Samuel Eto’o
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Samuel Eto’o Fils | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 10 marca 1981 Duala | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 180 cm[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | napastnik | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Samuel Eto’o Fils (wym. [samɥɛl eto fis]; ur. 10 marca 1981 w Duali) – kameruński piłkarz, występujący na pozycji napastnika. Były reprezentant Kamerunu (rekordzista pod względem liczby strzelonych bramek w kadrze narodowej[2]), złoty medalista olimpijski Igrzysk z 2000, uczestnik czterech turniejów finałowych mistrzostw świata (1998, 2002, 2010 i 2014). Czterokrotnie wybierany Piłkarzem Roku Afryki (2003, 2004, 2005, 2010). W swojej karierze występował m.in. w Realu Madryt, FC Barcelona, Interze Mediolan, Everton, Chelsea i UC Sampdoria.
Spis treści
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Początki[edytuj | edytuj kod]
Wychowanek akademii piłkarskiej Kadji Sport Academies w Duali, w której występował w latach 1992–1996. W wieku 15 lat przeniósł się do akademii Realu Madryt, z którym podpisał sześcioletni kontrakt i w tym samym 1996 rozpoczął treningi w drużynie B tego klubu. W sezonie 1996/1997 Real Madryt Castilla zajął 18 miejsce w Segunda División i spadł klasę niżej. Z uwagi na fakt, że w hiszpańskiej III lidze nie mogli wówczas występować piłkarze spoza państw Unii Europejskiej, a nie miał szans na włączenie do kadry pierwszego zespołu "królewskich", musiał opuścić Real. Dlatego w sezonie 1997/1998 został wypożyczony do II-ligowego CD Leganés, a w 1999 do Espanyolu Barcelona, w którym na skutek nieporozumień z trenerem zagrał tylko jedno oficjalne spotkanie ligowe. Sytuacja nie uległa poprawie nawet po Mistrzostwach Świata 1998, w których wystąpił jako najmłodszy zawodnik turnieju. Niechciany w Madrycie został po raz kolejny wypożyczony – tym razem do Realu Mallorca – gdzie grał aż do wygaśnięcia kontraktu z Realem.
RCD Mallorca[edytuj | edytuj kod]
W sezonie 2003/2004 RCD Mallorca sięgnęła po Puchar Króla, pokonując w finale Recreativo de Huelva. Jednak problemy finansowe tego klubu i słaba postawa w całym sezonie - w efekcie czego zespół cudem utrzymał się w Primera Division - spowodowały, że napastnik zaczął poważnie myśleć nad zmianą barw klubowych. Uhonorowany tytułem najlepszego piłkarza Afryki 2003 mógł spokojnie czekać na oferty europejskich potentatów. Po czterech latach gry w zespole z Majorki, Eto’o stał się jego najlepszym strzelcem w historii pierwszoligowych występów zaliczając 54 trafienia. Skuteczność napastnika przyciągnęła uwagę FC Barcelona, która potrzebowała dobrego napastnika. Także FC Liverpool i Real Madryt chciały sprowadzić tego zawodnika. Jednak mający pierwszeństwo w negocjacjach Real, który wciąż posiadał 50 procent udziałów Kameruńczyka, zrezygnował z walki, gdyż Eto’o nie posiadał paszportu Unii Europejskiej.
FC Barcelona[edytuj | edytuj kod]
Ostatecznie Eto’o zasilił szeregi Barcelony stając się pierwszym Kameruńczykiem, występującym w tym klubie. Suma odstępnego wynosiła 24 miliony euro i rozdzielona została po równo między Mallorcę i Real.
Z drużyną Barcelony zdobył Mistrzostwo Hiszpanii (trzykrotnie), Superpuchar Hiszpanii. W 2006 i 2009 triumfował z Barceloną w Lidze Mistrzów, sukces ten powtórzył także w 2010 w barwach Interu.
20 października 2007 otrzymał hiszpańskie obywatelstwo. W sezonie 2008/2009 w III rundzie kwalifikacji LM strzelił dwie bramki Wiśle Kraków (4:0).
.jpg)
Inter Mediolan[edytuj | edytuj kod]
W lipcu 2009 przeszedł do włoskiego Interu Mediolan. W nowej drużynie zadebiutował 30 lipca 2009 w sparingowym meczu z AS Monaco. Inter wygrał tamto spotkanie 1:0. Kameruńczyk stwierdził, iż szybko wpasował się w tę grupę zawodników i doskonale rozumie się z Diego Milito[3].
Anży Machaczkała[edytuj | edytuj kod]
Po dwóch latach gry we Włoszech, w sierpniu 2011 media donosiły o zaawansowanych rozmowach w sprawie przejścia piłkarza do rosyjskiego klubu Anży Machaczkała[4]. 23 sierpnia 2011 rosyjski klub potwierdził że oba kluby osiągnęły porozumienie w sprawie transferu. Według informacji Kameruńczyk będzie najlepiej zarabiającym piłkarzem świata z kontraktem wartym ok. 15-20 mln euro rocznie[5]. W nowej drużynie zadebiutował 27 sierpnia 2011 w spotkaniu z FK Rostów. Pojawił się na boisku w 58. min., a w 80. min. zdobył wyrównującego gola (mecz zakończył się remisem 1:1)[6]. [7].
Chelsea[edytuj | edytuj kod]
29 sierpnia 2013 Eto’o podpisał roczny kontrakt z Chelsea. 14 września 2013 zadebiutował w przegranym 0:1 meczu ligowym przeciwko Evertonowi[8]. 19 stycznia 2014 zaliczył pierwszego hat-tricka w wygranym przez Chelsea 3:1 meczu z Manchesterem United[9].
Everton[edytuj | edytuj kod]
26 sierpnia 2014 podpisał dwuletni kontrakt z Evertonem[10].
Sampdoria[edytuj | edytuj kod]
27 stycznia 2015 roku podpisał 3,5-letni kontrakt z Sampdorią[11].
Antalyaspor[edytuj | edytuj kod]
W czerwcu 2015 roku podpisał trzyletni kontrakt z Antalyasporem[12]. W grudniu 2015 został tymczasowo grającym trenerem tego klubu[13][14].
Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]
W seniorskiej kadrze narodowej swojego kraju zadebiutował na jeden dzień przed 16 urodzinami – 9 marca 1997 w San José, w przegranym 5:0 towarzyskim spotkaniu przeciwko Kostaryce[2]. W 1998 został - przez selekcjonera Claude’a Le Roya - powołany na mistrzostwa świata we Francji. Na tym turnieju zadebiutował 17 czerwca 1998, w wieku 17 lat i 3 miesięcy, podczas przegranego 0:3 meczu fazy grupowej z Włochami i był to jego jedyny występ na tej imprezie. 22 stycznia 2000, zremisowanym 1:1 meczem z Ghaną, zadebiutował w Pucharze Narodów Afryki, a 6 dni później - w wygranym 3:0 spotkaniu z Wybrzeżem Kości Słoniowej - zdobył swą pierwszą bramkę w kadrze narodowej[2]. W 2000 został mistrzem Afryki i złotym medalistą IO w Sydney. Pierwszą bramkę na mundialu zdobył w czasie MŚ 2002 – 6 czerwca 2002 w meczu przeciwko Arabii Saudyjskiej. W grudniu 2011 piłkarska federacja Kamerunu zawiesiła Eto’o na 15 spotkań, karząc go tym samym za udział w strajku reprezentantów kraju, który doprowadził do odwołania towarzyskiego meczu z Algierią 15 listopada 2011[15]. Zawieszenie piłkarza wywołało falę krytyki ze strony władz państwowych, co spowodowało zmniejszenie kary przez tamtejszą federację piłkarską z 15 do 4 meczów[16]. We wrześniu 2013 po grupowym zwycięstwie w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014 nad Libią niespodziewanie Eto’o przekazał informację kolegom, że kończy grę w barwach narodowych. Jak twierdzi sam Eto’o przyczyną takiego zachowania były sprawy rodzinne[17][18]. W październiku 2013 po długich namowach prezydenta kraju Paula Biyii, Eto’o powrócił do reprezentacji narodowej, na mecz barażowy o Mistrzostwa Świata 2014 przeciwko Tunezji. 27 sierpnia 2014 ogłosił zakończenie reprezentacyjnej kariery[19].
Statystyki klubowe[edytuj | edytuj kod]
Źródło[20]:
| Kluby | Sezon | Ligi krajowe | Puchary krajowe | Europejskie puchary | Razem | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| mecze | gole | mecze | gole | mecze | gole | mecze | gole | ||||
| CD Leganés | 1997/1998 | 28 | 3 | 2 | 1 | – | – | 30 | 4 | ||
| Real Madryt | 1998/1999 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | ||
| Espanyol Barcelona | 1998/1999 | 1 | 0 | 0 | 0 | – | – | 1 | 0 | ||
| Real Madryt | 1999/2000 | 2 | 0 | 0 | 0 | 3 | 0 | 5 | 0 | ||
| RCD Mallorca | 1999/2000 | 13 | 6 | 0 | 0 | – | – | 13 | 6 | ||
| 2000/2001 | 28 | 11 | 5 | 2 | – | – | 33 | 13 | |||
| 2001/2002 | 30 | 6 | 1 | 1 | 9 | 3 | 40 | 10 | |||
| 2002/2003 | 30 | 14 | 6 | 5 | – | – | 36 | 19 | |||
| 2003/2004 | 32 | 17 | 2 | 0 | 7 | 4 | 41 | 21 | |||
| Łącznie | 133 | 54 | 14 | 8 | 16 | 7 | 163 | 69 | |||
| FC Barcelona | |||||||||||
| 2004/2005 | 37 | 25 | 1 | 0 | 7 | 4 | 45 | 29 | |||
| 2005/2006 | 35 | 26 | 2 | 2 | 11 | 6 | 48 | 34 | |||
| 2006/2007 | 19 | 11 | 4 | 1 | 4 | 1 | 27 | 13 | |||
| 2007/2008 | 18 | 16 | 3 | 1 | 7 | 1 | 28 | 18 | |||
| 2008/2009 | 36 | 30 | 4 | 0 | 12 | 6 | 52 | 36 | |||
| Łącznie | 144 | 108 | 14 | 4 | 41 | 18 | 199 | 130 | |||
| Inter Mediolan | 2009/2010 | 32 | 12 | 3 | 2 | 13 | 2 | 48 | 16 | ||
| 2010/2011 | 35 | 21 | 7 | 8 | 11 | 8 | 53 | 37 | |||
| Łącznie | 67 | 33 | 10 | 10 | 24 | 10 | 101 | 53 | |||
| Anży Machaczkała | 2011/2012 | 22 | 13 | 1 | 0 | 0 | 0 | 23 | 13 | ||
| 2012/2013 | 25 | 10 | 2 | 2 | 16 | 9 | 41 | 21 | |||
| 2013/2014 | 6 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 6 | 2 | |||
| Łącznie | 53 | 25 | 3 | 2 | 16 | 9 | 72 | 36 | |||
| Chelsea | 2013/2014 | 21 | 9 | 5 | 0 | 9 | 3 | 35 | 12 | ||
| Everton | 2014/2015 | 14 | 3 | 1 | 0 | 1 | 0 | 16 | 3 | ||
| Łącznie w karierze | 467 | 235 | 49 | 25 | 110 | 47 | 622 | 307 | |||
| Stan na 28 grudnia 2014 | |||||||||||
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
- 2010: Klubowe MŚ
- 2010/2011: Superpuchar Włoch
- 2009/2010: Puchar Włoch
- 2009/2010: Liga Mistrzów
- 2009/2010: Mistrzostwo Włoch
- 2008/2009: Liga Mistrzów
- 2008/2009: Mistrzostwo Hiszpanii
- 2008/2009: Puchar Króla
- 2005/2006: Superpuchar Hiszpanii
- 2005/2006: Liga Mistrzów
- 2005/2006: Mistrzostwo Hiszpanii
- 2004/2005: Superpuchar Hiszpanii
- 2004/2005: Mistrzostwo Hiszpanii
- 2002/2003: Puchar Hiszpanii
- 2008: finalista Puchar Narodów Afryki
- 2003: finalista Pucharu Konfederacji
- 2002: Puchar Narodów Afryki
- 2000: Puchar Narodów Afryki
- 2000: Złoty medal Turnieju Piłkarskiego Igrzysk Olimpijskich w Sydney
Osiągnięcia indywidualne
- 2008: Król strzelców Pucharu Narodów Afryki
- 2006: Król strzelców Pucharu Narodów Afryki
- 2005/2006: Król strzelców ligi hiszpańskiej
- 2005: Piłkarz Roku Afryki
- 2004: Piłkarz Roku Afryki
- 2003: Piłkarz Roku Afryki
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Od 2007 żonaty z Georgette Eto’o, z którą ma pięcioro dzieci: Sienę, Lynna, Maelle, Annie i Etienne'a. Ma dwóch młodszych braci: Davida-Pierre'a Eto’o i Etienne’a Eto’o, którzy również są piłkarzami. Jest katolikiem[21].
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Był najmłodszym piłkarzem mundialu 1998 (miał wówczas 17 lat).
- Zdobywał potrójną koronę w dwóch kolejnych latach (w 2009 z Barceloną i w 2010 z Interem).
- W 2015 roku razem z międzynarodową siecią Futbol Przeciwko Rasizmowi w Europie (FARE), założoną we współpracy ze Stowarzyszeniem „NIGDY WIĘCEJ”, został uhonorowany Europejskim Medalem Tolerancji przyznawanym przez Europejską Radę ds. Tolerancji i Pojednania (ECTR), założoną przez byłego prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.[22] W 2006 roku Samuel Eto’o, ówczesny zawodnik FC Barcelona, w geście protestu przeciwko rasistowskim okrzykom z trybun – postanowił opuścić boisko.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Profil zawodnika (ang.). soccerbase.com, 2014-06-13. [dostęp 2014-06-13].
- ↑ a b c d Reprezentacyjne statystyki zawodnika (ang.). rsssf.com, 2014-06-13. [dostęp 2014-06-13].
- ↑ Eto'o zadowolony po debiucie w Interze. 22 maja 2010 roku zdobył z Interem Puchar LM, to już jego trzeci triumf w tych elitarnych rozgrywkach
- ↑ Samuel Eto,o rusza w step - Sport - rp.pl, www.rp.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Liga rosyjska. Andżi Machaczkała potwierdza: Kupiliśmy Samuela Eto'o, www.sport.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Samuel Eto'o już strzela dla nowego klubu - Onet Sport [dostęp 2017-11-26].
- ↑ Kara Eto'o zmniejszona do czterech meczów - Piłka nożna - rp.pl, www.rp.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Match report: Everton 1 Chelsea 0 (ang.). chelseafc.com, 2013-09-14. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)].
- ↑ Match Report: Chelsea 3 Manchester United 1 (ang.). chelseafc.com. [dostęp 19 stycznia 2014].
- ↑ Matthew Gamble: Everton Sign Eto'o (ang.). evertonfc.com, 2014-08-26. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Ufficiale: Samuel Eto'o è un calciatore della Sampdoria (wł.). sampdoria.it, 2015-01-27. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Samuel Eto'o joins ambitious Turkish side Antalyaspor (ang.). bbc.com, 2015-07-01. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Samuel Eto'o given managerial chance at Antalyaspor (ang.). bbc.com, 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Antalyaspor'da 'Hoca Eto'o' fırtınası (tur.). hurriyet.com.tr, 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Piłka nożna. Eto’o odsunięty na 15 meczów reprezentacji
- ↑ Kara Eto'o zmniejszona do czterech meczów - Piłka nożna - rp.pl, www.rp.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Eto'o rezygnuje z gry w reprezentacji - Transfery.info, transfery.info [dostęp 2017-11-26].
- ↑ Eto'o odszedł z reprezentacji - ChelseaLondyn.pl, www.chelsealondyn.pl [dostęp 2017-11-26].
- ↑ Samuel Eto'o kończy reprezentacyjną karierę - eurosport.interia.pl, sport.interia.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Międzynarodowe statystyki zawodnika (ang.). national-football-teams.com, 2014-06-13. [dostęp 2014-06-13].
- ↑ YouTube, www.youtube.com [dostęp 2017-11-26] (fr.).
- ↑ Redakcja "NIGDY WIĘCEJ": CEREMONIA W PAŁACU KENSINGTON Z UDZIAŁEM „NIGDY WIĘCEJ” (pol.). nigdywiecej.org. [dostęp 2015-04-11].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Profil w bazie Belfast Telegraph (ang.)
- Samuel Eto’o w bazie National Football Teams (ang.)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- Kameruńscy medaliści olimpijscy
- Reprezentanci Kamerunu w piłce nożnej
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2000
- Piłkarze Realu Madryt
- Piłkarze CD Leganés
- Piłkarze RCD Espanyol
- Piłkarze RCD Mallorca
- Piłkarze FC Barcelona
- Piłkarze Interu Mediolan
- Piłkarze Anży Machaczkała
- Piłkarze Chelsea F.C.
- Piłkarze Evertonu F.C.
- Piłkarze UC Sampdoria
- Piłkarze Antalyasporu
- Piłkarze Konyasporu
- Zdobywcy Pucharu Europy i Ligi Mistrzów
- Królowie strzelców Primera División
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1998
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2002
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010
- Uczestnicy Pucharu Narodów Afryki 2000
- Uczestnicy Pucharu Narodów Afryki 2002
- Uczestnicy Pucharu Narodów Afryki 2004
- Uczestnicy Pucharu Narodów Afryki 2006
- Uczestnicy Pucharu Narodów Afryki 2008
- Uczestnicy Pucharu Narodów Afryki 2010
- Uczestnicy Pucharu Konfederacji w piłce nożnej 2001
- Uczestnicy Pucharu Konfederacji w piłce nożnej 2003
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014
- Piłkarze ze 100 i więcej występami w reprezentacji
- Urodzeni w 1981
- Ludzie urodzeni w Duali
