Sarbia (województwo zachodniopomorskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sarbia
wieś
Ilustracja
Kościół pw. św. Jana Chrzciciela
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

kołobrzeski

Gmina

Kołobrzeg

Liczba ludności (2008)

395

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-133[2]

Tablice rejestracyjne

ZKL

SIMC

0307537

Położenie na mapie gminy wiejskiej Kołobrzeg
Mapa konturowa gminy wiejskiej Kołobrzeg, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Sarbia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Sarbia”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Sarbia”
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego
Mapa konturowa powiatu kołobrzeskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sarbia”
Ziemia54°05′41″N 15°25′19″E/54,094722 15,421944[1]

Sarbia (niem. Zarben[3])wieś w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg. Przez Sarbię przepływa rzeka Dębosznica.

Według danych z 2018 wieś miała 395 stałych mieszkańców[4].

W miejscowości funkcjonuje m.in. remiza Ochotniczej Straży Pożarnej, świetlica wiejska, sklep spożywczo-przemysłowy. W Sarbi znajduje się również boisko piłkarskie z zapleczem służącym za przebieralnię oraz siłownię. W dawnych na boisku latach trenował klub sportowy "Piast Drzonowo".

W latach 2014-2018 funkcję radnego sprawowała Magdalena Kusiakiewicz, która w latach 2015-2019 była również sołtysem Sarbi. Na kadencję 2018-2022 wybrano Annę Matejak. Na lata 2019-2023 sołtysem została Wiesława Bartwanowicz[5][6].

Przez miejscowość przebiega droga powiatowa nr 0253Z z Karcina do Nowogardku. Z Sarbi odchodzi także droga powiatowa nr 0254Z o długości 2,7 km do Samowa[7].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela z XVI wieku, przebudowany w 1885 roku[8]. Posiada późnogotycką nawę, powiększoną w XIX w. o neogotyckie ramię transeptu i dwuczłonową wieżę, dolny człon kamienny jest szeroki, zbudowany na planie kwadratu, górny tworzy ośmioboczny, drewniany graniastosłup z hełmem wiciowym. Wyposażenie zabytkowe, w tym granitowa chrzcielnica z XIV w. oraz gotyckie rzeźby Matki Boskiej i św. Jana Chrzciciela z tzw. Grupy Ukrzyżowania z łuku tęczowego (II połowa XV w.)[9].
  • kaplica i cmentarz rzymskokatolicki;
  • młyn wodny z 1895 (obecnie nieczynny).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 120800
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1149 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dn. 1 lipca 1947 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości, MP nr 111 z dn. 22 sierpnia 1947 r. poz. 719
  4. Portal informacyjny Gminy Kołobrzeg [online], 2018.
  5. Biuletyn Informacji Publicznej Gminy Kołobrzeg [online], 19 grudnia 2017.
  6. Biuletyn Informacji Publicznej Gminy Kołobrzeg [online], 17 grudnia 2018.
  7. Sieć dróg - gmina Kołobrzeg [online], Zarząd Dróg Powiatowych w Kołobrzegu [dostęp 2011-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-19].
  8. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  9. Dominik Kubicki, Gotyckie świątynie powiatów: koszalińskiego i kołobrzeskiego, Pelplin: Wydawn. Dieczji Pelplińskiej "Bernardinum", 2001, s. 199, ISBN 83-88935-01-1, OCLC 58432384.