Salvatore Pennacchio
| Arcybiskup tytularny Montemarano | |||
.jpg) Salvatore Pennacchio (2018) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 września 1952 | ||
| Rektor Papieskiej Akademii Kościelnej | |||
| Okres sprawowania |
nominat | ||
| Nuncjusz apostolski w Polsce | |||
| Okres sprawowania |
2016–2023 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
18 września 1976 | ||
| Nominacja biskupia |
28 listopada 1998 | ||
| Sakra biskupia |
6 stycznia 1999 | ||
| Data konsekracji |
6 stycznia 1999 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Watykan | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Salvatore Pennacchio (ur. 7 września 1952 w Marano di Napoli) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor filozofii, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Rwandzie w latach 1998–2003, nuncjusz apostolski w Singapurze – jednocześnie nuncjusz apostolski w Tajlandii; akredytowany w Kambodży oraz delegat apostolski w Birmie, Laosie, Brunei i Malezji w latach 2003–2010, nuncjusz apostolski w Indiach; akredytowany również w Nepalu w latach 2010–2016, nuncjusz apostolski i dziekan korpusu dyplomatycznego w Polsce w latach 2016–2023, rektor Papieskiej Akademii Kościelnej (nominat).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
18 września 1976 otrzymał święcenia kapłańskie i został inkardynowany do diecezji Aversa. W 1976 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.
28 listopada 1998 został mianowany przez Jana Pawła II nuncjuszem apostolskim w Rwandzie oraz arcybiskupem tytularnym Montemarano. 6 stycznia 1999 papież Jan Paweł II udzielił mu sakry biskupiej.
20 września 2003 został nuncjuszem w Tajlandii, Singapurze, Kambodży, Laosie, Birmie, Malezji i Brunei.
8 maja 2010 został przeniesiony do nuncjatury w Indiach będąc równocześnie akredytowanym w Nepalu.
6 sierpnia 2016 papież Franciszek mianował go nuncjuszem apostolskim w Polsce[1]. Misję dyplomatyczną w Polsce rozpoczął 3 listopada 2016[2][3].
25 stycznia 2023 papież Franciszek przeniósł go na urząd rektora Papieskiej Akademii Kościelnej[4][5]. 15 marca 2023 przestał być nuncjuszem Stolicy Apostolskiej w Polsce[6][7].
Udzielił sakry 31 biskupom w tym m.in. biskupowi pomocniczemu zielonogórsko-gorzowskiemu Adrianowi Putowi (2022) i biskupowi diecezjalnemu gliwickiemu Sławomirowi Oderowi (2023). Był także współkonsekratorem w trakcie święceń 40 biskupów[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nomina del Nunzio Apostolico in Polonia. press.vatican.va. [dostęp 2016-08-06].
- ↑ Abp Pennacchio złożył listy uwierzytelniające. idziemy.pl. [dostęp 2016-11-03].
- ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Listy uwierzytelniające / Listy uwierzytelniające od nowych ambasadorów, www.prezydent.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
- ↑ Nomina del Presidente della Pontificia Accademia Ecclesiastica. press.vatican.va, 2023-01-25. [dostęp 2023-01-25]. (wł.).
- ↑ Komunikat Nuncjatury Apostolskiej w Polsce. episkopat.pl, 2023-01-25. [dostęp 2023-01-25].
- ↑ Katalog nuncjuszy apostolskich w Polsce. nuncjatura.pl. [dostęp 2023-03-15].
- ↑ Nuncjatura: koniec misji abp. Salvatore Pennacchio. nuncjatura.pl, 2023-03-15. [dostęp 2023-03-15].
- ↑ Salvatore Pennacchio w bazie catholic-hierarchy.org. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2022-08-13]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna Salvatore Pennacchio na stronie nuncjatury w polsce [dostęp 2020-08-06]
- Salvatore Pennacchio w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2020-07-18]