Samuel Adalberg
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 1868 Warszawa | |
| Data i miejsce śmierci | 10 listopada 1939 Warszawa | |
| Miejsce spoczynku | cmentarz żydowski w Warszawie | |
| Zawód, zajęcie | historyk, paremiolog, folklorysta, wydawca | |
Samuel Adalberg (ur. 1868 w Warszawie, zm. 10 listopada 1939 tamże) – polski historyk żydowskiego pochodzenia, paremiolog, folklorysta i wydawca tekstów staropolskich.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Warszawie. Był przedstawicielem zasymilowanej żydowskiej inteligencji warszawskiej. Studiował na kilku wyższych uczelniach w Europie Zachodniej. Następnie pracował jako urzędnik w banku Hipolita Wawelberga, a także jako zarządca jego dóbr. Pracował również w prywatnym biurze statystycznym Jana Gotliba Blocha w celu badania warunków życia Żydów w Polsce i Rosji.
Adalberg zasłynął przede wszystkim jako twórca pierwszego wydanego w Polsce zbioru paremiograficznego, Księgi przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, która ukazywała się w latach 1889–1894 dzięki sfinansowaniu edycji przez Witolda Zglenickiego uzyskanych za pośrednictwem Kasy Mianowskiego. Dzieło to zawierające ponad 3000 przysłów podstawowych i drugie tyle wariantów, było podsumowaniem dorobku czterech stuleci w dziedzinie paremiologii. Dzięki niemu większość materiałów, sięgających nieraz średniowiecza i przeważnie zawartych w niedostępnych rękopisach, stała się własnością powszechną. Poszerzone i na nowo opracowane wznowienie ukazało się w latach 1969–1978 jako czterotomowa Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich pod redakcją Juliana Krzyżanowskiego. Adalberg przetłumaczył także 580 przysłów żydowskich z kolekcji Ignacego Bernsteina, które opublikował w 1890 roku jako Przysłowia żydowskie w czasopiśmie „Wisła”.
W uznaniu zasług otrzymał członkostwo w Akademii Umiejętności. Stał na czele powołanej przez Hipolita Wawelberga i Szymona Askenazego fundacji pomagającej ubogim studentom żydowskim, działającej przy Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę został dyrektorem departamentu do spraw żydowskich przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
Na początku II wojny światowej popełnił samobójstwo. Został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie. Położenie jego grobu nie jest znane[1].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- 1887: Słownik przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich
- 1890: Przysłowia żydowskie
- 1891: Przysłowia polskie i krytyka
- 1894: Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alina Cała: Adalberg Samuel. W: Alina Cała, Hanna Węgrzynek, Gabriela Zalewska: Historia i kultura Żydów polskich. Słownik. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2000, s. 2. ISBN 83-02-07813-1.
- Henryk Kroszczor: Cmentarz Żydowski w Warszawie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983. ISBN 83-01-04304-0.