Samborzec

Artykuł |
50°38′58″N 21°39′25″E |
---|---|
- błąd |
39 m |
WD |
50°37'59.9"N, 21°39'0.0"E |
- błąd |
14 m |
Odległość |
1963 m |
wieś | |
![]() Kościół pw. Trójcy Świętej w Samborcu | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
15 |
Kod pocztowy |
27-650[3] |
Tablice rejestracyjne |
TSA |
SIMC |
0807040[4] |
Położenie na mapie gminy Samborzec ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego ![]() | |
![]() |
Samborzec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, siedziba gminy Samborzec[4][5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Historycznie położony jest w Małopolsce, w ziemi sandomierskiej.
Przez wieś przebiega droga krajowa nr 79 z Krakowa do Sandomierza.
We wsi znajduje się jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej, której prezesem jest Wiesław Jarosz. Wchodzi ona w skład krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego (KSRG)[6].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o Samborcu umieścił w swoich dziełach Jan Długosz. Wspomina on o założeniu wsi przez rycerza o nazwisku Sambor. W XIII wieku został wybudowany kościół murowany pod wezwaniem św. Trójcy – wg podania – na miejscu dawnej świątyni pogańskiej. Obecny kościół w Samborcu pochodzi z 1691 roku. Jeszcze w okresie międzywojennym na obszarze obecnego Samborca znajdowały się 3 miejscowości: Samborzec - folwark, Samborzec - wieś i Samborzec Poduchowny - wieś. Z okresu okupacji hitlerowskiej pozostały tutaj bolesne ślady w postaci miejsca rozstrzelania dziesięciu Polaków, przywiezionych przez gestapowców z Ostrowca Świętokrzyskiego, więzionych tam jako zakładników w 1943 roku. Miejscem tej pamięci narodowej jest płyta przed gmachem szkolnym w Samborcu.
Urodzili się tutaj bł. ks. Antoni Rewera oraz bł. ks. kmdr ppor. Władysław Miegoń beatyfikowani w gronie 108 męczenników.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Kościół parafialny pw. Świętej Trójcy z XIII w., odbudowany pod koniec XVII w., przebudowany w XVIII w., wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.714 z 20.01.1957 i z 20.01.1966)[7].
- Cmentarz parafialny, (nr rej.: A.715 z 13.06.1988)[7].
Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne[edytuj | edytuj kod]
W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Samborca zawarty w tabeli 1.
Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[8] Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miastaNazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektuI. Gromada SAMBORZEC
- Samborzec
- Łąka
- Samborzec Poduchowny
- Byczysko – łąka
- Leszcza – pole, łąka
- Łąka – pole, łąka
- Plebańskie – pole
- Szewska Łąka – łąka
- Świerkowe – łąka
- Świńska Góra – pole, wzniesienie
- Za Wałem – łąka
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Samborzec w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2022-02-20] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1132 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ OSP Samborzec KSRG. samborzec.pl. [dostęp 2016-01-20].
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 15 lutego 2023, s. 54 [dostęp 2016-01-20] .
- ↑ Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 32. Powiat sandomierski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 49.