Piotr Szczęsny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Piotr Szczęsny
Data urodzenia 1963
Data i miejsce śmierci 29 października 2017
Warszawa
Zawód chemik, szkoleniowiec
Alma Mater Uniwersytet Jagielloński
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Miejsce samopodpalenia (2017)
Upamiętnienie Piotra Szczęsnego (2017)
Tablica na placu Defilad

Piotr Szczęsny (ur. 1963, zm. 29 października 2017 w Warszawie) – polski chemik i szkoleniowiec, który dokonał aktu demonstracyjnego samopodpalenia się w proteście przeciwko polityce Prawa i Sprawiedliwości oraz dyskryminacji (rasizmowi, homofobii i innym jej formom) w Polskim życiu społecznym.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzina pochodziła z Krakowa, ale on sam z Białegostoku[1]. Urodził się w 1963[2][3]. Jako licealista założył opozycyjne stowarzyszenie uczniowskie[1]. W latach osiemdziesiątych był członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów[4], działał w Solidarności[5][6].

Ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po studiach został asystentem na Wydziale Chemii UJ[7], rozpoczął także studia doktoranckie[4]. Po 1989 odszedł z uczelni i był współzałożycielem wydawnictwa publikującego książki z dziedziny chemii[1]. Następnie pracował jako specjalista IT i DTP w międzynarodowym projekcie, a od 1994 zajmował się szkoleniami zwłaszcza w sektorze pozarządowym[1]. Pracował też jako tłumacz języka angielskiego i dyrektor odpowiedzialny za dział IT i finansów, przez dziesięć lat był prezesem zarządu spółki z branży edukacyjnej. Ukończył studia podyplomowe na Uniwersytecie Warszawskim i Wyższej Szkole Europejskiej w Krakowie oraz kursy i szkolenia związane z doradztwem zawodowym. Pracował jako trener, doradca i konsultant biznesu i organizacji pozarządowych[7]. Był autorem publikacji na temat zarządzania relacjami z klientem, budowania zespołu czy motywowania[8]. W 2016 zamknął swoją firmę[1].

Był członkiem stowarzyszenia Mensa Polska[9] oraz dwóch stowarzyszeń branżowych[7].

Samopodpalenie[edytuj | edytuj kod]

19 października 2017 pojawił się na warszawskim placu Defilad, puścił z głośnika piosenkę Kocham wolność zespołu Chłopcy z Placu Broni, rozsypał wokół siebie ulotki ze swoim manifestem, przez megafon informował, że protestuje przeciwko łamaniu przez rząd wolności obywatelskich. Następnie oblał się substancją łatwopalną i podpalił się krzycząc, „Protestuję!”. Został ugaszony przez przechodniów i zabrany do szpitala[2][6]. Początkowo w mediach był określany jako Piotr S. lub Szary Człowiek[6].

Manifest[edytuj | edytuj kod]

Prace nad swoim manifestem rozpoczął w marcu 2017[1][10]. Krytycznie odniósł się w nim do rządów Prawa i Sprawiedliwości, protestował przeciwko ograniczaniu wolności obywatelskich, łamaniu konstytucji i zasad demokracji, niszczeniu przyrody, a także dyskryminacji mniejszości, marginalizacji roli Polski na arenie międzynarodowej oraz używaniu w debacie publicznej języka nienawiści[11][12]. Zostawił również „list do mediów”, który po samopodpaleniu jego rodzina przekazała redaktorom portalu oko.press[10].

Śmierć i pogrzeb[edytuj | edytuj kod]

Pogrzeb Piotra Szczęsnego na cmentarzu salwatorskim w Krakowie

W wyniku samopodpalenia znalazł się w stanie krytycznym w szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie. Miał poparzone 60% powierzchni ciała. Zmarł po południu 29 października[2][6][12], nie odzyskawszy przytomności[1].

Został pochowany 14 listopada na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie, mszę świętą koncelebrowali bp Tadeusz Pieronek i ks. Adam Boniecki, a ks. Wojciech Lemański odczytał fragment Ewangelii. W pogrzebie wzięło udział kilka tysięcy osób[13].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Miał brata Artura[10]. Od studiów mieszkał w Krakowie, następnie w Niepołomicach[2][4]. W 1985 ożenił się z koleżanką ze studiów Ewą, z domu Nergusz[1], mieli dwoje dzieci: Krzysztofa i Zofię[6] (ur. 1989)[9]. Od ok. 2009 chorował na depresję, jednak w swoich listach prosił, aby nie łączyć jego czynu z tą chorobą[1][2].

Oddźwięk i upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Czyn Piotra Szczęsnego i jego manifest były szeroko komentowane w mediach polskich i międzynarodowych przez polityków, dziennikarzy, duchownych i inne osoby życia publicznego[14][15][16][17][18][19][20][21].

19 października wieczorem odbyła się na placu Defilad spontaniczna manifestacja, na której odczytano list Piotra Szczęsnego[11]. Wkrótce po samopodpaleniu, w różnych miejscach Warszawy (m.in. na placu Defilad, przed siedzibą PiS na ul. Nowogrodzkiej oraz przed domem Jarosława Kaczyńskiego) pojawiały się na murach i chodnikach cytaty z listu Piotra Szczęsnego bądź napisy 19 X 2017. Pamiętamy[2]. 2 listopada, w Zaduszki, na placu Defilad odbyło się spotkanie upamiętniające Piotra Szczęsnego, na które zapraszali m.in. Maja Komorowska, prof. Maria Janion oraz ks. Wojciech Lemański, zaś fragmenty jego listu odczytał Bartłomiej Topa[15][22]. W tym samym dniu pamięć zmarłego uczczono we Wrocławiu[23]. Marsze milczenia przeszły ulicami Warszawy i Torunia [5][24][25].

8 listopada, na wniosek Marka Sowy, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej VIII kadencji uczcił pamięć Piotra Szczęsnego minutą ciszy[26]. 15 listopada, decyzją władz samorządowych Warszawy, na placu Defilad została zamontowana tablica z napisem „ja zwykły szary człowiek. 19 X 2017”[27]. Tego samego dnia Janusz Lewandowski przywołał słowa Szczęsnego podczas debaty w Parlamencie Europejskim na temat praworządności w Polsce[28].

Dawny działacz opozycji Wiesław Zabłocki przekazał rodzinie Piotra Szczęsnego swój Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[3]. Od października 2017 list Piotra Szczęsnego był codziennie odczytywany podczas protestów na rynku w Cieszynie[29], a na jego grobie i w miejscu, gdzie się podpalił, cały czas pojawiają się znicze[1]. 29 czerwca 2018, w dniu imienin Piotra, przy studzience Badylaka w Krakowie odbyła się uroczystość go upamiętniająca[30].

Rodzina zmarłego planowała założenie fundacji, która będzie uczyła czym jest społeczeństwo obywatelskie[1].

19 października 2018 o godz. 16:30 na Placu Defilad zebrali się ludzie, by uczcić pamięć Piotra Szczęsnego, wśród nich Agnieszka Holland, Krystyna Janda, Rafał Trzaskowski, Adam Michnik, ks. Wojciech Lemański i Hanna Gronkiewicz-Waltz. Odśpiewano kilka utworów Jacka Kaczmarskiego[31].

Upamiętnienie w kulturze[edytuj | edytuj kod]

Już 20 października poeta Jarosław Mikołajewski opublikował w „Gazecie Wyborczej” wiersz Do człowieka, który podpalił się pod Pałacem Kultury w czwartek 19 października 2017[32]. Piotr Bukartyk poświęcił Szczęsnemu utwór W środku miasta[33][34]. W listopadzie bard Jacek Kleyff nagrał piosenkę Piotr S.[35]. Oparty o rumuńską melodię ludową utwór został opublikowany w serwisie YouTube[36].

W lutym 2018 na scenie monachijskiego teatru Münchner Kammerspiele zaprezentowany został spektakl „1968. Okupacja Kammerspiele”, stworzony przez reżyserów z wielu krajów, w projekt zaangażowana była noblistka Elfriede Jelinek. Polska część przedstawienia wyreżyserowana przez Wojtka Klemma oparta jest o przesłanie Piotra Szczęsnego. W postać Szczęsnego wcielał się Stefan Merki[37], szwajcarski aktor teatralny i filmowy[38].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Aleksander Gurgul, Małgorzata Skowrońska: Ja, Ewa, żona szarego człowieka. wysokieobcasy.pl, 2018-09-27. [dostęp 2018-09-28].
  2. ↑ a b c d e f Jakub Chełmiński: Nie żyje Piotr S., który podpalił się pod Pałacem Kultury. Gazeta Wyborcza, 2017-09-29. [dostęp 2018-09-28].
  3. ↑ a b pf: Były opozycjonista oddaje rodzinie Piotra Szczęsnego Order Odrodzenia Polski. Gazeta Wyborcza, 2017-11-29. [dostęp 2018-09-28].
  4. ↑ a b c Podpalił się w centrum Warszawy, mówią jego bliscy. „To, co zrobił, przemyślał”. TVN, 2017-11-07. [dostęp 2018-09-28].
  5. ↑ a b Marsz milczenia upamiętnił Piotra Szczęsnego. TVN Warszawa, 2018-11-06. [dostęp 2018-09-28].
  6. ↑ a b c d e Piotr Pacewicz: Piotr S., Szary Człowiek nie żyje. Cześć jego pamięci!. oko.press, 2017-10-29. [dostęp 2018-09-28].
  7. ↑ a b c Piotr Szczęsny. bergway.pl. [dostęp 2018-09-28].
  8. ↑ Znajomi ujawnili kim był mężczyzna, który podpalił się pod Pałacem Kultury. To trener biznesu z wieloletnim doświadczeniem. Najwyższy Czas!, 2017-11-03. [dostęp 2018-09-28].
  9. ↑ a b Anna Wacławik-Orpik: Samospalenie w Warszawie. Żona Piotra S.: Byliśmy szczęśliwą rodziną. Już nigdy nie będzie tak samo. Gazeta Wyborcza, 2017-10-28. [dostęp 2018-09-28].
  10. ↑ a b c Piotr Pacewicz: Pracę nad swym wezwaniem do obrony polskiej wolności Piotr S. zaczął pół roku przed samospaleniem. oko.press. [dostęp 2018-09-28].
  11. ↑ a b Agata Szczęśniak, Adam Leszczyński: Mężczyzna podpalił się przy dźwiękach piosenki „Wolności oddać nie umiem”. Relacja radnej Pauliny Piechny-Więckiewicz. oko.press, 2017-10-19. [dostęp 2018-09-28].
  12. ↑ a b Zmarł mężczyzna, który podpalił się w Warszawie. Uwaga!, TVN, 2017-10-29. [dostęp 2018-09-28].
  13. ↑ Bartłomiej Kuraś: Pogrzeb Piotra Szczęsnego w Krakowie. „Upomniał się o sprawy ważne dla nas wszystkich”. Gazeta Wyborcza, 2017--11-14. [dostęp 2018-09-28].
  14. ↑ Mariusz Błaszczak: Policja zwróci większą uwagę na centra handlowe. Będzie więcej patroli. RMF FM, 2017-10-21. [dostęp 2018-09-28].
  15. ↑ a b Spotkajmy się w Zaduszki, by upamiętnić Piotra Szczęsnego. Polityka, 2017-10-30. [dostęp 2018-09-28].
  16. ↑ Gerhard Gnauck: „Ich liebe die Freiheit, deshalb habe ich mich verbrannt“ (niem.). Die Welt, 2017-10-30. [dostęp 2018-09-28].
  17. ↑ Olaf Bock: Selbstverbrennung als Protest? (niem.). Tagesschau, ARD, 2017-10-20. [dostęp 2018-09-28].
  18. ↑ Matteo Tacconi: Se un uomo si dà fuoco nella Polonia di Kaczynski (wł.). eastwest.eu, 2017-11-03. [dostęp 2018-09-28].
  19. ↑ Útok bajonetem a sebeupálení jako protest proti vládě. Polská veřejnoprávní média mlčí (cz.). Česká televize, 2017-10-25. [dostęp 2018-09-28].
  20. ↑ „Duchowieństwo i biskupi dążą do tworzenia Kościoła partyjnego”. Kropka nad i, TVN24, 2017-11-06. [dostęp 2018-09-28].
  21. ↑ Donald Tusk zabrał głos ws. śmierci Piotra S., który podpalił się pod Pałacem Kultury. Internauci przypomnieli mu wypowiedź sprzed kilku lat. W: 2017-10-31 [on-line]. wmeritum.pl. [dostęp 2018-09-28].
  22. ↑ Znicze przed Pałacem Kultury. Ku pamięci Piotra S.. TVN Warszawa, 2017-11-02. [dostęp 2018-09-28].
  23. ↑ Pod Pręgierzem zapłonęły znicze dla Piotra Szczęsnego. Gazeta Wyborcza, 2017-11-02. [dostęp 2018-09-28].
  24. ↑ W Toruniu przejdzie marsz pamięci Piotra Szczęsnego – człowieka, który podpalił się pod Pałacem Kultury. chillitorun.pl, 2018-11-03. [dostęp 2018-09-28].
  25. ↑ Torunianie zapalili znicze dla Piotra Szczęsnego. Gazeta Wyborcza, 2018-11-07. [dostęp 2018-09-28].
  26. ↑ Sejm uczcił Piotra Szczęsnego. „Hańba” z ław PiS. Rzeczpospolita, 2017-11-08. [dostęp 2018-09-28].
  27. ↑ Tablica upamiętniająca Piotra Szczęsnego na placu Defilad. TVN Warszawa, 2017-11-15. [dostęp 2018-09-28].
  28. ↑ Gorąca debata w PE. Europosłowie PiS opuścili salę, Lewandowski o samopodpaleniu w Warszawie. RMF FM, 2017-11-15. [dostęp 2018-06-29].
  29. ↑ Gabriela Lazarek: Czego się nauczyłam, stojąc przez rok na rynku w Cieszynie. Gazeta Wyborcza, 2018-09-09. [dostęp 2018-09-27].
  30. ↑ Upamiętnili „Szarego Człowieka”. Gazeta Wyborcza, 2018-06-29. [dostęp 2018-06-29].
  31. ↑ „Ja, zwykły, szary człowiek...” W rok po śmierci Piotra Szczęsnego na pl. Defilad pojawiło się kilkaset osób. Gazeta Wyborcza. [dostęp 2018-10-20].
  32. ↑ Jarosław Mikołajewski: Do człowieka, który podpalił się pod Pałacem Kultury w czwartek 19 października 2017. Gazeta Wyborcza, 2017-10-20. [dostęp 2018-09-28].
  33. ↑ Piotr Bukartyk: W środku miasta. YouTube, 2017-11-30. [dostęp 2018-11-26].
  34. ↑ Piotr Bukartyk: Uczcili pamięć Piotra Szczęsnego. "Ta śmierć musi do czegoś doprowadzić, do zmiany, przebudzenia". Gazeta Wyborcza, 2017-11-30. [dostęp 2018-11-26].
  35. ↑ Jacek Kleyff w hołdzie Piotrowi Szczęsnemu („Piotr S.”). Interia.pl, 2017-11-14. [dostęp 2018-09-28].
  36. ↑ Jacek Kleyff: Piotr S.. YouTube, 2017-11-14. [dostęp 2018-09-28].
  37. ↑ Witold Mrozek: Spektakl o Piotrze Szczęsnym w Monachium: patetyczny, plakatowy, skuteczny. Tylko czy Niemców obchodzi jego przesłanie?. Gazeta Wyborcza, 2018-02-13. [dostęp 2018-09-28].
  38. ↑ Stefan Merki (niem.). muenchner-kammerspiele.de. [dostęp 2018-09-28].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Szczęsny&oldid=55151319”