Samuel Rozwadowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samuel Rozwadowski
Samuel Ritter von Groß-Rozwadów Jordan-Rozwadowski
rotmistrz
Data urodzenia

1867

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1915
pod Sińkowem

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Armia

Jednostki

13 Galicyjski Pułk Ułanów
8 Pułk Dragonów

Stanowiska

komendant plutonu
instruktor jazdy

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie pokoju) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Samuel Jordan Rozwadowski[1] herbu Trąby (ur. 1867, zm. 15 lipca 1915 pod Sińkowem) – rotmistrz cesarskiej i królewskiej Armii.

Bracia Samuel, Wiktor, Tadeusz Rozwadowscy w dzieciństwie

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1867[2]. Wywodził się z rodu Rozwadowskich herbu Trąby. Jego przodek Maciej Rozwadowski wykazał się męstwem w bitwie pod Wiedniem w 1683, pradziad Kazimierz Rozwadowski był kościuszkowskim brygadierem, dziad Wiktor walczył w powstaniu listopadowym i został odznaczony Orderem Virtuti Militari, stryj Tadeusz poległ w powstaniu styczniowym, a ojciec Tomisław (1841-1920) w powstaniu styczniowym walczył jako dowódca jazdy powstańczej[3]. Jego matką była Melania, z domu Rulikowska (1842-1894)[4], a braćmi Tadeusz (1866-1928, generał) i Wiktor (1869-1949, także oficer, ofiara zbrodni katyńskiej)[2].

Został żołnierzem C. K. Armii[5]. Ukończył kształcenie w Wojskowej Szkole Kadetów w Mährisch Weißkirchen[6]. W kawalerii został mianowany podporucznikiem z dniem 1 września 1887[7], a następnie awansowany na porucznika z dniem 1 listopada 1890[8], na rotmistrza 2 klasy z dniem 1 maja 1898[9], na rotmistrza 1 klasy z dniem 1 maja 1898[10]. Od początku kariery oficerskiej służył w szeregach 13 Galicyjskiego pułku ułanów, ze sztabem w Złoczowie (od około 1890 był tam oficerem jego brat ppor. Wiktor Jordan-Rozwadowski, a od około 1897 także kuzyn ppor. Adam Jordan-Rozwadowski)[11][12][13][14][15][16], gdzie od około 1894 do około 1895 był komendantem plutonu pionierów[17][18][19][20] (według relacji rodzinnej od 1894 do 1896 służył w Wojskowej Szkole Jeździeckiej[6]), a od około 1897 do około 1901 jako oficer nadkompletowy był skierowany do macierzystej szkoły kadetów Mährisch Weißkirchen, gdzie był instruktorem jeździeckim[6][21][22][23][24][25][26], a od około 1903 do około 1905 pełnił funkcję komendanta plutonu pionierów w 13 pułku pułku[27][28]. Czynnym oficerem 13 pułku ułanów pozostawał do 1908[6], zaś następnie figurował jeszcze w ewidencji tej jednostki jako oficer z przyznanym zaopatrzeniem do około 1910/1911[29][30][31][32][33][34].

W 1892 otrzymał godność c. k. podkomorzego[15][2]. Ożenił się z Wilmą von Teuber, pochodzącej z Brna (jej rodzina zajmowała się przemysłem tekstylnym i posiadała majątek w pobliskim Krizanau)[2][6]. Mieli dzieci: Eugenię (ur. 1902[2]), Marię (zm. 1982, żona Ernsta Piety), Aleksandra, Jadwigę[6]. W trakcie służby wojskowej Samuela w 13 pułku zamieszkiwał z rodziną w Brodach[6]. Bracia Tadeusz, Samuel i Wiktor Rozwadowscy po swojej ciotce baronowej Czerko zostali spadkobiercami majątku Glina blisko Lwowa, po czym Wiktor dokonał spłaty rodzeństwa[6]. Z uzyskanych środków Samuel nabył majątek Schwanhof koło Neunkirchen[35][6].

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 został zmobilizowany do macierzystego pułku i przydzielony jako nauczyciel – instruktor jazdy konnej w Terezjańskiej Akademii Wojskowej[35][6]. Z uwagi na reumatyzm nie był przewidziany do użycia w działaniach zbrojnych, jednak ostatecznie w maju 1915 został wysłany na front. Został przydzielony do 4. szwadronu 8 pułku dragonów[6] (jego oddziałem macierzystym był nadal 13 pułk ułanów)[36]. Walcząc w jego szeregach przeciw Rosjanom poległ w zwycięskich walkach pod Sińkowem 15 lipca 1915[35][37][38][39][40][36] (według relacji rodziny postrzelony na koniu zmarł kilka dni później[6]).

W 1919 jego żona Wilma ponownie wyszła za mąż za pułkownika Redtenbachera[6][41].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Samuel Ritter von Groß-Rozwadów Jordan-Rozwadowski”.
  2. a b c d e Almanach 1908 ↓, s. 815.
  3. Rozwadowski 1929 ↓, s. 3, 130.
  4. Adam Jordan Rozwadowski: Generał Rozwadowski. Kraków: 1929, s. 3.
  5. Hansel 2009 ↓, s. 1.
  6. a b c d e f g h i j k l m Hansel 2009 ↓, s. 2.
  7. Kais. Königl. Militär-Schematismus 1888. Wiedeń: 1887, s. 551.
  8. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1891. Wiedeń: 1891, s. 579.
  9. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 624.
  10. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 655.
  11. Kais. Königl. Militär-Schematismus 1888. Wiedeń: 1887, s. 635.
  12. Kais. Königl. Militär-Schematismus 1889. Wiedeń: 1888, s. 639.
  13. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 661.
  14. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1891. Wiedeń: 1891, s. 682.
  15. a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1892, s. 699.
  16. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 715.
  17. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 720.
  18. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1895. Wiedeń: 1895, s. 689.
  19. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 684.
  20. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 726.
  21. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 732.
  22. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 734.
  23. a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 756.
  24. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 764.
  25. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 770.
  26. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 766.
  27. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 770.
  28. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 776.
  29. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 784.
  30. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 792.
  31. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 802.
  32. a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 820.
  33. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 828.
  34. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 832.
  35. a b c d Tagesberichte. Heldentod. „Grazer Volksblatt”. Nr 510, s. 2, 27 lipca 1915. (niem.). 
  36. a b Lista strat nr 283. c. i k. Ministerstwo Wojny, 1915-10-04, s. 4..
  37. Vor dem Feinde gefallen. „Fremden-Blatt”. Nr 206, s. 9, 27 lipca 1915. (niem.). 
  38. Auf derm Felde der Ehre gefallene Helden. „Sport und Salon”. Nr 32, s. 11, 7 sierpnia 1915. (niem.). 
  39. Militärische Auszeichnungen. „Neues Wiener Journal”. Nr 7889, s. 8, 9 października 1915. (niem.). 
  40. Rozwadowski 1929 ↓, s. 30.
  41. Według relacji rodziny płk Redtenbacher był kawalerzystą. Według stanu z 1918 w armii austriackiej oficerem rezerwy piechoty był ppłk Ludwik Redtenbacher. Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 812.
  42. Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 235, s. 1, 10 października 1915. (niem.). 
  43. Auszug aus dem Verordnungsblättern Nr. 159 und 160 für das k.u.k. Heer vom 9 Oktober. „Feldblatt”. Nr 344, s. 8, 10 października 1915. (niem.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]