San Antonio Spurs

San Antonio Spurs
Przydomek	Spurs - (ang. ostrogi)
Maskotka	The Coyote
Barwy	Czarne i Srebrne
Data założenia	1967 (początkowo w ABA od 1976 w NBA)
Liga	NBA Western Conference Southwest Division
Adres	San Antonio
Hala sportowa	AT&T Center
Właściciel	Peter Holt
Trener	Gregg Popovich

Mistrzowska drużyna Spurs u prezydenta George W. Busha w 2003

San Antonio Spurs – amerykański zespół koszykarski, grający w lidze NBA. Spurs to jeden z najbardziej znanych i utytułowanych klubów NBA w ostatnich latach.

Historia

1967-70: Dallas Chaparrals (ABA)

W lutym 1967 roku grupa inwestorów z Dallas nabyła od nowo tworzącej się ligi ABA prawa do drużyny, której nadano nazwę Chaparrals. W premierowym meczu (16 października 1967) Dallas Chaparrals pokonali u siebie Anaheim Amigos 129-125, a grający trener Cliff Hagan, były mistrz NBA z St. Louis Hawks, zdobył dla gospodarzy 35 punktów.

Sezon 1967-68 Chaparrals zakończyli z 46 wygranymi i 32 porażkami, zajmując drugie miejsce w Dywizji Zachodniej. W półfinale dywizji pokonali Houston Mavericks w trzech meczach (3-0), by następnie przegrać z New Orleans Buccaneers w pięciu (1-4) i nie awansować do wielkiego finału ABA. Do wyróżniających się graczy Chaparrals należeli Bob Verga, John Beasley, Cincinnatus Powell oraz wspomniany Hagan.

W sezonie 1968-69 Dallas wygrali 41 meczów (37 porażek) i zajęli 4. miejsce w dywizji, ale w play-offach ponownie zostali wyeliminowani przez New Orleans Buccaneers 3-4. Ton drużynie nadawali Powell, J. Beasley (MVP Meczu Gwiazd ABA) oraz pierwszoroczniacy Ron Boone, Glen Combs i John Smith.

W połowie trzeciego sezonu (1969-70) z funkcji trenera zwolniony został Hagan, którego zbyt krzykliwy sposób komunikowania się zaczął przeszkadzać zawodnikom oraz kierownictwu drużyny. Jego miejsce zajął dyrektor klubu Max Williams. Chaparrals odnieśli 45 zwycięstw (w 84 meczach), kończąc sezon regularny na 2. miejscu w dywizji. W rozgrywkach posezonowych znowu nie odnieśli sukcesu, odpadając z Los Angeles Stars (2-4). Zawodnikami, na których opierała się gra Dallas, byli Combs, Powell, Manny Leaks i J. Beasley.

1970-71: Texas Chaparrals (ABA)

W 1970 roku postanowiono zmienić nazwę na Texas Chaparrals i przenieść niektóre spotkania do mniejszych miast stanu, próbując w ten sposób zdobyć nowych kibiców. Pomysł okazał się jednak zupełną klapą do tego stopnia, że 5 stycznia 1971 na mecz w Fort Worth przeciwko Pittsburgh Condors przyszło około 200 widzów, zmuszając kierownictwo do odwołania pozostałych zaplanowanych meczów i przeniesienia ich do Dallas.

Sezon 1970-71 był znacznie słabszy od poprzednich. Z zespołu do Kentucky Colonels odszedł Powell, a w trakcie sezonu do Utah Stars Boone i Combs (w ich miejsce przybyli Donnie Freeman i Wayne Hightower). Drużyna wygrała tylko 30 meczów (przegrała 54) i musiała rozegrać dodatkowe spotkanie przeciwko Denver Rockets o ostatnie premiowane grą w turnieju posezonowym miejsce. W potyczce dwóch najsłabszych ekip w lidze górą byli Chaparrals i to oni awansowali dalej. Wcześniej, po kilkunastu meczach podał się do dymisji Max Williams, którego zastąpił Bill Blakeley. W play-offach Utah Stars w 5 dni pozbawili Texas złudzeń, wygrywając w 4 potyczkach do zera.

Liderem zespołu okazał się Freeman, wybrany do drugiej piątki sezonu. Zagrał także w Meczu Gwiazd ABA.

1971-73: Dallas Chaparrals (ABA)

Po nieudanych eksperymentach klub wrócił do oryginalnej nazwy i gwarantujących frekwencję meczów w Dallas, gdzie 21 września 1971 rozegrano pierwsze pokazowe zawody pomiędzy zespołami konkurujących lig: NBA i ABA. Millwaukee Bucks z Kareemem Abdulem-Jabbarem pokonali gospodarzy 106-103, a wydarzenie obejrzało rekordowe w historii Chaparrals 7 800 widzów.

W sezonie regularnym 1971-72 nowy trener Tom Nissalke poprowadził zespół do 42 zwycięstw (i tylu samo porażek) oraz 3. miejsca w dywizji, gwarantującego udział w play-offach. Władze ABA przyznały mu tytuł Trenera Roku, ale mimo wyróżnienia Utah Stars ponownie okazali się lepsi, nie dając szans jego podopiecznym (porażka 0-4), wśród których najlepszym zawodnikiem był wybrany do pierwszej piątki sezonu Freeman.

Przed sezonem 1972-73 odszedł Nissalke, który znalazł pracę w NBA, a nowym szkoleniowcem został Babe McCarthy. Odszedł również Freeman i Chaparrals zagrali najsłabszy sezon w historii swoich występów w ABA, osiągając tylko 28 wygranych w 84 meczach. Zajęli ostatnie miejsce w dywizji i po raz pierwszy nie awansowali do play-offów. McCarthy'emu, który osiągnął bilans 24-48, podziękowano za pracę, a w jego miejsce zatrudniono na kilka ostatnich meczów Dave'a Browna, który spisał się równie słabo. Rolę najlepszego strzelca przejął Rich Jones, a do piątki debiutantów wybrany został James Silas, gracz, którego numer - 13 - San Antonio Spurs miało w przyszłości zastrzec.

1973-76: San Antonio Spurs (ABA)

Po katastrofalnym sezonie i z powodu regularnie spadającej frekwencji latem 1973 roku właściciele Chaparrals zdecydowali się oddać drużynę w trzyletni leasing grupie inwestorów z San Antonio, która przeniosła ją do swojego miasta i przemianowała na Spurs (pierwotnie - Gunslingers). Gdy niewielkie na początku zainteresowanie występami Ostróg zaczęło wraz ze zwycięstwami wzrastać, strony doszły do porozumienia i po kilku miesiącach dokonano całkowitego przejęcia klubu.

Pierwszym mecz pod nowym szyldem San Antonio Spurs rozegrali 10 października 1973 roku, ulegając we własnej hali prowadzonym z ławki trenerskiej przez Wilta Chamberlaina San Diego Conquistadors 106-121, a spotkanie w HemisFair Arena obejrzało 5 879 widzów.

Nagrody zawodników Spurs w NBA (po sezonie 2011-12)

• MVP Finału NBA (4 razy): Tim Duncan (3), Tony Parker
• NBA MVP (3 razy): David Robinson, Tim Duncan (2)
• Występy w Meczach Gwiazd NBA (47 razy): George Gervin (9), Larry Kenon (2), Artis Gilmore (2), Alvin Robertson (3), David Robinson (10), Sean Elliott (2), Tim Duncan (13), Manu Ginobili (2), Tony Parker (4)
• MVP Meczu Gwiazd NBA (2 razy): George Gervin, Tim Duncan
• Pierwsza piątka NBA (18 razy): George Gervin (5), David Robinson (4), Tim Duncan (9)
• Druga piątka NBA (9 razy): George Gervin (2), Alvin Robertson, David Robinson (2), Tim Duncan (3), Tony Parker
• Trzecia piątka NBA (9 razy): David Robinson (4), Dennis Rodman, Manu Ginobili (2), Tony Parker, Tim Duncan
• Debiutant roku NBA (2 razy): David Robinson, Tim Duncan
• Pierwsza piątka debiutantów NBA (7 razy): Greg Anderson, Willie Anderson, David Robinson, Tim Duncan, Tony Parker, Gary Neal, Kawhi Leonard
• Druga piątka debiutantów NBA (3 razy): Sean Elliott, Manu Ginobili, DeJuan Blair
• Defensywny gracz roku NBA (2 razy): Alvin Robertson, David Robinson
• Pierwsza defensywna piątka NBA (19 razy): Alvin Robertson, David Robinson (4), Dennis Rodman, Tim Duncan (8), Bruce Bowen (5)
• Druga defensywna piątka NBA (17 razy): George Johnson, Alvin Robertson (3), David Robinson (5), Dennis Rodman, Tim Duncan (5), Bruce Bowen (2)
• Najlepszy rezerwowy NBA (1 raz): Manu Ginobili
• Nagroda za sportową postawę (3 razy): Avery Johnson, David Robinson, Steve Smith
• Nagroda dla gracza, który poczynił największe postępy (1 raz): Alvin Robertson
• Nagroda IBM (6 razy): David Robinson (5), Tim Duncan
• Gracz tygodnia NBA (56 razy): George Gervin (4), Ron Brewer, Artis Gilmore, Alvin Robertson (2), Terry Cummings, David Robinson (15), Sean Elliott, Tim Duncan (20), Derek Anderson, Bruce Bowen, Tony Parker (6), Manu Ginobili (3)
• Gracz miesiąca NBA (10 razy): George Gervin, Alvin Robertson, David Robinson (4), Tim Duncan (4)
• Debiutant miesiąca NBA (16 razy): Greg Anderson, Willie Anderson, David Robinson (6), Tim Duncan (6), Manu Ginobili, Beno Udrih

Mistrzowie NBA

Alamodome - hala, w której "Ostrogi" walczyły o swoje pierwsze mistrzostwo NBA w 1999 roku

Pierwsze mistrzostwo w historii klub zdobył w 1999, kiedy to, będącego u szczytu kariery Davida Robinsona wsparł nowy nabytek – Tim Duncan. Spurs zdominowali ligę, kończąc sezon regularny z dorobkiem 37-13 (sezon był skrócony z powodu lokautu). W play-offach osiągnęli wynik 15-2, pokonując kolejno Minnesota Timberwolves 3-1, Los Angeles Lakers 4-0, Portland Trail Blazers 4-0 i w finale New York Knicks 4-1.

• Mistrzowski zespół tworzyli: Tim Duncan (MVP finału), David Robinson, Avery Johnson, Sean Elliott, Jaren Jackson, Mario Elie, Malik Rose, Jerome Kersey, Antonio Daniels, Steve Kerr, Will Perdue, Gerard King. W meczach sezonu regularnego występowali także Andrew Gaze i Brandon Williams. Trenerem był Gregg Popovich.

Cztery lata później, w sezonie 2002-2003 Spurs rozpoczęli rozgrywki w nowej hali SBS Center. W trakcie sezonu Podpora "Ostróg", David Robinson, ogłosił, że będzie to jego ostatni sezon w lidze. Zmotywowani tym faktem Spurs osiągnęli znakomity wynik w sezonie zasadniczym 60-22. Po zaciętych pojedynkach w finałach – kolejno Phoenix Suns, mistrz w latach 2000-2002 Los Angeles Lakers, Dallas Mavericks – spotkali się w finale ligi z, prowadzonymi przez Jasona Kidda, New Jersey Nets. Po zaciętych, acz mało efektownych pojedynkach, Spurs wygrali 4-2.

• Skład drużyny mistrzowskiej: Tim Duncan (MVP finału), David Robinson, Stephen Jackson, Malik Rose, Tony Parker, Manu Ginóbili, Bruce Bowen, Steve Smith, Kevin Willis, Steve Kerr, Speedy Claxton, Danny Ferry. W sezonie regularnym grali także: Anthony Goldwire, Devin Brown, Mengke Bateer. Trenerem zespołu był Gregg Popovich.

W 2005 zespół grał trzeci raz w finale NBA. Wcześniej w pierwszej rundzie play-off zespół pokonał Seattle SuperSonics w stosunku 4-2. W kolejnej fazie ich przeciwnikiem był zespół Phoenix Suns – rewelacja sezonu 2005. Rywalizacja była bardzo zacięta, jednak zwycięzcami okazali się zawodnicy Spurs, którzy wygrali tę serię 4-1. W finale Spurs pokonali mistrzów poprzedniego sezonu Detroit Pistons 4-3. Kolejny raz MVP finałów został lider drużyny San Antonio – Tim Duncan.

• Mistrzowska drużyna: Tim Duncan (MVP finału), Manu Ginobili, Tony Parker, Bruce Bowen, Robert Horry, Glenn Robinson, Brent Barry, Radoslav Nesterovič, Nazr Mohammed, Beno Udrih, Devin Brown, Tony Massenburg. W sezonie reguarnym grali również Malik Rose, Mike Wilks, Sean Marks, Dion Glover i Linton Johnson. Trenerem był Gregg Popovich.

Czwarte mistrzostwo NBA zdobyli w 2007. Gładko wygrali rywalizację w finale z Cleveland Cavaliers nie ponosząc porażki. Zwyciężali kolejno: 85:76, 103:92, 75:72 i 83:82. MVP finałów tym razem został francuski rozgrywający, Tony Parker.

• Mistrzostwo wywalczyli: Tim Duncan, Manu Ginobili, Tony Parker (MVP finału), Bruce Bowen, Robert Horry, Brent Barry, Michael Finley, Fabricio Oberto, Francisco Elson, Jacque Vaughn, Matt Bonner, Beno Udrih. W sezonie regularnym grali również: James White, Eric Williams, Jackie Butler i Melvin Ely. Trenerem był Gregg Popovich.

Po sięgnięciu po 4 mistrzostwo ligi zespół okrzyknięto najlepszą drużyną dekady. W obecnym sezonie 2007/2008 SAS weszli do playoffów z 3. miejsca w konferencji, ustępując pierwszym "Jeziorowcom" z LA i drugim "Szerszeniom" z Nowego Orleanu. W pierwszej rundzie playoffów Spurs trafili na szóstych Phoenix Suns z rewelacyjnie grającym w ostatnim czasie Amare Stoudemirem.

Trenerzy

ABA

Trener	Lata	Sezon regularny		Play-offs		Suma meczów
		Z	P	Z	P
Cliff Hagan	1967-70	109	90	7	8	214
Max Williams	1970	28	32	2	4	66
Bill Blakeley	1970-71	25	40	1	4	70
Tom Nissalke	1971-72, 1973-74	105	91	3	8	207
Babe McCarthy	1972-73	24	48	-	-	72
Dave Brown	1973	4	8	2	2	16
Bob Bass	1974-76	83	57	5	8	153

Kadra

Tim Duncan - czterokrotny mistrz NBA

W swojej kadrze Spurs mają wiele legend i znakomitych graczy:

• Robert Horry, siedmiokrotny mistrz NBA.
• Tony Parker – 3 krotny mistrz NBA i MVP Finałów, jeden z najlepszych rozgrywających NBA.
• Tim Duncan – 4 krotny mistrz NBA, Debiutant Roku 1998 (przez cały sezon zdobywał nagrodę dla debiutanta miesiąca), kilkukrotnie wybierany do NBA All-Star Game, MVP Finałów z 1999, 2003 i 2005, MVP sezonu zasadniczego 2001/2002. Jak pierwszy koszykarz w historii NBA 1998-99 dostał się do All-NBA First Team.
• Manu Ginobili – zdobywca mistrzostwa Włoch pucharu Włoch i Euroligi. Wybrany przez San Antonio Spurs w drafcie. Trzykrotny mistrz NBA, dwukrotny uczestnik NBA All Star Game. Zdobywca nagrody NBA Sixth Man of the Year w 2008 roku.

W 2008 podczas All-Star Weekend drużyna SAS wygrała Puchar "Shooting Stars", w składzie: Duncan, Robinson, Hammont. poprzednio, w 2006 SAS również wygrało ten konkurs dzięki gwieździe zespołu Tony'emu Parkerowi.

Obecny skład

San Antonio Spurs

Nr	Poz.	Nar.	Nazwisko i imię	Data urodzenia	Wzrost	Waga
11	4.5 !C/F		Ayers, Jeff	1987-04-29	206 cm	113 kg
16	4.5 !C/F		Baynes, Aron	1986-12-09	208 cm	118 kg
3	1.5 !G		Belinelli, Marco	1986-03-25	196 cm	88 kg
15	4.0 !PF		Bonner, Matt	1980-04-05	208 cm	107 kg
22	2.0 !SG		Brown, Shannon	1985-11-29	193 cm	95 kg
25	1.5 !G		De Colo, Nando	1987-06-23	196 cm	91 kg
33	4.5 !C/F		Diaw, Boris	1982-04-16	203 cm	107 kg
21	4.0 !PF		Duncan, Tim	1976-04-25	211 cm	116 kg
20	2.0 !SG		Ginóbili, Manu	1977-07-28	198 cm	93 kg
4	2.5 !G/F		Green, Danny	1987-06-22	198 cm	95 kg
5	1.5 !G		Joseph, Cory	1991-08-20	191 cm	84 kg
2	2.5 !G/F		Leonard, Kawhi	1991-06-29	201 cm	102 kg
8	1.5 !G		Mills, Patrick	1988-08-11	183 cm	84 kg
9	1.0 !PG		Parker, Tony	1982-05-17	188 cm	84 kg
22	4.5 !C/F		Splitter, Tiago	1985-01-01	211 cm	109 kg

Trener: Gregg Popovich
Asystenci: Jim Boylen • Sean Marks • Chip Engelland • Chad Forcier • Ime Udoka

Zastrzeżone numery

• 00 - Johnny Moore
• 6 - Avery Johnson
• 13 - James Silas
• 32 - Sean Elliott
• 44 - George Gervin
• 50 - David Robinson
• 12 - Bruce Bowen

Zobacz też

• NBA
• San Antonio

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona San Antonio Spurs