Sasikkul
37°41′48″N 73°10′51″E/37,696667 73,180833 Hydrobiolożki z Uniwersytetu Warszawskiego w trakcie badań sinic jeziora Sasikkul i jego okolic | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość lustra |
3825 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
7,02-8,92 km² |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
| Objętość |
30,5 mln m³ |
Położenie na mapie Tadżykistanu  | |
| 37°41′48″N 73°10′51″E/37,696667 73,180833
| |
Sasikkul (tadż. Сасиқкӯл) – słone jezioro tektoniczne w Tadżykistanie, w Górskim Badachszanie. Jest bezodpływowe, leży w zlewni jeziora Jaszilkul[1].
Jest jednym z grupy płytkich i z reguły niedużych jezior leżących we wschodnim Pamirze, w kotlinie noszącej nazwę od tego właśnie jeziora. Jeziora te są zasolone ze względu na pustynny klimat, w którym parowanie przeważa nad opadami. Zasilane jest głównie wodami podziemnymi. Jego powierzchnia to ok. 700-900 ha, a głębokość 3,41 m[2].
Jego woda jest alkaliczna (pH około 10[1]) i silnie zasolona. Jej mineralizacja wynosi 133 g/l, na co składają się następujące jony: chlorkowy 40 100 mg/l, węglanowy 22 750 mg/l, siarczanowy 9530 mg/l wodorowęglanowy 9190 mg/l oraz suma jonów sodu i potasu 51 447 mg/l oraz jon magnezowy 10 mg/l, podczas gdy jony wapnia są niewykrywalne. Charakteryzuje ją również wysokie stężenie arsenu 8000 μg/l, wolframu 1900 μg/l, srebra 950 μg/l, manganu 684 μg/l, molibdenu 570 μg/l i cynku 570 μg/l. Stężenia innych pierwiastków to: miedź 103 μg/l, ołów 53 μg/l, beryl 5,7 μg/l, bizmut 2,8 μg/l, niob 57 μg/l, wanad 57 μg/l. Brak wapnia, którego sole są często słabo rozpuszczalne i odkładają jako osady jeziorne, sprawia, że pierwiastki te w znacznej mierze występują w anionach łatwo rozpuszczalnych soli sodowych (molibdenian, wolframian, arsenian, wanadian). W osadach również częste są sole sodu, podczas gdy sole potasu są znacznie rzadsze. Podłoże jeziora i okolic jest zbudowane z granitu. Wysokie stężenie niektórych pierwiastków zwykle będących pierwiastkami śladowymi może być skutkiem dopływu głębokich wód podziemnych przez kominy hydrotermalne. W związku z tym region ten jest uważany za potencjalne źródło pozyskania tego typu surowców kopalnych[2].
W strefie przybrzeżnej jeziora występuje roślinność słonolubna z dużym udziałem ostrzewu rudego, Carex orbicularis, świbki błotnej i ponikła skąpokwiatowego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c M. Mętrak i inni, CNP stoichiometry and productivity limitations in high-altitude wetland ecosystems of the Eastern Pamir, „Mires and Peat”, 21, 2018, s. 1-17, DOI: 10.19189/MaP.2017.OMB.297, ISSN 1819-754X (ang.).
- ↑ a b D.N. Pachajanov, D.L. Patina, N.I. Volkova, Hydroehemistry of lakes in Tajikistan, [w:] Jean Klerkx, Beishen Imanackunov (red.), Lake Issyk-Kul: Its Natural Environment, Springer Science+Business Media, 2002 (NATO science Series), s. 169-179, DOI: 10.1007/978-94-010-0491-6, ISBN 978-1-4020-0900-6 (ang.).