Sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Barbary w Starych Skoszewach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Barbary
kościół parafialny
sanktuarium maryjne
Ilustracja
widok od frontu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Stare Skoszewy

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Barbary

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Barbary

Położenie na mapie gminy Nowosolna
Mapa konturowa gminy Nowosolna, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Barbary”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Barbary”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Barbary”
Położenie na mapie powiatu łódzkiego wschodniego
Mapa konturowa powiatu łódzkiego wschodniego, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Barbary”
Ziemia51°51′08,06″N 19°38′07,18″E/51,852239 19,635328

Sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Barbaryrzymskokatolicki kościół parafialny i sanktuarium maryjne należące do dekanatu brzezińskiego archidiecezji łódzkiej.

Jest to świątynia wybudowana w latach 1934–1936 w stylu neobarokowym. Budowlę konsekrował w czerwcu 1936 roku sufragan łódzki, biskup Kazimierz Tomczak.

Do wyposażenia kościoła należą 3 ołtarze: główny mieszczący obraz Matki Bożej Skoszewskiej, koronowany w 1996 roku, oraz ołtarze w dwóch kaplicach bocznych: Serca Jezusowego (odnowiony w 1995 roku) i Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej mieszczący obraz św. Józefa z 1938 roku (odnowiony w 1995 roku). Ponadto świątynia posiada: organy wykonane po 1945 roku (odnowione w 1994 roku), stacje Drogi Krzyżowej namalowane w drugiej połowie XX wieku; obraz św. Franciszka z Asyżu namalowany w pierwszej połowie XIX wieku; figurkę drewnianą Chrystusa Króla, wykonaną w drugiej połowie XVII wieku (odnowioną w 1998 roku), 6 witraży wykonanych w latach 1995–1998 i dzwon [1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]