewicy Ritę Borsellino, siostrę Paola Borsellino, sędziego zamordowanego w 1992 przez członków mafii[2].

„Prezydenckie cannoli” – zostały tak nazwane po reakcji Salvatore Cuffaro na orzeczenie sądu pierwszej instancji

15 października 2007 prokurator przedstawił mu zarzuty podejmowania działań sprzyjających mafii, żądając orzeczenia kary ośmiu lat pozbawienia wolności[8]. 18 stycznia 2008 sąd w pierwszej instancji uznał go za winnego uprzedzenia dwóch przywódców Cosa nostry o prowadzonym dochodzeniu oraz poinformowania o zainstalowaniu podsłuchu w mieszkaniu jednego z członków mafii. Orzeczono wówczas wobec niego karę pięciu lat pozbawienia wolności z jednoczesnym zakazem pełnienia funkcji publicznych. Sąd przyjął jednak, że czyny te nie stanowiły działań sprzyjających mafii, lecz były niedochowaniem odpowiedniej ostrożności[9][10]. W reakcji na ten wyrok Salvatore Cuffaro urządził przyjęcie[9], serwując tacę pełną cannoli[11]. 24 stycznia 2008 parlament Sycylii odrzucił wniosek lewicy o wotum nieufności[12]. Dwa dni później powszechnie krytykowany za swoją reakcję na wyrok sądu pierwszej instancji Salvatore Cuffaro ogłosił jednak dymisję z zajmowanego stanowisko prezydenta regionu[13].

Działalność od 2008[edytuj | edytuj kod]

Mimo rezygnacji i toczącego się postępowania apelacyjnego nie wycofał się z działalności publicznej. W przedterminowych wyborach krajowych w 2008 wystartował z powodzeniem z ramienia Unia na rzecz Centrum do Senatu XVI kadencji[14].

23 stycznia 2010 Sąd Apelacyjny w Palermo potwierdził zasadność przypisanych mu zarzutów karnych, uznając dodatkowo, iż stanowiły one działania na korzyść mafii. W konsekwencji orzeczona kara pozbawienia wolności została podwyższona do siedmiu lat[9][15]. Salvatore Cuffaro zapowiedział złożenie wniosku kasacyjnego, odmówił złożenia mandatu senackiego[9], zrezygnował z funkcji partyjnych. Jesienią tego samego roku wsparł nowe ugrupowanie pod nazwą I Popolari di Italia Domani[16]. W 2011 rozpoczął odbywanie kary pozbawienia wolności[17], tracąc mandat senatorski. Zwolnienie uzyskał po niespełna pięciu latach w grudniu 2015[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Gianni Barbacetto, Alessio Gervasi: Totò, Peppino e la Malapolitica. societacivile.it, 30 kwietnia 2004. [dostęp 2010-11-09]. (wł.).
  2. ↑ a b Peter Popham: Sicily elects governor linked with Mafia. independent.co.uk, 30 maja 2006. [dostęp 2010-11-09]. (ang.).
  3. ↑ a b Profil na stronie Sycylijskiego Zgromadzenia Regionalnego. [dostęp 2010-11-09]. (wł.).
  4. ↑ John Hooper: Italian justice minister linked to mafia inquiry. guardian.co.uk, 18 maja 2006. [dostęp 2010-11-09]. (ang.).
  5. ↑ June 2001. rulers.org. [dostęp 2010-11-09]. (ang.).
  6. ↑ Informazione di garanzia a Cuffaro indagato per mafia. la Repubblica.it, 26 czerwca 2003. [dostęp 2010-11-09]. (wł.).
  7. ↑ Salvatore Cuffaro na stronie Senatu XV kadencji. [dostęp 2010-11-09]. (wł.).
  8. ↑ Eight Years Requested For Cuffaro At Mafia Trial. corriere.it, 16 października 2007. [dostęp 2010-11-09]. (ang.).
  9. ↑ a b c d Polityk skazany za związki z mafią. polskieradio.pl, 23 stycznia 2010. [dostęp 2010-11-09].
  10. ↑ Mafia, Cuffaro condannato a 5 anni „Riconosciuto che non sono colluso”. la Repubblica.it, 18 stycznia 2008. [dostęp 2010-11-09]. (wł.).
  11. ↑ Cuffaro: «I cannoli? Strumentalizzati». corriere.it, 20 stycznia 2008. [dostęp 2010-11-09]. (wł.).
  12. ↑ Ars, respinta la sfiducia a Cuffaro. lasiciliaweb.it, 24 stycznia 2008. [dostęp 2010-11-09]. (wł.).
  13. ↑ Sicily's governor resigns after conviction in Mafia case. deseretnews.com, 26 stycznia 2008. [dostęp 2010-11-09]. (ang.).
  14. ↑ Salvatore Cuffaro na stronie Senatu XVI kadencji. [dostęp 2010-11-09]. (wł.).
  15. ↑ Processo Talpe alla Dda, 7 anni a Cuffaro riconosciuto il favoreggiamento alla mafia. la Repubblica.it, 23 stycznia 2010. [dostęp 2010-11-09]. (wł.).
  16. ↑ Ars, i cuffariani lasciano l'Udc nasce un nuovo gruppo, si chiama Pid. la Repubblica.it, 28 września 2010. [dostęp 2010-11-09]. (wł.).
  17. ↑ Sicily senator Salvatore Cuffaro jailed in mafia case. bbc.co.uk, 23 stycznia 2011. [dostęp 2011-02-16]. (ang.).
  18. ↑ Roma, Cuffaro esce dal carcere dopo 5 anni: «Bello respirare la libertà». ilmessaggero.it, 13 grudnia 2015. [dostęp 2016-10-05]. (wł.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Salvatore_Cuffaro&oldid=69089955”